ریشه جذب ناخواسته ها و راهکاری برای تغییر آن - صفحه 37 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند مشتاق خیرو خوبی ها

سلام به استاد عزیزم و همگی دوستان

مدتها بود که در ذهنم مقاوتی داشتم واز خدا خداهدایت طلبیدم تا اون باور رو بهم نشون بده و خداوند به شکلهای مختلف هدایت کرد ویکیش از همین نشانه امروزم بود که به این فایل هدایت شدم

و دقیقا این نگاه جلب توجه نسبت به خدا رو در خودم دیدم در واقع همون نگاه انسانی و احساساتی به خدا داشتن که یا از ترس عذاب همون مورد خشم قرار نگرفتن خدا کاری میکردم یا برای اینکه خدا احساستی بشه منو ببینه که چقدر مشکل دارم یا چقدر خوبم بهم چیزایی که میخوامو بده و اسیر این دو تا افکار شدم درواقع محروم کردن خود از عشق و آزادی است و با باور اشتیاق خدا به خیرو نیکی در زندگیمان آراری و عشق تجربه خواهد شد

این یکی موردی که نسبت به خداوند ازنگاه جلب توجه داشتم حالا این باور جلب توجه تسبت به دیگران من از بچگی کلا خیلی دوست نداشتم به مشکلاتم پرو بال بدم چون بقیه بیشتر بزرگ میکردن بیشتر دل میسوزوندن و آدمو بدبخت جلوه میدادن و تا جایی که میشد یا مخفی میکردم یا بقیه میدونستن با هاشون انقدر بحث میکردم تا چیزی که میخوام جلوه بدم چون بهم احساس معمولی بودن و ناتوانی یه جورایی شکست بهم میدادوازینکه آدما منو مثل خودشون شکست خورده ببینن بیزار بودم چون من میخواستم موفق بشم و اگه باهاشون همکاری میکردم احساس میکردم باورهاشون درسته و هرگز نمیخواستم اینو بمذیرم حتی تووبدترین شرایط نخواستم با کسی در دودل کنم و یه جاهایی خیلی سخت بود واقعا چون حس فکر میکروم واقعا من الکی امیدوارم منطق اونا درست تره فقط نمیخوام قبول کنم و یه وقتاییم چون حس تنهایی میکردم یا پای دردودلاشون مینشستم یا دردودل میکردم چون میدیدم وقتی درودل نمیکنم یا حرف حرف خودمه با رفتارهای مختلف از تحقیر و قضاوت تا حسادت ناراحتم میکردن و من چه وقتای زیادی بخاطر اینکه میفهمیدم طرف ازاینکه من تو بدترین شرایط حرفم چیزردیگس

رفتارم چیز دیگس بخاطر حسادتشون و قضاوت بیجاشون که مثلا من کلاس میزارم برای اینکه نارحتشون نکنم و حتی جایی که دیدن افرادی که اصلا انتظار حسادتشون رو نداشتم و این خیلی دلمو میشکست که از موفقیت یا حس خوبم ناراحتن و چون تحملش برام سخت بودبخاطر همین یه وقتایی باهاشون هم نوا بودم از موفقیتا و شادیهام نمیگفتم حالا که فکر میکنم چرا باید باهاشون خیلی وقت بگذرونم یا کاری کنم که رضایتشونو بدست بیارم چرا ازاونا طلب عشق و خوبی کنم و از خدای خودم نکنم

و از یهدطرف خانوادم همیشه جز افرادی بودن که همیشه از بدشانسی و بدبختیاشون میگفتن و من خیلی با هاشون بحث میکردم که نگاه دیگه ای داشته باشن چون خیلی بدم میومد پدرو مادرم خودشونو انقدر ناتوان یا بی ارزش ببینن و ناراحت باشن و عصبی شن چون هربار با رفتارشون این باورم بهم تلقی میکردن و من خیلی تلاش و انرژی گذاشتم تا تغییر کنن با اینکه قانون رو اونموقع نمیدونستم و به حرفیم که میزدم باور 100 درصدی نداشتم ولی هرباربه فکر مثبتی میکردم حس داشتنش بهم نیرو و قدرت مداد و هربار تصور میکردم پدرو مادرم چقدر با اعتماد به نفسن حس ارزشمندی بیشتری میگرفتم (هرچند ما نباید این احساسمون وابسته دیگران باشه )

2تا تجربه مختلف هم دارم که حقیقت این اصل رو میشه بهتر درک کرد

من تو روابطم به یه تضادی خوردم و توش شک داشتم و اوندم از دیگران مشورت گرفتم واونام شک منو تایید کردن و همین قدم اول خودسرزنشی من بود و شروع درودل کردن چون اینجا خودمو مقصر نمیدونستم واون طرف رو مقصر میدونستم از اینکه بقیه ام تایید میکردم حسم بهتر میشد ولی حس خوب توهمی چون نمیدونستم از اونور دارم با تبر خودمو نابود میکنم از یه طرف با قدرت دادن به دیگری و از طرفی قربانی دیدن خود و این همدردی انچنان بال و پر گرف که نتیجه اش شد قضاوتهای بی جا و تهمت و خراب شدن روابطی و بیماری جسمی و روحی 8 سال افسردگی وپایین اومدن زیاد عزت نفس و اعتماد به نفس و…

و از اون طرف بیماری جسمی که مبتلا شدم هر بار سعی کردم تو مرحله درمان مثل سابق انرژی خودمو حفظ کنم ودر موردش صحبت نکنم و حتی یه جایی دیرم خیلی توجه میشه درمانو قطع کردم و به خدا توکل کردم و بیماریمو از همه مخفی کردم و خدارو صد هزار مرتبه شکر خیلی زیاد درمان شدم

با وجوداشتباهاتی هم که داشتم از این باور ولی واقعا از بچگی صحبت کردن در مورد کمبودها و شکست ها و ناتوانی ها بیزار بودم با وجود اینکه خودم باور 100 درصدی نداشتم از اونطرفم نمیخواستم حرف اونا رو باور کنم تا اینکه خدا به این سایت هدایتم کرد یادمه روزای اول از اینکه قضیه باورها افکار مثبت رو فهمیدم خدا میدونه چه آرامشی چه شادی رو تجربه کردم که تا به اون زمان تجربه نکرده بود خداروشکرر. بابت همه نعماتش انشا الله در این مسیر ثابت قدم و استوار باشیم