یک الگوی مناسب برای مهمانی گرفتن

بنام خدا

سلام به میزبانای فوق العاده

فایل خیلی عالی و هیجان برانگیزی بود بخصوص برای خانوما بیشتر

خیلی منتظر بودم میز چیده شده رو هم تصویرشو ببینم

کاش میشد یه دوربین حول و حوش میزها کاشت که یه تصویر کلی از لحظه ناهار رو دید و اینجوری شما هم دیگه زحمت تصویر برداشتن نمیکشیدین،

مهمونی شیک سلف سرویس که واقعا رسیدن به این سبکش همیشه یکی از آرزوهام بوده.

و چندباری توی ذهنم تصورشو کردم شاید بیشتر قبل از زمانایی که مهمونی داشتیم.

و دقیقا دست گذاشتین روی یکی از خصوصیاتِ من

که البته با گذشت زمان خیییییلی بهتر و ساده گیر تر شدم

ولی بازم قبل از مهمونی کلی وقت میذارم

و همین دقیقا همونجوری که گفتین شده یکی از دلایل کمتر مهمونی دادنه

این در جایی هست که دیدم افراد موفق و ثروتمند اکثرا اهل مهمونی دادن و مهمونی رفتن هستند

و مهمان حبیب خداست و روزی رو با خودش میاره و باعث رزق و برکت میشه

یادمه بچه که بودیم مهمونیا بی تکلف تر بود

هنوزم برای خانواده م تقریبا همونجوره و به اندازه ی من سخت نمیگیرن

پس اینکه من همیشه سعی میکردم سفره های پر رنگ و لعاب و غذاهای جدید بذارم همه برمیگره به کمبود عزت نفس

که یعنی ارزش خودمو توی سفره ای که میانداختم میدیدم نه اینکه خودم همینطوری ، فارغ از سفره ای که میندازم با ارزش باشم.

چقدر همه چیز ، هرچند چراغ خاموش ، به عزت نفس یه ربطی پیدا میکنه

مرسی از این نکته که یادمون دادین.

استاد، من وقتی به دادن چنین مهمونیای باحالی فکر میکنم ، بیشتر به این نکته فکر میکنم که کسی که ثروت داره ، کسی که نتیجه دستشه و مردم بخاطر دستیابی های مادیش، تاییدش میکنن ، اون شخص میتونه جریان سازی کنه.

البته همین حرفم تا حدزیادی به نقصان عزت نفس برمیگرده ، خودم میدونم

ولی وقتی ثروتمند باشی و مثلا همینجوری برای آماده سازی مهمونی وقت خاصی نذاری ، این به پای سبک عالی و درست زندگیت نوشته میشه ، اما همین کارو کسی که نتیجه دستش نیست انجام بده تعابیر دیگه ای ازش میشه ، مثل عزت و احترام مهمان رو بجا نیاوردن یا کلاس الکی گذاشتن و غیرو

قطعا که هرچی عزت نفس بالاتر بره و سبک شخصی پر رنگ تر بشه ، باور اینکه حرف مردم بی ارزشه و در هر حالتی اونا حرفی برای گفتن دارن ، پر رنگ تر خواهد شد.

مرسی استاد از همون اول که نتیجه ی مادی خاصی نداشتین به زیور عزت نفس و ارزشمندی خودتون آراسته بودین و با مهمون راحت بودین جوری که روشون میشد خونه تون بمونن ، و مرسی الان که به لطف الله ، عالم براتون به یه سلف سرویس بزرگ تبدیل ماهیت داده ، بازم برا مهموناتون با سخاوت خوراکیای عالی تهیه میکنین و قشنگ پذیرایی میکنین.

اتفاقا وقتی میزبان هی به آدم تعارف نکنه و همه چیز دم دست باشه آدم با آرامش بیشتری از همه چی میخوره و لذت میبره ، البته بازم درصورت داشتن عزت نفس که باز نگه فلانی داره نگاه میکنه ، از این نخورم ، یا کم بخورم، یا کلاس بذارم و این حرفا

استاد من خودم ماه رمضان افطاری در جمع اساتیدی دعوت بودم و خب من ماه رمضان اکثرا یه وعده میخوردم ، همون افطار و عادت داشتم حسابی بخورم خب ، قبل افطار به خودم گفتم ،من گرسنمه و میخوام تا آخر غذامو بخورم و اصلا برای تمرین عزت نفس هم شده نگاه نمیکنم کی روبروم یا کنارم نشسته ، من تا آخر غذامو خواهم خورد ؛)

و واقعا نمیدونم اونا کلاس گذاشتن یا واقعا غذاشون قد گنجشک بود!!! من کار خودمو کردم و دقیقا تا آخر غذامو خوردم و اصلنم گاه و بیگاه نگاه های بقیه رو اصلا جدی نگرفتم.

استاد سلفونتونم خیلی بزرگ و حرفه ای بود لذت بردم ، ثروتمند شدن پر شکوه است

اون میوه هاتونم کاش معرفی میکردین ، مثل شاتوت و رز بری و اون قرمزا شبیه توت فرنگی بوودن ولی البته که توت فرنگی نبودن چون تو خالی بودن

این جالب بود که من بجز اون نونی که کنار اون غذای لبنانی گذاشتین دیگه هیچ نون دیگه ای ندیدم

ظرفای چوبیتونم همه خوشگل بودن ، منم ظرف چوبی دوست دارم حس خوبی بهم میده

پرادایز زیبا هم فوق العادس ، انشاءالله خدا به خودش و ساکنان فوق العادش برکت و سعادتمندی دنیا و آخرتو عطا کنه