توحید عملی | قسمت 11 - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

سلام به روی ماه و دلنشین استاد عزیزم و مریم بانوی عشق و همه ی دوستان نابی که اینجا باهم داریم یاد می گیریم. یه شیفت شب شیردهی دیگه و من هستم و این فایل و کامنتای فوق العاده ی دوستای خوبم. وای که چه فایل خوبی بود. استاد واقعا هرچی فکر می کنم هیچ جور نمیشه از اینهمه لطف و محبت شما تو آموزشهاتون که بسیاریش هم مثل این رایگان هست تشکر کنیم بجز با نتایج عالی که از خدا می خوام کمک کنه تا همین کار رو بکنم. چقدر خوبین شما استاد مگه میشه؟ مگه داریم آخه؟ عاشقتونم استاد. خدا رو هزاران بار شکر که این سعادت رو داشتم که با شما و با قوانین آشنا بشم و از جهل و تاریکی بیام به سوی نور و نعمت و سعادت. وای اصلا فکرش رو می کنم اگه من با شما آشنا نشده بودم الان چه وضعی داشتم مو به تنم سیخ میشه… خداجونم شکرت

عجب نکته ی ظریفی بود استاد این قضیه، هرچقدر تو هرکاری قوی تر میشیم کمتر از خدا هدایت می خوایم وقتی اول کاریم کلی از خدا هدایت می خوایم و می دونیم که خودمون توانش رو نداریم ولی بعد کم کم یادمون می ره و زیادی رو خودمون حساب می کنیم و خودمون رو درواقع از هدایت خداوند محروم می کنیم. وقتی اینو گفتین همه گفتیم عه آره درسته! چطور تاحالا بش فکر نکرده بودم!

اینکه چقدر الهامات و هدایت های خداوند رو دریافت می کنیم به این بستگی داره کهچقدر باور داریم خداوند ما رو هدایت می کنه چقدر باور داشته باشیم لیاقت دریافت پیامهای خداوند رو داریم

خدارو شکر که این احساس لیاقت برای دریافت الهامات و اینکه خدای من باهام صحبت کنه عاشقم باشه نوازشم کنه بغلم کنه داره هی بهتر و بهتر میشه بخصوص بعد از دوره ی بی نظیر احساس لیاقت… یادمه دقیقا همینجوری که گفتین استاد، قبل از آشنایی با قوانین، قشنگ باور من این بود که نه بابا من که لایق هم صحبتی با خدا نیستم باید بنده ی خاص خدا باشی باید انقدر نماز شب بخونی تا به اون مدارج برسی… غافل از اینکه هیچکس خاصتر از خودم نیست چون هر کسی به نحو خودش خاص هست . بخصوص اگر گناهی ازم سر می زد اونوقت هم احساس عذاب وجدان و هم اینکه اگر فلان اتفاق بد افتاد بخاطر گناه من بوده رو داشتم… عجب خدایی داشتم واقعا بیشتر از اینکه رحمن و رحیم باشه ظاهرا مچ گیر بوده ومنتظر که ببینه کی خطا می کنم… خداجونم چه خوب شد که پیدات کردم چقدر تو خوب و مهربونی چه خدای یکتا و فوق العاده ای هستی…

حتی اگر مسیر اشتباه رفتیم تو زندگیمون‌بپذیرینم که خداوند ما رو هدایت می کنه و بر خودش واجب کرده که ما رو هدایت کنه ان علینا للهدی چی دلگرم کننده تر از این آخه؟! فارغ از اینکه چقدر اشتباه رفته باشم خداوند هدایتمون می کنه . جریان رحمت و هدایت خداوند همیشه هست وقتی ما گیرنده مون درست کار می کنه و دریافت می کنیم که باور داشته باشیم که دریافت می کنیم هدایت خداوند رو، یعنی فرکانس رو موج درست تنظیم شه و تمام. اون وقت آماده ایم برای دریافت پیام خداوند

بپذیزیم که خودمون چیزی نمی دونیم. اون علمی که داریم در مقابل آگاهی خداوند هیچ نیست،ظرفمون رو خالی کنیم اینم یه نکته ایه که همیشه باید به خودمون یاداوری کنیم… من چند وقتیه دارم سعی می کنم آگاهانه بیشتر برای هر مورد کوچیک و بزرگی از خداوند هدایت بخوام حتی تو چیزای خیلی ساده… ولی تو کارم و رشته م هم باید حواسم باشه که من واقعا در مقابل خدا هیچی نمی دونم و ازش هدایت بخوام موقع باتری ساختن موقع نوشتن نتایج، مقاله و غیره… برای ایده ای که بخوام بدم تو کارم، برای همه ی اینا باید حواسم باشه که از خودش کمک بخوام و الان کلی ذوق دارم که بعد از مرخصی زایمان که برگردم سرکار چقدر متفاوت خواهد بود بخاطر همین درخواست هدایت تو تمام جنبه ها…

وقتی خدا پشت و پناهت باشه احساس گیر کردن نمی کنی

همبشه یه اطمینانی داری که خدا داره هدایتت می کنه، حتی اگه الان نمی دونم جیکار کنم می دونم در زمان مناسب دریافت می کنم. مثال پدر فوق العاده پولدار خیلی مثال خوبیه، واقعا اون احساس اطمینان که هر مشکلی پیش بیاد بابام حلش می کنه یا اعتبار بابام حلش می کنه قابل تصوره… تازه اون بابای فوق العاده پولدار ممکنه به هر دلیلی نخواد ساپورت کنه ولی خدا قربونش برم نه تو کارش نیست… چرا ما درک نمی کنسم یا بهتزه بگم حواسمون نیست به این واقعیت… خدایی که در هر لحظه داره تمام کائنات رو هدایت می کنه مثل آب خوردن من رو هم می تونه هدایت کنه فقط باید بخوام ازش…

هرکاری که می خوام بکنم بگم ایاک نعبد و ایاک نستعین

استاد خیلی توضیحاتتون کمک کننده بود و اینکه گفتین خداوند با هر فردی به شکل خودش ارتباط برقرار می کنه جنس رابطه برای هر شخصی فرق می کنه من تا چندوقت پیش سکم درگیر این بودم که چطور باید صدای خداوند رو بشنوم وقتی ازش هدایت می خوام یا سوالی می پرسم، بعد هم تو کامنتا بیشتر گشتم دنبالش هم یادمه از سعیده ی نورانی سایت پرسیدم و حالا کم کم دارم می شنوم اون صدا رو و واقعا خوشحالم و یه آرامش خاصی به آدم می ده… اینکه می دونی هر آن به خدایی وصلی که جواب همه ی سوالا پیش اونه، قدرت مطلق اونه و تو بخشی از خدایی…

استاد اون تصاویر و لبیک الهم لبیک عالی بود چقدر حس خوبی داد بهمون. یک دنیا نه هزاز دنیا ممنونم از شما و مریم بانوی گل که مطمئنم اون قسمت آخر کار ایشون بوده (کلی چشمای قلبی).

خداجونم عاشقتم و خوشحالم که دارمت :))