توحید عملی | قسمت 11 - صفحه 18

سلام وقت همگی بخیر

محمدامین هستم با اکانت همسرم کامنت میگذارم

امیدوارم حالتون خوب باشه استاد عزیزم

حدودا 3الی 4 ماه پیش، من برای توحید عملی 11 کامنتی نوشتم و از شرایطم گفتم که از چه وضعیت سیاه و تاریکی، رسیدم به یک وضعیت بهتر، اون هم زمانی که دستمو بردم بالا گفتم خداجونم، من تسلیمم، من بی نهایت ضعیف و ناتوانم، تو اگه به من کمک نکنی من خار و خفیف ترین موجود جهان میشم، که در واقع توی اون شرایط هم همچین اوضاعی داشتم، به لطف و مرحمت خدا به مهاجرتی که سالیان سال منتظرش بودم رسیده بودم و کارهام داشت همه جوره خوب پیش میرفت، ولی نمیدونستم چقدر درونم شرک هست، شرکایی که اصلا ازشون خبری نداشتم، نمیدونستم چقدر بی ایمانم توی واقعیت، نگو فقط به ظاهر و خیلی سطحی دارم میگم خدا و …، خلاصه منی که مهاجرت کرده بودم که زندگیمو بسازم و بسیار بسیار بسیار شوق و هیجان داشتم بابتش بعد از چند ماه به یک وضعیت بسیار بسیار اسفناکی رسیده بودم که آرزوی مرگ داشتم از خدا، ولی همونطور که گفتم بعد از نوش جان کردن کلی چک و لگد بسیار بسیار فراوان از جهان، رسیدم به جایی که گفتم تسلیمم، البته بعدا فهمیدم که اون روز من تسلیم شدم، یعنی به این وضوح نمیدونستم چه اتفاقی رخ داده و به این موضوعات چک و لگد خوردن از دنیا و عاجز بودن در برابر خدا و تسلیم شدن آگاه نبودم، شاید قبلا از کلام شما شنیده بودمشون ولی اصلا درکی ازشون نداشتم. توی کامنت قبلی هم گفتم در حدی اوضاع من خراب بود و سطح مدارم اومده بود پایین که هیچ یادی از خدا دیگه توی وجودم نبود، استاد الاان که اینو گفتم واقعا خودم تعجب کردم، چطور یه آدم انقدر میتونه تغییر کنه آخه؟ من از بچگی خدارو توی زندگیم داشتمش و خیلی جاها ازش نتیجه گرفته بودم ولی انقدر افکار منفی توی ذهن من خونه کرده بودند که حال من از لحاظ روحی و روانی بسیار بسیار بد بود، یادمه یه مدت میرفتم تراپی، ولی هر هفته شرایط بد تر میشد و من تو هفته های آخر توی جلسات تراپی از حس عاجز بودنم فقط زار میزدم کل جلسه، یعنی هیچ امیدی توی ذهنم وجود نداشت.

اینارو گفتم که از شرایط گذشتم بگم، شرایط اول مهاجرتم که به دلیل بی ایمانی هایی که داشتم و شرایطی که به وجود اومد ترس ها یکی یکی اومدن و کل فضای ذهنمو گرفتن تا اینکه من یه روزی به خودم اومدم و از خدا کمک خواستم و اونم منو قدم به قدم هدایت کرد.

استاد شاید آدمای کمی این کامنت روبخونن، ولی فقط من این متن رو برای شما مینویسم و امیدوارم که خودتون کامنت منو بخونید. دوست داشتم بیام و یه صحبتی باهاتون داشته باشم و یه ردپایی هم از خودم به جا بگذارم، و امیدوارم خدا اون روز برسونه که من بتونم حضوری باهاتون معاشرت کنم، یعنی چقدر اون روز لذت بخشه که آدم بتونه با شخصی صحبت کنه که حرفاش بوی خدا میدن، حرفاش به آدم حس مثبت و باورقوی میده، واقعا از ته دلم از خدا این خواسته رو دارم که بتونم یه موقعی با شما معاشرت طولانی داشته باشم، و هر لحظه به خودم ببالم که دارم از حرفای شما رشد میکنم. انشالله مدارم انقدر بیاد بالا که همچین اتفاقی بیافته. خلاصه خواستم بگم توی این کامنت مخاطب من شما هستید و من یکم از خودم و شرایطم و آگاهی هام بگم خدمتتون استاد بی نظیرم.

توی کامنت بالا گفتم که وقتی تسلیم شدم از شرایط خیلی بدی رسیدم به یه شرایط خیلی خوب.

ولی اومدم الان بگم شرایط بالا پیش شرایط الانم یه شوخی بیشتر نیست 

درسته، از زمین تا خوده آسمون شرایطم بهتر شده بود ولی الان به لطف پروردگار بزرگ الان اصلا با قبلا قابل قیاس نیست، چون من ادامه دادم ادامه دادم و ادامه دادم.

و فقط اگه بخوام بگم الان در چه شرایطی هستم، میتونم اینجوری بگم که الان به لطف خدا در حدی روی ذهنم کنترل دارم که خیلی خیلی تایمای بیشتری از روز احساسم خوبه، نمیدونم چجوری بگم، منظورم اینه هر روزی که گذشت حال من بهتر شد و من درک بهتری از خودم و خدا و جهان اطرافم داشتم و میدونم این مسیر تا روز آخر عمرم ادامه داره.

استاد من یبار رسیدم به ته خط، بعد گفتم خدایا اصلا داستان چیه؟ چرا منو به دنیا آوردی؟ خب که چی؟ بیام و بعدش بمیرم برم تموم بشه بره همه چیز؟

استاد شما میدونید آدمی که به اون حد از افکار منفی و شیطان گونه میرسه، از مرگ هم میترسه، یعنی شیطان این موضوع رو برات به بدترین شیوه ممکن جلوه میده و بهت میگه ببین، ببین چه روزگار مزخرفی داری، همه شاد و خوشحال و راضی هستن از زندگیشون و تو یه آدم هستی که هیچی نداره و به هیچکدوم از خواسته هات نرسیدی، هر روز هم داره میگذره و تو نمیتونی کاری بکنی و آخرش هم که قراره بمیری بری همه چی تموم بشه، خودم خندم میگیره به این جملاتی که الان نوشتم ولی استاد باورکنید دقیقا دقیقا دقیقا همین گفتگوهای ذهنی توی ذهن من جریان داشت و من از سپری شدن روزها و هفته ها و توجه به تاریخ تقویم هم ترس داشتم، در واقع فکر محدودکننده این بود که دیر شد همه چیز تموم شد بدبخت شدی زمان هم داره میگذره ولی تو هیچ عرضه ای نداری که شرایط رو تغییر بدی. این افکار یه مدت توی سر من میچرخید،

یعنی شما توی دوره لیاقت میگید که آدما میتونن با مقایسه کردن گوره خودشون رو با دست خودشون بکنن، دقیقا یکی از اون آدما من بودم، سیکل معیوب با مقایسه شروع میشد، بعدش هم حس عجله میداد که بدو بدو دیر شد، بعد از اون طرف یه باور دیگه این بود که تو ناتوانی و عرضه خلق زندگیت رو نداری و در نهایت حس من بد میشد و این روند زمان زیادی ادامه داشت.

استاد من 4و5 تا دفتر 80 برگ و صدها فایل Word و هزاران خط توی نت گوشیم مینوشتم هر روز و هنوزم مینویسم که ببینم چی داره توی ذهنم میگذره، یعنی اون جلسه 2 لیاقت آنچنان زنگی توی گوش من زد که خدا میدونه.

چون من حس میکردم بیمار شدم، چرا؟ چون یه سری افکار منفی توی سر من هست و من نمیتونم کاری بکنم (چون یه باور بینهایت قوی و مخرب توی وجودم بود که تو رسما و عملا هیچ گونه تسلطی روی ذهنت نداری، این باور مخرب از زمان بچگی حدودا 10 سالگی شروع شده بود و تا سن 27 سالگی که ازدواج کردم ادامه داشت، اون هم بخاطر بحث خودارضایی بود، در واقع چون هر موقع این افکار منفی می اومدن سراغم من نمیتونستم باهاشون مقابله کنم و …، استاد شما اگه بدونید من با خودم چیکار که نکردم برای ترک این موضوع! چون من تو خانواده نسبتا مذهبی بزرگ شدم و خودم هم همیشه خدارو توی وجودم حس میکردم، و به همین دلایل بعد از انجام این موضوع عذاب وجدان وحشتناااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااکی میگرفتم که ای خدا چرا من نمیتونم خودمو کنترل کنم در برابر این موضوع؟ استاد استاد استاد، من خودم رو شکنجه میدادم برای ترک این موضوع، بقران مجید آنچنان خودمو میزدم آنچنان خودمو تخریب میکردم آنچنان حرص میخوردم آنچنان حسم بد میشد آنچنان از خودم متنفر میشدم که خداشاهده با کلام نمیتونم بیانش کنم، چون شما ببینید من مثلا از 12،13 سالگی فهمیدم نباید این کارو بکنم و این موضوع تا 27 سالگی ادامه داشته باشه، استاد میتونید تصور کنید چی به من گذشته؟ بالای میلیون بار تصمیم گرفتم که اینکارو نکنم، به هر دری بگید زدم، توی سایت های ترک خودارضایی عضو میشدم، با خودم عهد میکردم نماز اول وقت، ذکر بگم، هیچ صحنه از فیلمی نبینم که تحریک کننده باشه، آهنگ تحریک کننده گوش نکنم، و هربار که این اتفاق میافتاد و بعدش من عذاب وجدان میگرفتم این عواملی که مثلا فکر میکردم باعث میشن من اینکارو انجام ندم شدید تر میشدن، ولی باز حداکثر 2 هفته من میتونستم تحمل کنم، و بعدش روز از نو، و من هر بار شکنجه ها و عذاب وجدانم و غصه خوردن و باورکردن این موضوع که من ناتوانم در برابر کنترل ذهنم و هیچ اراده ای ندارم توی وجودم بیشتر رشد میکرد و توی خیلی از مراحل زندگیم این باور منفی و محدودکننده به من ضربه زد.

حتی یه مدت روی دست با چاقو خط مینداختم که دیگه تکرار نکنم این موضوع رو، خلاصه یه شرایط بسیار بدی رو توی دوران نوجوانی داشتم و اون جایی که شما توی جلسه 2 لیاقت میگید، آدما وقتی یه اشتباهی میکنند میان خودشون رو تنبیه میکنند و فکر میکنند تنبیه کردن باعث میشه اون اتفاق رخ نده دیگه، این جمله منو خیلی آگاه کرد.

استاد بعد از اون همه نوشتن و درک کارکرد ذهن و مغز و باور و فرکانس و … یکم آروم شدم، یعنی گفتم خب اگه باوره پس من هستم که عامل اصلی ام، بسم الله شروع کن باور جدید بساز، این جمله تا اومد توی وجود من شکل بگیره و ته نشین بشه نزدیک 9 ماه طول کشید، 9 ماهی که من روزی 9 ساعت فایل های شما رو مداوم گوش میکردم و مدام مینوشتم و هر ماه یه سری نقاط توی ذهنم به هم وصل میشد و من درک بهتری از همه چیز پیدا میکردم، و دلایل زیادی برای خودم پیدا کردم که دوست دارم بهشون اشاره کنم.

مثلا یکی از اهداف من توی زندگیم مهاجرت بود، اوکی، مهاجرت خیلی خوبه ولی خب بعدش چی؟ درسته میخواستم بیام دانشگاه و ادامه تحصیل بدم ولی انگار توی وجود خودم برا بعدش هدفی نداشتم یعنی کل زندگی من معطوف شده بود به مهاجرت، تو مهاجرت کن دیگه همه چی تمومه، تو فکرمم این بود که میرم مهاجرت میکنم و دوره ثروت هم میخرم و زود پولدار میشم (قبل از این داستانا من یه ارتباط خیلی سطحی با سایت و شما داشتم و به قول خودتون این مسایلو یه سری موضوعات فانتزی میدونستم که آره چه باحال چه خفن)

خیلی هم انگیزه داشتما، بخدا خیلی انگیزه داشتم، یعنی کلی فیلم و کلیپ از ایلان ماسک و رونالدو میدیدم و حس خوب میگرفتم، ولی غافل از اینکه بنای اصلی این ساختمونی که دارم هر روز طبقه ها بیشتری روش میسازم از پنبه ساخته شده و با یه انگشت کوچیک یا حتی با یک فوت کلش میریزه.

خلاصه بعد از ماه ها کار کردن روی خودم و دریافت هدایت های الله و خودشناسی های بیشتر یه درجه یه درجه بهتر میشدم و نجواها صداشون یکم یکم کمترشد. بعد گفتم عه تونستم شد پس ادامه میدم. ولی خیلی سخت بود چون خیلی زود همه چیز ناپدید میشد و من دوباره حالم بد میشد، و من کارم سخت بود و باز باید ادامه میدادم چون به شدت شیطان در کمین بود که بیاد و منو به ظلال و گمراهی بکشونه.

استاد اینو یادم اومد دوست دارم بهش اشاره کنم، یه شب اون اوایل که شروع کرده بودم که دوباره با شما کار کنم، در واقع بعد از تسلیم شدنم، خدا فایل رزا رو یادم انداخت بعدش هم فایل هادی و بعدش یادم اومد من یه دوره قانون افرینش خریده بودم برا خواهرم قبلا برم خودم استفادش کنم، (دیگه ببینید چقدر داغون بودم قبلا که فقط به فکره تغییر بقیه بودم خودم که عالی ام و بدون مشکل) توی اون روزای اول گفته بودید باور خوب بسازید، منم شروع کردم به ساختن، استاد خدارو شاهد میگیرم یادمه وقتی برای اولین بار میخواستم توی دفترم بنویسم من آدمی هستم که به افکارم مسلط هستم، خودکار توی دست من نمیچرخید، یعنی اصلا ذهنم حتی اجازه به نوشتن این جمله رو به من نمیدادو یادمه چقدر سختم بود، بازم به قول شما، وقتی برا اولین بار میخوای شروع کنی از خودت تعریف کردن، تا میگی من آدم با استعدادی هستم، ذهنت فقط تو رو مسخره میکنه، دقیقا من اون شرایطو داشتم.

داشتم اینو میگفتم که اولین چیزی که به عنوان یک باگ بزرگ توی خودم کشف کردم به کمک فایل های شما، فهمیدم آقا من هیچ اقدامی برای رعایت تکامل خودم نکردم، اومدم سیدنی و میخوام یک ماهه خونه چندمیلیون دلاری بخرم؟ آخه یکی نبود به من بگه تو تا حالا یک میلیونذ تومن تو کل 28 سال زندگیت درآمد داشتی؟ من کل زندگیم درس خونده بودم و هیچ وقت سرکار بخصوصی نرفتم جز یه مدت کوتاه اون هم با دامادمون به صورت پارت تایم. خیلی مختصر وجزیی.

ولی نه، من میرم و از دوره ثروت استاد استفاده میکنم چون شنیده بودم بچه ها اومدن و استفاده کردن و …

درک کردم من فقط آرزوم مهاجرت بوده و برنامه ای برای بعدش نداشتم و طبق سوره الحشر، که خداوند میگه تا به هدفی رسیدی برای هدف بعدی خودتو اماده کن، من هیچ هدفی نداشتم و فقط توی باد اون موفقیت خوابیده بودم تا جهان هستی اومد سراغم و …

درک کردم که هیچ درکی از قانون تکامل نداشتم و خواستم یه شبه میلیاردر بشم.

و همچنین درک کردم که من تمام ارزش و لیاقت و وجود خودمو گره زدم به درس و دانشگاه و اون مدتی که من درس و دانشگاه نمیرفتم و مشغول کار دلیوری غذا بودم توی اوبر برای گذران زندگی، و بعدش هم که بهتر شد و رفتم سره یه کار تقاشی ساختمون، این حس بی ارزشی تمام روح و روان منو نابود کرد و کل داستان افسردگی و شروع شدن نجواها که تو بی ارزشی نا توانی و … از همونجا آغاز شد، دقیقا طبق جلسه 4 لیاقت، من کل انسانیت و ارزشمندیم رو به این موضوع گره زدم که وقتی نبودش من انگار سرسوزنی ارزش نداشتم توی فکر خودم.

چون طبق هدایت خدا، من شرایط درس خوندنم رو تغییر دادم و این اتفاق باعث شد من درس و دانشگاه فاصله بگیرم و ترکیب این اتفاقات من رو قعر چاه برد ولی به لطف خدای بزرگ قدم به قدم همه چیز عوض شد.

استاد از یه جایی به بعد فهمیدم گوش کردن فایل های توحیدی یه آرامش عجیبی به قلبم وارد میکنه، اصلا انگار کل ذهنم خاموش میشه وقتی شما از خدا حرف میزنید. ببینید ارتباطم با خدا وصل شده بودا ولی خیلی ضعیف بود اما از یه جایی به بعد فهمیدم بابا من تمرکزمو باید بیشتر بزارم روی این سمت، در اصل هدایت خودش هم بود.

استاد شما خوب میدونید نیازی به قسم نیست، ولی خدا به یک شیوه رویایی من رو بین فایل ها و محصولات شما چرخوند که اصلا وقتی برمیگردم به عقب نگاه میکنم میگم ای خدا تو چی هستی کی هستی که انقدرعالمی؟ یعنی یک پازلی برای من درست کرد که فقط وفقط از عهده خودش برمیاد. اول با بخش 1 افرینش بهم یاد دادم اصلا باور و فکر و فرکانس واینا چی هستن، چون من اون زمان فکر نمیکردم من توانایی دارم که تغییری توی ذهنم ایجادکنم حالا بزار قانون افرینش رو گوش کنم ببینم چی میشه، و تنها چیزی که فهمیدم و بهم امید داد بعد از 5 بار گوش کردنش، این بود که من با شنیدن میتونم تغییراتی ایجاد کنم توی ذهنم، همین و بس. بعد یکم گذشت دوره لیاقت رو خودش برام خرید، به شیوه ای الهی، و شما از نجوا و گفتگوی ذهنی گفتید، از مقایسه گفتید، بعد من اونجا استاپ شدم، فهمیدم من تمام زندگیم دارم مقایسه میکنم و تصمیم گرفتم روزی یه دونه مقایسه کمتر انجام بدم. و گفتید گفتگوی ذهنی تون رو دنبال کنید اینجوری میفعمید باورهاتون چی هستند، من هم شروع کردم، استاد خیلی سخت بود خیلی زیاد، چون انقدر نحواها زیاد و قوی بودن که اجازه عرض اندام به من نمیدادن، ولی من فقط یه راه داشتم که اونم این بود که وارد این نجواها بشم، و یکم یکم ببینم چی داره توی مغزم میگذره و هر ماه و هر هفته که گذشت شرایطم بهتر شد. و دیگه الان کنترل ذهن و توانایی تشخیص گفتگوی ذهنی برام کار نسبتا آسونیه، بعدش دوباره هی منو هدایت میکرد به فایل های قانون افرینش و عزت نفس و دوباره لیاقت و من از هرکدومشون یه چیزی یاد میگرفتم و هی این پازل تکمیل تر میشد برای من،

من یه مدت بی نهایت تلاش کردم که بتونم مسایل دانشگاهمو حل کنم، تمام تکنیک های قانون افرینش رو انجام میدادم ولی نتیجه ای نمیداد، خودمم حس میکردم انگار ناخوداگاهم این موضوع رو پس میزنه، و من هی نگران میشدم که چرا؟ و اون باوره مخرب که بهتون کفتم هم هی می اومد و منو زجر میداد که دیدی نشد؟ دیدی گفتم تو توانایی تغییر نداری؟ تو فلان تو بهمان و حال منو به شدت بد میکرد.

بعد از گذشت ماه ها فهمیدم که به قول شما من یه پام رو ترمزه یه پام رو گازه، و ترمز اصلی من احساس بی لیاقتی هست که بخاطر نبود دانشگاه و اون باور مخرب توی وجودم ایجاد شده.

توی این مدت که از خدا خیلی هدایت خواستم که اقا اصل داستان چیه؟ خیلی قشنگ هدایتم کرد، بهم گفت محمد امین، تو مرگ تو کارت نیست، تو خودت درخواست داشتی بیای توی این دنیا و حس خالق بودن رو تجربه کنی، تو خودت آگاهانه انتخاب کردی از جایی که هیچ تضادی نیست بیای به این دنیای پر از تضاد و خودت رو شکوفا کنی، تو میدونستی قدرت خلق داری با فرکانس هات و میدونستی دنیایی که داری میری داخلش کاملا آمادست تا به فرکانس های تو جواب بده، تو قرار بوده بیای و شادی و عشق و لذت و … روتجربه کنی و رشد کنی و بعدش برگردی پیش خودم تا ابد توی بهشت از تمام نعمت های اون استفاده کنی، استاد عزیزم تمام اینارو شما به ما یاد دادید، استاد اگه این موضوعات نبود من انقدر آرامش نمیگرفتم که بتونم ذهنم و خودمو جمع و جور کنم، یعنی بحثای توحیدی آب روی آتیش هستن، به قول شما که همیشه میگید توحید اصل و اساسه، خداشاهده که همینطوره.

استاد حدودا یکی دوماه پیش پدرم به رحمت خدا رفت و من اینجا بودم و نمیتونستم برم ایران برای مراسمشون، ولی به لطف خدا و آموزش های شما، من آگاهی هام و ایمانم و توکلم بخدا در حدی بود که فقط چند دقیقه گریه کردم و کلا دیگه بعدش آروم بودم، در صورتی که خانوادم توی ایران به شدت نگران حال من بودن ولی وقتی تماس میگرفتیم من به اونها آرامش میدادم که بابا رفت پیش خدا و جاش خیلی بهتر از اینجاست.

استاد یه موضوعی که شما منو ازش آگاه کردید این بود که من نباید در برابر خدا مغرور باشم، اینو من از فایل توحیدی 10و11 خیلی خوب یادگرفتم و چقدر هم درسته حرف شما، هر چقدر بیشتر ما فرمون رو بدیم دست خدا، و از منیت ذهنمون کم کنیم کارها قشنگ تر و راحت تر پیش میرن.

استاد عزیزم دیشب یه خوابی دیدم که دوست دارم اونم بهتون بگم، خواب دیدم که یه پارچه دوره دهنم بستم و یه حشره کش خیلی قوی گرفتم توی دستم و یه چیزی شبیه چوب یا میتونم بگم شبیه بیل کوچیک دستم بود، و رفتم تو زیرزمین خونمون، و انگار از قبل میدونستم که توی اتاق های زیرزمین پر از کثیفی و حشره های وحشتناک و سوسک و مار هست و من آماده شده بودم که خیلی شجاعانه برم و همشون رو از بین ببرم، من رفتم توی زیرزمین و هی این سوسکارو میکشتم و هی حشره کش میزدم و هی تقلا میکردم برای از بین بردنشون و نابود کردنشون و جالب اینجا بود که وقتی یه سری شون رو میکشتم یه سری دیگه از زیراون ها قد علم میکردن و من دوباره باید اونارو هم میکشتم و خیلی شدت درگیری بین من و این موجودات بالتگرفته بود و فضا هم پر از گرد وغبار شده بود. من یهو از خواب بیدار شدم و رفتم دستشویی و همش با خودم میگفتم خدایا این چه خوابی بود من دیدم؟ چیزی میخواستی بهم بگی و کلا فکرم درگیره این خوابه بود که یهو یه حسی بهم گفت این معادل همون کاریه که این مدت داشتی انجام میدادی و هی میرفتی سراغ افکار منفی توی ذهنت و اونارو از بین میبردی و این علف های هرز موجود توی ذهنت رو از بین میبردی.

استاد واقعا خیلی طول کشید تا من بفهمم دارم از کجا ضربه میخورم و دلیل این حال بدی هام چی هستن؟

درواقع هربار یه چیزی دستگیرم میشد و من خوشحال میشدم ولی اون اصل داستان نبود و انقدر پیشرفتم تا رسیدم به اون باوری که بهتون گفتم از زمان نوجوانی توی ذهنم خونه کرده و تبدیل شده به یک باور بی نهایت قدرتمند که واقعا به قول شما توی فایل آخرتون(چگونه ذهن ما رو فریب میدهد) منو فلج میکرد و بهم میگفت ببین محمدامین، تو اینجا تو سیدنی موفق نخواهی شد و دوباره شکست میخوری و بیا برو خونتون ایران پیش مامانت اینا چون خودت تنهایی توانایی کنترل ذهن و … رو نداری. در واقع شما میگفتید هیچ آدمی با یک ماه و دو ماه حتی یکسال حالش خیلی بد نمیشه، بعد من هم با خودم میگفتم خب من هم یه چیزی تو ذهنم هست که مال قبل از مهاجرت کردنمه و کاری به این یکسال اخیر نداره و خیلی رفتم و شخم زدم کل وجودمو به لطف خدا تا تونستم این باورهای مخرب قوی رو پیداکنم، البته که میدونم باورهای مخرب و محدودکننده زیاد دارم ولی تا به اینجا فکر میکنم اونا خیلی قوی و مخرب هستند.

استاد شما تو لایوهاتون با اقاری ارشیان فر میگید که آدم اگه بتونه توی گردنه های زندگیش به سلامت بگذره بعدش خیلی قوی تر میشه و کنترل ذهن براش راحت تر میشه و ایمانم قوی تر میشه بخدا، من واقعا الان یه همچین حسی دارم و از خدا بی نهایت میخوام که کمکم کنه مغرور نشم به خودم چون همین مدت هم هرموقع کمکاری کردم در برابر فایل های شما و یکم خدا فراموش شد چک و لگدها می اومدن. و من الان خیلی خوشحالم که این دوران سخت اومدن و من با کمک هدایت های خدا از اونها سربلند اومدم بیرون و قوی تر شدم و واقعا واقعا واقعا واقعا با محمدامین پارسال هیچ ارتباطی ندارم من.

استاد خیلی روزهای سختی بود، بنظرم هرکسی که تجربه کرده باشه میتونه اون حس ترسی که کل وجودت رو میگیره رو درک کنه، اون حس عجز وناتوانی که اصلا غیرقابل توصیفه. واقعا از خدا میخوام که کمکم کنه این مسیری که با هم شروع کردیم رو هر روز باقدرت بیشتری ادامه بدم و بتونم از تمام نعمت ها و زیبایی های این جهان هستی استفاده کنم.

استاد خواستم ازتون تشکر کنم به عنوان یک شاگردی که خوب تکلیفاش رو انجام داد، چقدر شما آگاهی دارید و چقدر قلب مهربونی دارید که اینجوری با عشق و با تعهد میاید و به ما کمک میکنید.

به قول هادی عزیز که من بالای 20، 30 بار فایلهاش رو گوش دادم، تو روزایی که ناامیدی کل وجودمو میگرفت میرفتم سراغ فایل هادی و میگفتم اره اره میشه منم میتونم مثل هادی، هادی شرایطش خیلی بدتر از من بوده اون تونست منم میتونم خدایا کمکم کن دوباره. به قول هادی ما که نمیتونیم از شما تشکر کنیم مگه اینکه فقط بیایم از نتایجمون بگیم و شماروخوشحال کنیم.

نتایج مالی زندگیم هم بهتر شده، و اصلا با پارسال که توان خرید بسیار بسیار اندکی داشتیم قابل قیاس نیست، الان کلی پول پس انداز داریم و چقدر راحت هرچی میخوایم میتونیم بخریم، واقعا به خودم و به خدای خودم افتخار میکنم که تونستم شرایط زندگیم رو به کمک فایل های شما از این رو به اون رو کنم.

به قول آزاده عزیز شما مثل معصومین و آدمای نزدیک به خدا هستید که همنشینی با شما سعادتی میخواد که نصیب هرکسی نمیشه؛

باز هم میگم امیدوارم روزی روزگاری با شما استاد عزیزم هم کلام بشم و بتونم شمارو در آغوش بگیرم.

درپناه خدا شاد و سلامت باشید.