تنها راه گذار از ثروت، تجربه ثروت است - صفحه 35 (به ترتیب امتیاز)

بنام خداوند بخشنده و مهربان.

سلام خدمت استاد عزیز و مریم خانم زیبا‌ و دوستان عزیز همفرکانسی.

خدا رو سپاسگزارم که به سمت این فایل هدایت شدم، استاد ازتون بی نهایت سپاسگزارم به خاطر این فایل ارزشمند، از تک تک دوستان عزیزم که کامنت نوشتند در این جلسه و خوندن کامنتاشون بی نهایت به بالا رفتن درکم از صحبت های استاد کمک کرد سپاسگزارم.

اسم این کامنتم رو میزارم داستان “بلوبری های با برکت” ؛

و میخوام با جزئیات بگم اجابت کردن کوچکترین خواسته های ما چقدر میتونه باعث رشد ما و بزرگ شدن ظرف وجودمون بشه و اینکه تمام خواسته های ما از کوچکترین اونا تا بزرگترینشون ارزشمند هستن.

ابتدا بگم که من از صفحه ی اول تا صفحه ی 40 کامنت خریداران رو مطالعه کردم و یه سری چراغ ها توی ذهنم روشن شد، اولش قصد داشتم تمام 48 صفحه رو مطالعه کنم و بعد کامنت بگذارم اما حس ام‌ که بهش خیلی اعتماد دارم گفت همین الان درکم رو مکتوب کنم، من حین خوندن کامنت دوستان به کامنت هایی که خودم قبلا نوشته بودم هم رسیدم و دیدم بارها هدایت مجدد شدم به این فایل و چندین کامنت از سال 1401 تا الان توی این جلسه گذاشتم و آخرین کامنتم مربوط به اسفند 1402 بود و با خوندن کامنت هام و مقایسه با قبلیا متوجه شدم هر بار به صورت تکاملی در برداشتن این ترمز کمی پیشرفت و بهبود داشتم خوندن کامنتای دوستان و بالاخص کامنتای خودم من رو ترغیب کرد که باز هم رد پا بگذارم تا روند تکاملم ثبت بشه و در آینده بتونم با مطالعه ی کامنتم و دیدن پیشرفتم انگیزه بگیرم برای ادامه دادن این مسیر زیبا.

چند وقتی هست که به لطف خداوند هدایت شدم به بهبود باورهای مالی و آماده تر شدم که اهداف مالی ام رو تیک بزنم، از چند ماه پیش که هدایت شدم به باور فراوانی خیلی اتفاقات خوب مالی سرعت بیشتری گرفتن و درآمدم با سرعت بیشتری شروع به تغییر کرده، خصوصا بعد از کار روی جلسات هشتگانه ی فراوانی ثروت یک، قدم به قدم شرایط مالیم بهبود پیدا کرد و درآمدم بالاتر رفت بعد از اون ایده اومد که خریدای روزمره ی خونه رو هم خودم انجام بدم تا قبل از این چون خودم رو آدم ولخرجی میدونستم جرات اینکه کارت همسرم دستم باشه نداشتم و به بهانه های مختلف از زیر این مسئولیت شونه خالی میکردم اما به لطف جلسه ی شانزدهم ثروت و باگ هایی که تونستم با کار کردن روی این جلسه رفع کنم فهمیدم که پول دردسر نداره و اگر برای من داره ایجاد دردسر میکنه به خاطر باورهای غلطم هست بیام پذیرای پول باشم و با توجه به رفتارهایی که با پول دارم ردپای باورهای غلطم رو پیدا کنم این شد که کارت همسرم رو به دست گرفتم و به شکل یه دانشگاه به این داستان مدیریت پول نگاه کردم که قراره کلی درس و رشد برام داشته باشه، داستان هدایت مجدد من به این جلسه برمیگرده به خریدی که چند روز پیش از میوه فروشی داشتم، یه بک بزنم به عقب تر، چند ساعت قبل از رفتن برای خرید توی دفترم داشتم ترمزهایی که مانع خرید ماشین میشد رو دونه دونه مینوشتم و براش منطق درست میاوردم و خیلی حالم خوب شد اما باز زیاد برام واضح نبود که علت اینکه بارها تصمیم به خرید ماشین گرفتم اما شرایطش فراهم نشده چیه و چرا با اینکه مدت طولانی ای هست که این خواسته رو دارم هنوز اجابت نشده (من خواسته ام اینه که بدون وام و تسهیلات یا روشای عجیب غریب دیگه، خیلی طبیعی به این‌خواسته ام برسم یعنی پولش رو بسازم و خیلی راحت نقد برم کارت بکشم و ماشین بخرم و تنها راهی که فعلا به ذهنم‌ رسیده اینه که یه بخشی از درآمدم رو پس انداز کنم بارها به صورت آنلاین طلای آب شده خریدم اما به یه عددی که میرسید تسویه میزدم و پولم رو برمیداشتم خرج میکردم و نمیدونستم ایراد از کجاست که نمیتونم متعهد باشم به پس انداز، کلا با نگه داشتن پول توی حسابم مشکل دارم و نمیدونستمم علتش چیه و فقط بهانه ام این بود که دارم آیویش هام رو پر میکنم اما بارها به اضطرار مالی رسیدم و فهمیدم یه چیزی این وسط توی ذهنم در مورد پول ایراد داره و بحث پر کردن آیویش ها نیست طبیعی نیست که حساب من اکثر اوقات خالی باشه اگر‌میگم باورام تغییر کرده این تغییر باید خودش رو در حساب بانکی بهتر نشون بده اونم نه اینکه دو روز پول تو حسابم باشه چند هفته گیر یه تومن پول باشم، تا اینکه چند روز پیش شروع کردم به نوشتن در مورد خواسته ی ماشین، بعد از نوشتن در موردش هدایت شدم برم بیرون برای خرید (تا قبل از این تمام خریدهای خونه رو همسرم انجام میداد).

بعد از خرید از میوه فروشی وقتی فیش رو چک کردم و علت رو از فروشنده پرسیدم متوجه شدم بابت چند تا دونه بلوبری که توی یه جعبه ی کوچولو اندازه ی کف دست بود چند صد هزار تومن پول پرداخت کرده ام به اسم اینکه بلوبری خارجی و وارداتی هست، اولش حالم خیلی گرفته شد و خیلی حسم بد شد و نمیدونستم چرا، فکر میکردم به خاطر باور کمبوده اما بعد که خودم رو واکاوی کردم دیدم دلیل اصلی باور کمبود نیست من احساس گناه دارم به دلایلی. (خوردن بلوبری رو اولین بار بود میخواستم تجربه کنم و تا قبل از دوره ی سلامتی اصلا به خریدش و خوردنش توجه نکرده بودم، حقم بود تجربه اش کنم با هر قیمتی و کیفیتی) اما نجواهای ذهنی میگفت نباید اینقدر از خرج خونه رو هزینه ی چند تا دونه میوه برای خودت میکردی (احساس عدم لیاقت) و دوم اینکه ذهن کمالگرام مدام سرزنشم میکرد که تو اصلا به درد مدیریت مالی نمیخوری تو اصلا نمیدونی با پول چطور رفتار کنی تو رو چه به این کارا، تو از وقتی یادمه توی مدیریت پول افتضاح بودی، تو پول بساز بده دست کس دیگه ای برات مدیریت کنه تو برای اینکار ساخته نشدی و این مدل نجواهای ذهنی.

دیدم یه جا هم که آگاهانه خواستم ولخرجی نکنم پول خود به خود داره فرار میکنه از حسابم داستان چیه؟ چه باوری تو ناخودآگاهم هست که پول با من راحت نیست چون چند مورد هزینه های اینجوری قبلش پیش اومده بود.

اومدم خونه و شروع کردن به نوشتن توی دفترم و با خودم حرف زدن، با این منطق خودمو آروم کردم که من کاری ندارم که طعم این میوه رو دوست نداشتم یا به نسبت تعداد و کیفیتش عددی که پرداخت کردم زیاد بود من اصلا کاری به اینا ندارم من برای تجربه ی جدید حاضرم چند صد تومن که هیچی، هر چقدر لازم باشه پرداخت کنم چون این تجربه کردن باعث گذر کردن و رها شدن میشه دیگه گوشه ی ذهنم نیست که فلان چیزو نخوردم یا نپوشیدم یا تجربه نکردم و ذهنم دیگه درگیرش نیست همین حین که میگفتم تنها راه گذرکردن و بزرگ شدنم تجربه کردنه یهو اسم این فایل توی ذهنم پلی شد، فوری اومدم سراغ این فایل و شروع کردم به گوش دادن و خوندن کامنتا بعد از چند صفحه خوندن دیدم خدای من تازه میفهمم چرا به خواسته ی وسیله نقلیه که مدت هاست دارم نمیرسم چرا هر بار که بهم الهام میشه کمی از درآمدت و ورودیت رو پس انداز کن ذهنم با قدرت این ایده رو پس میزنه؟ چرا ظرفم سوراخه؟

اگر اون بلوبری ها رو نمیخریدم اصلا هدایت نمیشدم به این جلسه و اگر این جلسه رو مجدد نمیشنیدم اصلا نمیدونستم ترمز اصلی ام و علت نرسیدن هام چیه؟

هنوز توی ذهن من بین خدا و پول تعارض هست یعنی من فقط تونستم تا حدی باورام رو اصلاح کنم که پول بتونه وارد زندگی ام بشه اما چون هنوز بین خدا و پول توی ذهنم تعارض و دوگانگی هست و نمیتونم بین خدا و پول جمع ببندم کف ظرفم سوراخه و به محض ورود پول سریع یه چاله ای براش میکنم، خیلی فکر‌کردم ببینم منطق من برای این شکل رفتارا چیه؟ و این باورها از کدوم ورودی هام در‌گذشته نشات میگیره؟

رسیدم به باورهای اسکاول شینی، من کتاب چهار اثر از فلورانس اسکاول شین رو چند ده بار خوندم و چند صدبار توی ذهنم مرور کردم و صدها بار هم بهش عمل کردم، من این کتاب رو نخوندم بلکه جویدمش، هفت سال این کتاب با من بود از سال هشتاد و نه تا سال نود و شش هفت، خیلی باورای خوبی تو اون کتاب بود که باعث شد خیلی جاها با ایمان بدون هیچی بتونم‌ کارای بزرگی بکنم اما به هیچ وجه شک نکردم که داره یه سری باورای مخرب در مورد پول هم در قالبی موجه به خوردم میره، تازه فهمیدم چرا استاد میگه خیلی از کتابا مسیر رو برام طولانی کردن و باورای اشتباه دادن.

اینکه خود فلورانس اسکاول شین هم توی یه آپارتمان متروکه در فقر از دنیا رفته نشون میده که چطور باورهای اون کتاب در عین حال که میتونه توی خیلی از جاها کمک کننده باشه اگر مخاطب حواسش نباشه چطور میتونه از نظر مالی به قهقرا ببرتش.

بارها توی جای جای کتاب چندین داستان به شکل های مختلف بود از افرادی که بدون دغدغه و ترس و ایمان به خدا تمام پولشون رو خرج کردن و به خداوند ایمان داشتن و مشکلات مالیشون به طرز جادویی حل شده، خیلی هاشون در دقیقه ی نود یعنی در اوج ترس و ناامیدی.

و من اینقدر این داستان ها رو خوندم و تکرار کردم اونم با برداشتی غلط که به این نتیجه رسیدم تنها راه لایق شدن برای ثروت اینه که ایمان خودم رو به خدا ثابت کنم و راه ثابت کردن ایمانم هم اینه که هر چی پول دارم خرج کنم و نگران اومدن پول بعدی نباشم.

این هر بار کلا حسابم رو صفر کردن و ایمانم رو به خدا این شکلی ثابت کردن تکرار شد و هر بار اضطرار مالی… و بعد نشون دادن ایمانم… بعد دوباره ورود پول… و بعد دوباره خرج کردن با باور ایمان به خدا و باور به مثلا فراوانی… و بعد دوباره صفر شدن… و منتظر ورودی بعدی بودن و… این داستان ادامه داشته و همواره بوده تو زندگیم.

اما یه جا شنیدم استاد میگفت ظاهر حرفا مهم نیست که چقدر قشنگه، از احساست میتونی بفهمی که یه باوری درسته یا غلط، دیدم این حالت اضطرار مالی اصلا حس خوبی نیست، چرا من همش میخوام این مدلی ایمانم رو به خدا ثابت کنم؟ چرا همیشه باید صفر بشم و بعد ورودی بعدی بیاد؟ تِم این باور شبیه هموناست که دوست دارن اول ورشکست بشن و بعد موفق بشن و با افتخار از ورشکستگی هاشون و سختی کشیدناشون و اینکه‌ ناامید نشدن و ادامه دادن حرف میزنن.

گفتم نمیشه یه بارم شده من پول توی حسابم باشه و قبل از کامل خرج شدن دوباره پول بیاد تو حسابم؟ نمیشه مدام صفر نشم؟ چرا یه ارتباطی و لینکی توی ذهنم بین ایمان به خدا و خرج کردن و از دست دادن پول و صفر شدن هست، دیدم بله دلیلش اینه که من هنوز پول رو نقطه ی مقابل خدا میدونم، ایمان به خدا یک طرف و پول طرف دیگه، اگر پول توی حسابم بود یعنی توکل کردم به پول نه به خدا، اینکه وجود پول توی حسابم داره بهم احساس امنیت میده احساس خیال راحتی میده غلطه، پول رو تماما مادی تصور کردم و ماموریت پول توی زندگی ام و معناش برای من فقط خرج کردن و برآوردن نیازهای مادی بود چون پول رو فقط مادی دیدم و نه معنوی، این دیدگاه باعث شده که نزارم این نعمت ارزشمند الهی بخش معنوی ماموریتش رو یعنی احساس امنیت و آرامش و تقوایی که با حضورش میاره، آسون شدن کنترل ذهن که با خودش میاره برام انجام بده، من وقتی پول دارم خیلی کنترل ذهن برام‌ راحتتر میشه راحتتر و با حوصله ی بیشتر و تمرکز بیشتر‌ به کار کردن روی باورام و انجام ایده های کاری میپردازم مسیر رشد برام لذتبخشتر و راحتتره، اما همه ی اینا توی ذهنم احساسات اشتباهی بودن میگفتم نباید اینجوری باشه. این کمالگرایی و سختی دادن به خودم و خودم رو لایق آرامش و امنیت مالی ندونستن، تمام این احساس عدم لیاقت ها از این باور ریشه دارِ تضاد خدا و معنویت با پول و ثروت میومد.

همیشه برام سوال بود که چرا بعضی از اطرافیانم عجله دارن برای رسیدن به خواسته هاشون حتی یه فرش رو قسطی میارن همیشه میگفتم خب تو که میخوای سه ماه قسط بدی خب پولاتو بزار رو هم سه ماه شد برو فرشو بخر سه ماه صبر کردن که نمیکشه کسی رو، بعدش دیدم نه هر بار خودمم سعی کردم این شکلی به یه خواسته ای برسم پوله نمونده به یه طریقی خرج شده و هیچ وقت فکر‌نکردم این یه ایراده، هیچ وقت از خودم نپرسیدم چرا پول ازم فراریه؟ این دیالوگ ثابت تمام ذهن های فقیره: پول پیش من نمیمونه… میترسم خرج کنم…

مامانم همیشه تو بچگیم یه جمله رو تکرار میکرد میگفت پول مثل ریگ کف دسته تو دستت میگیری از لای انگشتات سُر میخوره میریزه، این باور رفته بود توی مغز من، یا به بهانه ی اینکه پول ارزشش رو از دست میده به طلا تبدیلش میکردم یا یه چیزی باهاش میخریدم و نمیزاشتم پول پیشم بمونه، تمام این زنجیره ی هدایت های پربرکت و درک تازه ی من از برآورده کردن خواسته ی یه خوراکی استارت خورد، اگر‌ میخوام از لحاظ مالی رشد کنم راهی ندارم جز اینکه یه جهاد اکبر راه بندازم علیه این باور موذی، مخرب و ضربه زننده.