نشانه من برای واضح شدن قدم بعدی - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

بنام خالی یکتا

سپاس خدایم را که همیشه با ماست و میتوانیم از هدایتش برخوردار باشیم و به محض اینکه بیاد میاوریم که خدایی داریم که میتوانیم از هدایتش برخوردار باشیم و درخواست کمک میکنیم ما را حمایت میکند و مسیر را به ما نشان میدهد.

داشتم به این مسئله فکر میکردم که مسئله پیش رو خودم را که در بحث ثروت است را چگونه برطرف کنم، چطور میتوانم ثروت بیشتری را وارد زندگیم کنم؟

خیلی راه ها را انجام داده بودم و اما باز مانده بودم که چکار باید انجام بدم.

نجواها کم کم داشتن در ذهنم ریشه میداوندن و از هر دری وارد میشدند انها را هرس میکردم اما انگار حریف نمیشدم و بعد از چند لحظه دوباره از طریقی دیگر و به شکلی دیگر مرا مشغول میکرد تا احساسم را بد کند و کانون توجه مرا به سمت نا خواسته ها ببرد.

گفتم بزار به زیبایی ها توجه کنم تا خود به خود از این مسئله خارج بشم و اما ذهنم گفت همیشه در حال انجام این کار هستی، این کار مفید است اما مسئله ای که پیش رو داری را حل نمیکند و باید به دنبال حل مسئله باشی.

دوباره احساسم رو به بد شدن رفت و گفتم اه راست میگوید مدتهاست و شاید سالهاست که من با روبرگرداندن از این موضوع و توجه نکردن به ان نه تنها حلش نکرده ام، انگار بر سر این مسائل روپوش گذاشته ام و هیچ اتفاقی رخ نداده و انگار همه ی ان مشکلات هنوز هم حل نشده هستند.

امروز صبح با یکی از دوستان قدیمی خودم صحبت میکردم که گفت چیکار میکنی تونستی ماه گذشته ثروتی خلق کنی و گفتم که نه اما درست میشه و این ماه خلق میکنم انشالاه،

که گفت هواست باشد اگر مثل گذشته پیش بروی و بخواهی قرض بالا بیاوری این بار باید برگردی پیش خانواده ات و کشاورزی کنی!

زندگی در تهران مثل شهرستان نیست و شوخی ندارد و اگر این بار مثل قبل بخواهی ادامه دهی و بگی درست میشه و نتونی پول بسازی ممکنه وضعیتت خیلی بد تر بشه که مجبور بشی بری کارگری،

حرفهایش احساسم را بد نکرد اما مرا به فکر فرو برد که حرف درستی میزند و باید به دنبال راه حل باشم.

و امروز هر بار علف های ذهنم جیک میزد ان حرفهای دوستم را بیادم میاورد و من هیچ منطقی برای خاموش کردن ان نداشتم و فقط سعی میکردم که نگاهم را تغییر دهم تا از ان خارج شوم، اما به محض خلوت کردنم با خود، نجواها شروع میشدند تا اینکه خداوند هدایتگر و حامی من که به بینهایت طریق مرا هدایت و حمایت میکند و بینهایت بار تا حالا از هدایت خداوند برخوردار بودم به قلبم الهام کرد که مشکل تو اینست که دنبال راه حل هستی و و از طرفی هم نمیدانی که چه کاری درست است چه کاری غلط، نمیدانی که با انجام چه کاری به راه حل مسئله ات میرسی.

پس تنها راه که بهترین راه است اینست که خاشع شوی و ارام شوی و بزاری خداوند تو را هدایت کند.

ارام شدم و چون میدانم که حل مسئله و برخورد با تضاد نه تنها بد نیست بلکه مرا رشد میدهد، گفتم من این مسئله را حل میکنم و خداوندم بهم میگه که چطور حلش کنم، ارام شدم و خودم را سپردم به خداوند و گوش به زنگ هدایت و نشانه های خداوند.

در مسیر خانه بودم و قبل از رسیدن به درب خانه حسی بهم گفت برو بشین تو پارک و از هوای خوب لذت ببر. به حرفش گوش کردم و رفتم، در مسیر تا پارک بهم الهام شد که ما هر چقدر هم که توانا باشیم و هر چقدر هم که خلاق باشیم، زمانی میتوانیم از خلاقیتها وتوانایی های خود استفاده کنیم که بتوانیم از هدایت الهی برخوردار باشیم و این قضیه به این شکل نیست که ما یک بار حلش کنیم و بگیم اوکی حل شد و درستش کردم نع

ما همیشه در لحظه به لحظه باید بیاد بیاوریم که یک نیرویی در همه حال با ماست که هدایتمون میکنه و میتونیم از هدایتش برخوردار باشیم و اروم باشیم و ازش بپرسیم و به محض دریافت الهامات با این باور که توانا هستیم و توانایی حل مسئله داریم پیش بریم تا به قدم بعدی هدایت بشیم.

وقتی به پارک رسیدم و روی صندلی نشستم، از کامنتی به کامنت دیگر هدایتی رفتم تا رسیدم به پاسخ خانم شایسته عزیز به سوال یکی از دوستان عزیز در بخش راهکارهای دوره کشف قوانین زندگی.

دوستمون پرسیده بودند که ایا باید به دنبال پیدا کردن ترمزها باشیم و یا اینکه توجهمون رو بزاریم روی نکات مثبت و خواسته هامون و اینکه تمرکز گذاشتن برای پیدا کردن ترمز و حل اون به معنی توجه به ناخواسته ها نیست و بهتر نیست با توجه به زیبایی ها و نکات مثبت به راه حل برسیم.

خدایا بینهایت شکر و سپاس.

خداوندا بینهایت شکر که هر وقت هر کدوم از ما تسلیم میشیم و ازت هدایت میخوایم ما رو هدایت میکنی به مسیر درست به مسیر دریافت نعمتها.

من قبلا این راهکار ها رو خونده بودم اما درک نکرده بودم که چیکار باید کنم.

امروز فهمیدم که دقیقا این سوال، سوال منم هست، به همین دلیل شروع کردم به خوندن پاسخ زیبا، کامل و مبین خانم شایسته عزیزمون.

فهمیدم که من میدونم که توانایی حل مسئله دارم و باور دارم که توانایی های بسیاری در حل مسائل دارم.

فهمیدم که توانایی بالایی در کنترل ذهنم دارم و خوب میتونم توجهم رو از ناخواسته ها بردارم و به روی خواسته ها بزارم( البته با طی کردن تکامل در این چند سال آشنایی با استاد).

فهمیدم که میدونم که حل کردن مسائل من رو رشد میده و کمکم میکنه تا بزرگتر بشم و به خواسته های بیشتری برسم.

فهمیدم که ایمان دارم و به انچه بهم گفته میشه با قدرت عمل میکنم.

فهمیدم که خیلی عالی میتونم رشد کنم و به سادگی به خواسته هام جامه ی عمل بپوشانم چون تا حد بسیار بالایی تونستم این باور رو در خودم ایجاد کنم که همه چیز باورهای من است و برای حل هر مسئله ای باید به دنبال تغییر باور باشم و در اغلب موارد در برخورد با مسائل به اولین جایی که رجوع میکنم و اولین چیزی که از خودم میپرسم اینکه چه باوری دارم و چه باوری باید بسازم.

اما نحوه استفاده از این اگاهی ها رو نمیدونم یعنی نمیدونم در چه زمانی باید چیکار کنم.

قبول دارم که همه اینها با هم تعریفی از قانون میشوند و باید به قول استاد درک کرد که کنترل ذهن با قانون رهایی و تلاش ذهنی چیزی جدا از هم نیستن و قانون رهایی به معنی اینکه ما کاری نکنیم نیست بلکه قانون رهایی یعنی اینکه ذهنمون رو کنترل کنیم و به خواسته مون نچسبیم و باید تلاش ذهنی داشته باشیم.

اما با دیدن قسمت دوم سریال زندگی در بهشت و توضیح استاد در مورد اتش زدن چوب ها و درختان که گفتن اولش دنبال سوزوندنش نبودم و با خودم میگفتم بزار چند ماهی بمونن و بعد که حسابی خشک شد میسوزونمش، و بعد با هدایت خداوند و جسارته اول که از یک اتش کوچک شروع کردند و کم کم تصمیم گرفتند که همه رو اتش بزنند، به این دیدگاه رسیدم که اینطور نیست که بگم که من قانون رو خوب میدونم پس همیشه هم خوب ازش استفاده میکنم و به قول استاد که همیشه میگه که من با خودم حرف میزنم و میگم که میشود و ببین قانون داره جواب میده و یا اینکه در هر چیزی به دنبال درک بهتری از قوانین هستم، فهمیدم که ما فراموش میکنیم که در این لحظه کجاییم و باید چیکار کنیم و چطور حل مسئله کنیم و اگر باور نداشته باشیم که از هدایت الله برخورداریم و از خداوند برای حل مسائل کمک نگیریم شاید حل مسئله نکنیم و از توانایی همون استفاده نکنیم.

در پایان من فهمیدم که کار کردن روی عزت نفس و احساس لیاقت به این معنی که ما از هدایت خداوند استفاده نکنیم نیست و فکر کنیم که ما خودمان قوانین رو بلدیم و توانایی های بسیاری داریم وباورهای خوبی هم در حوضه ثروت داریم، پس دیگه همه چیز رو حل میکنیم.

نع اینطور نیست، زمانی این کار کردن رو خودمون معنی میده که بتونیم وصل باشیم با منبع به قولی بدون وصل بودن به منبع و استفاده از هدایت خداوند برای حل مسائل مثل ماشین اخرین سیستم با امکانات فولی هستیم که بنزین برای حرکت نداره.

بنزین ما امید و توکل بر خداونده که در همه لحظه با ماست و ما باید نه اینکه میتونیم به این معنی که هر جا گیر کردیم بیاد بیاریم که یه نیرویی هم هست که هدایتگره نع

به این معنی که ما اونقدر در مسائل مختلف و ریز و درشت زندگی از از خداوند بخواهیم که بهمون در انتخاب مسیر درست کمک کنه و هدایتگرمون باشه که مثل استاد بتونیم به انجام کارهایی برسیم که دیگران بگن چجوری؟

چطور برای تو اینجوری همه چیز عالی پیش میره؟

چطوره که تو هیچ کاری نمیکنی اما همیشه درست ترین تصمیم ها رو میگیری و همیشه در زمان درست و مکان درستی؟

واقعا چطوره؟

ایا غیر از اینه که استاد از هدایت الله استفاده میکنه و به قول قران که خداوند به حضرت محمد میگه بگو که من از غیب اگاه نیستم من فقط از هدایت خداوندی برخوردارم که رب عالمیانه و همه بهش دسرسی دارند و میتونند از هدایتش برخوردار باشند.

سپاسگذارم خدای من.

سپاس از استاد عزیز از مریم شایسته عزیز و از تمام دوستان عزیزم که در این سایت با حضور گرم و پر مهرشون به درک این اگاهی ها، به خودشون و به بقیه کمک میکنند.

خدایا سپاسگذارم.

به خدا می سپارمتون.