باورهای توحیدی علی(ع) در دعای کمیل - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استادعزیز ونازنینم.

باورهای توحیدی علی (ع)دردهای کمیل.

این فایل نه تنها زیباست بلکه خیلی هم ارزشمنده.چون نگاه انسان روخیلی به باورهای توحیدی بازمیکنه.

تاحالاچندین بارگوش کردم وهربارازگوش کردنش لذت بردم وهربارپیام جدیدی ازش دریافت کردم.

فک کنم تاحالادوبارهم کامنت گذاشتم .

اینبارم شروع به نوشتن کردم تاببینم چی به ذهنم میاد بگم .

درمورداین قسمتی که استادگفتن فریاد زدنه، اینکه من شیعه ام مهم نیست بلکه عمل مهمه.

خاستم بگم تودنیای امروزماازاین قبیل آدمازیادشدن .که سینه جلومیندازن که مذهبی هستن وشیعه هستن وبرتری به تمام ادیان دارن وفقط وفقط خودشونوقبول دارن.

وروزبه روزتعصبشون به این داستان بیشترمیشه ،طوری که به هیچ وجه تونمیتونی بااوناهم کلام بشی.

هرجا هم که توکاری بهشون نداری ولی اوناباتوکاردارن.

بقدری بااین مذهبشون اجین شدن که انگارخدافقط این عده ی کم روخلق کرده که منجی عالم بشن وبخان همه روهدایت کنن.

راسش من ازاولم هیچ کاری به هیچ کس نداشتم ازوقتی هم که باقوانین استادآشناشدم سعی کردم کاری به کارکسی نداشته باشم وهم صحبت وهم کلام بااینجورآدماوحتی باآدمای معمولی نشم.

فهمیدم هرکسی دنیای خودشومیسازه وهرکسی آزاده که به هر شکل وهرنحوی که خودش معتقده ،خداروبپرسته.

واینکه درنهایت هرکسی نتایج وپاسخ فرکانسهای خودشو میبینه.

امایه چیزی جدیدن خیلی اذیتم می‌کنه ولی بازخداروشکرازوجوداستادتونستم کنترلش کنم وحرکت اشتباهی نزنم البته فعلن تونستم مهارش کنم .انشالله که بازم بتونم .

ما7تاخواهربرادریم .واعتقادات همه ی ما تقریبابه یک شکله .حالادرست یاغلط ،شبیه هم هستیم .که خب بازمن ازهمه به نظرم تفاوت ترم چون کسی مثل استادرودارم که ازطریق استادباخدای خودم بیشترآشناشدم.

ولی یه خواهری دارم که تهران زندگی می‌کنه درحالیکه بقیه ی خواهربرادرهای من همگی قم هستیم .

این خواهرم مذهبی بودولی چندسال اخیر مذهبی بودنش خیلی شدیدترشده ،طوری که اعتقادداره دین از سیاست جدانیست .ونمیدونم باچ قشرآدمهایی می‌گرده که تعصبش بی اندازه زیادشده .

هروقت میادقم وجودش بقدری انرژی منفیه که حال هممون خراب میشه.

بی نهایت سختگیره واجازه ی هیچ کاری به کسی نمیده مگراینکه طبق شرایط وضوابط دین اون باشه.

من بااین چیزاش مشکلی ندارم چون هیچ ربطی به من نداره .ویادگرفتم در مقابلش سکوت کنم .اماهرباری که میادومیره ،اخلاق پدرومادرم وتوقعاتشون نسبت به مابخصوص منی که ازهمه بزرگترهستم زیادمیشه ومن متوجه میشم خیلی غیبت منومیکنن وازدست من ناراحتن ،چون ب نظراوناحجاب من مشکل داره چون چادرسرم نمیکنم .

متاسفانه پدرومادرمن ازاون دسته افرادی هستن که کل دین رودرنمازخوندن وحجاب می‌دونن وبس .

هرکسی این دو موردروداشت ازبهترین بنده های خداس واگرنداشته باشه،ازدین خارجه.

حالاپدرومادرمن تواین سن عذاب وجدان گرفتن که چرانتونستن منوخوب تربیت کنن که من محجبه باشم .

پیش خودمم زیادنمیگن چون خداروشکرحواس من به قوانین هست.ونمیدونم چه جوری هستش که پیش خودم‌بازگونمیکنن ولی متاسفانه خواهر کوچیکم گزارش خونه ی بابام رامیده .

بازم به همه ی ایناکارندارم چون من مسیرخودم رومیرم .چیزی که کمی نگرانم کرده ودچارتردیدهستم اینه که من به عنوان فرزندش حقی نسبت به پدرومادرم دارم؟اینکه من نسبت بهشون احساسم خوب نیست وتمایل ندارم برم دیدنشون آیاکاراشتباهیه؟

من این حق روبه خودم میدم که اگه کسی به من بی احترامی کنه حتی اگه پدرومادرم باشن ،من ازشون فاصله بگیرم و هروقت که احساسم بهشون خوب شدبرم خونشون .من که تمایلی ندارم باهاشون بحثی کنم چون بی فایدس .ولی اعتراض خودم روکه میتونم ازاین طریق نشون بدم.

تواین سالهاهرباری که همچین اتفاقاتی افتاده با،رفتارم اعتراض خودم رونشون دادم.

راسش چون خودمومیشناسم ومیترسم نتونم خودموکنترل کنم وصدام بالابره ،ترجیح میدم سکوت کنم واگرنه خیلی ضایعس که پدرومادرمن مثل بچه هابشینن ودرموردمنی که توجمعشون نیستم صحبت کنن ورفتارهای منوتجزیه تحلیل کنن .

فقط اگر بدونم من بااین رفتارم که فاصله گرفتن ازشونه ،مرتکب گناه یااشتباهی نمیشم خیالم راحت میشه.

به خواهرمم میخام بگم دیگه نیادبه من حرفی بزنه.

من توخونم هیچ توجهی به کارای اوناندارم واجازه نمیدم حالم خراب شه ولی وقتی خواهرم میادگزارش خونه ی بابامومیده ،تواون‌لحظه یه کم به هم میریزم .

جالبه مدام حجاب ونمازخوندن اون خواهرمو،توسرمن میکوبن.

ماخانواده ی خوبی بودیم اماوجوداین خواهرمذهبیم داره ماروازهم میپاشونه.

خواهرم میگه وظیفه من امریه معروف و نهی ازمنکرتوجامعس .واگرنه بندگیموبه خداثابت نکردم.

جالبه نمی‌دونم چرااینجورافراد،انقدتلخ ب نظرمیرسن ومن هیچ انرژی خدایی تووجوداینادریافت نمیکنم.

نمی‌دونم خداکجای دلشونه که انقدسنگشوبه سینه میزنن ولی توعمل فقط مردم آزاری میکنن.

من که جزدیکتاتوری هیچی نمی‌بینم.

نمیدونم کارمن چقدردرسته ،ولی هرچی وهرکی که هستم به هیچ کس کاری ندارم .

می‌دونم اول راهم .تازه فهمیدم من در مقابل خداوندعاجزهستم .واقعن همیشه ازخداخواستم ومیخام که راه درست رونشونم بده.

من چکارکنم که احساساتم وعملکردهام بااین افرادفرق داره.

چ جوری یه سری ازکارهاروبه خودم تحمیل کنم که انجام بدم .

خب اگه بهم لذت میداد،منم انجام میدادم ولی وقتی نمیده چکارش کنم .چندسال خودم وذهنمواسیراین موضوعات کردم و هیچ اتفاقی نیفتاد .

چقدربه خاطراحساس گناه ،ازمسیرخارج شدم و گفتم بی خیال من درست نمیشم .وبه خاطراین دوست نداشتم آدم خوبی باشم .

ولی حالا که رهاهستم ودلم میخادخودم به درک هرچیزی برسم بعد انجامش بدم .حالم خیلی بهتره واحساس خوبی دارم.

منی که همه ی اتفاقات زندگیم بااین احساسم شکل میگیره چرابیام دوباره رفتارهای تقلیدی وکارهای تکراری روانجام بدم.؟!واقعن اگه به منم لذت میدادمنم انجام میدادم.

من میگم تویی که نمازوداشتن حجاب بهت لذت میده ،کسی بت نمیگه بی حجاب شو یانمازنخون .چون توداری لذت میبری ماکه به توکاری نداریم ،پس توهم کاری به مانداشته باش.

به قول استادحرف قشنگی میزنه که میگن ببینیدآیانتایج زندگیهاشون خوبه ؟نه من که چیزی جز احساس بدنمیبینم .

جالبه خواهرم ،تمام اتفاقات بدزندگیشومیزاره پاحساب امتحان خدا.وبااین حرف خودشوآرو‌م می‌کنه .

خداروشکروقتی مشکلی توزندگی ماهامیفته ،دنبال حل مسئله ازریشه میگردیم و صورت مسئله روپاک نمی‌کنیم .وروی هیچ کس جزخودمون زوم نمی‌کنیم .

من لطف خداروتوزندگیم خیلی میبینم .اگه تاحالامشکلاتی توبعضی ازمسائل می‌دیدم ،متوجه شدم ایرادازمنه .

من دست وپای بیخودی برای رفع بعضی ازچیزهامیزدم که ازآیندش خبری نداشتم .

توکامنتهای فایلهای دیگه هم گفتم که امسال میخام صدخودموبرای زندگیم بزارم وتاجایی که میتونم مثل استادعزیزم عباس منش زندگی کنم .

باورهاوافکاری مثل ایشون داشته باشم .می‌دونم که ایمانی مثل ایشون روندارم اماازخداخاستم تومسیرهدایتم کنه .منم که دارم وظیفموانجام میدم.

میخام دنبال اهدافی درست و خوب برم.

تاحالاشم اهدافم اوکی بود،ولی من تلاش صدخودمونزاشته بودم وهنوزتویه جاهایی سیرمیکردم‌که خیلی مسخره بودانگارمیخاستم سر خداوقوانین کلاه بزارم .نگوقوانین جهان خیلی زرنگ تر،ازمنه.

وتامسیردرست رانرم ،به هیچ جاوهیچ چیزی نمیرسم.

طبق باورای ایرانی هاامشب شب اول قدربود.

من به اینکه واقعن امشب چ شبی هستش،اعتقادی ندارم.ولی اینومیدونم که امشب خیلی هاتوفازمثبت هستن وسیم ارتباطشون باخداوصله واین حس خوبی بهم میده.ب همین جهت شرکت کردم.

اتفاقامادرمو،یه هفته ، بودندیده بودم .خیلی محترمانه به خاطرش بلندشدم ،دست دادم وحالشوپرسیدم.

موقعه اومدن چندتابوسشم کردم .گفت باهام قهرکردی؟گفتم نه عزیزم.

توضیح دیگه ای هم ندادم.

ازاینکارخودم‌ خوشم اومد،باوجوداینکه این هفته کلی غیبت منوکرده بودن ولی برای من مهم نبودواحساسم بهش بدنبود.

خوبه که آدم یادبگیره درست ازخودش وافکارش مراقبت کنه.

بدون کینه ورنجش ازکسی.

می‌دونم هرچی درمسیرخداباشم ،لطف خداوندبیشترشامل حال منه.

توتعطیلات عیدچندتاپیام ازاقوام گرفتم که شایداون لحظه ناراحت کننده بودولی وقتی درموردش فکرکردم ،متوجه شدم من هنوز ایرادهاواشتباهات آشکارو واضحی دارم که حواس خودم‌بهشون نبود.به همین جهت تصمیم گرفتم امسال بهتر عمل کنم .

من اینوخیلی قبول دارم که خداوندفقط خیربرای ماانسانهامیخادواگرشری هست ازجانب خودمونه.

این ماهستیم که بهشت وجهنم روهمین دنیابرای خودمون می‌سازیم .

امشب به خاطرخیلی از داشته هام بخصوص توروابط با همسرم که اصلن قدرشونونمیدونستم،سپاسگزاری کردم.

تصمیم گرفتم ازاین به بعدب خاطرآسایش وراحتی که ازطرف همسرم دارم ازش تشکرکنم .

خیلی وقتافکرمیکردم وظیفشه.اماحالافهمیدم که لطفشوبه من نشون داده.

خوب میبینم که هرچقدر من درست اززندگی میکنم ،همسرم بیشترانگیزه وانرژی میگیره که تومسیرباهم باشیم .چون ایشون هم استادروقبول دارن منتهی توفایل گوش کردن تنبل هستن.

ولی خوب بلده ادای منودربیاره وزمانی اینکارومیکنه که ازمن احساس رضایت داره.

توقع خاصی ازمن نداره فقط میخادمن دوسش داشته باشم دیگه هیچی ازمن نمیخاد.اینکارش ایرادداره ولی انقدرغرقه توش که هیچ توضیحی رومتوجه نمیشه .منم بدون کنترلش ، رهاش کردم ونمیخام اصراری به تغییرش داشته باشم.

البته منم بی دلیل تاقچه بالابراش میزاشتم .امادارم روی خودم کارمیکنم تاتغییربنیادین کنم .اصلن بشم یه ناهید دیگه .نه اینکه همسرم ازم راضی بشه .

به خاطرخودم که ازروابطم لذت ببرم.

افکاروباورهایی که استادتومبحث روابط توضیح دادن روخوب یادگرفتم .گفتم که یه کم بی جهت ازروی مرض با همسرم خوش رفتاری نمیکردم.

جهان باید،ادبم میکردکه دستش دردنکنه اینکاروکرد.

منم زودمتوجه شدم وبرگشتم توجاده اصلی .

فعلن که خوب شروع کردم .امیدزیادی دارم.

میخام جای ترسهاونگرانی هام خداروجایگزین کنم .برای بدست اووردن باورهای توحیدی به ایمان زیادخدااحتیاج دارم.

می‌دونم تاچشم به هم بزنم سال تموم شده ،حداقل نتیجه ی این ایمانم میخام ببینم چی میشه.؟

هرچی روخودم‌حساب وا،کرده بودم ،تموم شد.میخام روخداحساب واکنم اونم همه جوره .

هم توروابط هم توثروت هم توسلامتی هم توهمه چی .خودم ازنقطه ضعفهام خوب آگاهم پس روی اونهابایدبیشترتمرکزکنم.

به قول استاد اگه باورم نمیکنی که همه چیزرومیشه راحت بدست اوورد،امتحان کنیداگه نشددوباره برگردیدتومسیرخودتون .

منم میخام امتحان کنم .خیلی کارا،روپیش کسی بگی مسخرت میکنن امامیخام محک بزنم ،چون ایمان دارم مسیری که استادرفتن ،مسیررسیدن به تمام خواسته هاس.

استادجونم امشب خیلی یادتون کردم.

دعای جوشن کبیرازدعاهای دلنشینیه که من خیلی دوسش دارم .

هروصفی ازخداکه میشدتودلم میگفتم عباس منش میگه ها.من زیادجدی نمی‌گیرم..

خیلی لذت بردم .من این شباروطبق اصول خودم برگزارمیکنم .

وبه ندای قلبم گوش میدم وکاری به اینکه کی چکارمیکنه کی چکارنمیکنه ،ندارم.واقعن ارتباط باخدا،یه موضوع کاملن شخصیه .

به خدا هم گفتم میخام چ کارابکنم ،ازش خاستم حواسش به من باشه.میدونم که هست .اگه من شیطونی نکنم.

خداروشکرمیکنم که احساس خوبی دارم .

امیدم به همه چی خیلی زیاد شده .نشونه های خوبی میبینم .همه چی خوبه همه چی عالیه وقتی من عالی باشم.

حیفه که قدرلحظات روندونیم .

میخام عاقلانه تر به موضوعات توجه داشته باشم .

ممنون وسپاسگزاراستادهستم که کل مسیرروازایشون یادگرفتم وادامه خواهم داد.

من به تنهایی ،هیچ کاری نمیتونم انجام بدم .

اراده وحرکت ازمن .

نشون دادن مسیرازاستاد.

هدایت هم ازخدا.

عاشقتم استادجونم به امیداینکه ازدعاهای دیگه برامون فایل درست کنید که وقتی اززبون شمامیشنویم خدایی یه مزه ی دیگه میده .من که به درک و فهم بهتری میرسم وواقعن لذت میبرم.

قربونت بشم که انقدباکمالاتی عباس منش عزیزودوست داشتنی.