سریال زندگی در بهشت | قسمت 183 – گروه تحقیقاتی عباس‌منش

دیدگاه زیبا و تأثیرگزار آسو عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:

سلام به دوستان خوبم مخصوصا استاد عباسمنش عزیز و مریم نازنین

چقدر این فایل روی من تاثیر گذاشت و باعث شد که باگهایی رو که همین الانم درگیرشون هستم رو شناسایی کنم. مثلا اینکه من از رقصیدن و جیغ زدن و بالا پایین پریدن اجتناب میکنم چون احساس میکنم که سبکی میاره یا حتی هرزگی میاره و چقدر هم این باور تو وجود من ریشه دار هست و من واقعا ازش خبر نداشتم ولی وقتی که تو محیطش قرار گرفتم تازه فهمیدم که چقدر خودمو از این شادیها محروم کردم بخاطر این باورهای قدیمی و کهنه.چون من الان ترکیه زندگی میکنم و وقتی مراسم بازی و شادی و دنس پیش میاد من با اکراه توش شرکت میکردم چون میگفتم که یک دختر تنها اینجا باید حد وحدود خودش رو رعایت کنه تا بتونه خودش رو مدیریت کنه و درگیر بعضی چیزا نشه.غافل از اینکه هیچ کدوم از اینها به خودی خود هرگز نمیتونه نشانه سبکی یا هرزگی باشه.کل این مردم زیبا و نازنین که اغلب هم با خانواده و دوستان اومدن که نمیتونن لوده و سبک باشن و این باور مخرب چیزی نمیتونه باشه غیر از یک باگ مخفی و یک فرکانس مخرب که من رو از شادی و وجود الهی و کودکانه خودم دور میکنه.

خدا رو شکر بخاطر شناسایی این باگ مخفی که حس بسیار خوبی بهم داد به امید خدا از این پس شادتر و الهی تر خواهم بود.

استاد نازنین رومیبینم که چقدر ارتعاش شادی و خنده بالایی داره که هر کسی از جلوی دوربینش رد میشه لبخند میزنه و جیغ داد میزنه و حرکات بامزه درمیاره.

هیییییشکی اینجا نیست که یک جا بشینه و بیفته تو فکر و یک جا ثابت بشینه همه به بهانه بازی دارن شادی میکنن،چون ذاتشون شاد هست و اصلا فکر نمیکنم که خود بازی و نتیجه اش زیاد براشون مهم باشه اینا میخوان شادی بیشتر و جوی کودکانه و زیبا رو تجربه کنن و به خود کودک و الهیشون اجازه بدن ذهنشون رو مدیریت کنه و بدون و جیغ بزنن و لباسهای همه جوره بپوشن و بالا پایین بپرن و وجودشون رو از اذهان منفی سم زدایی بکنن و در لحظه حال باشن.

اون آدم آهنیهای قد بلند و زیبا که با رقص نور تزیین شدن رو خیلی تحسین میکنم،چقدر باعث شدن که فضا رنگی و زیباتر به نظر برسه و چقدر آدمهای توش با عشق میرقصن و با محبت با مردم رفتار میکنن.اون خانمه با لباسهای منور خیلی زیباست و مثل پرنسسهای کارتونی بنظر میرسه.

خدایا فکرش رو بکن این جمعیت حتی تو خود ورزشگاه هم نیستن ولی فکر میکنی براشون مهمه؟ اصلا .تازه اینجا بیشتر هم فرصت مانور دادن و دویدن و جیغ زدن دارن.مرد و زن ، بزرگ و کوچیک هیچ کس براش مهم نیست که اطرافش کیا هستن و در موردش چه قضاوتی دارن یا نکنه تو فیلم یک نفر بیفتن و پخش شه ،راستش اصلا با این افکار بیماری زا بزرگ نشدن و اصلا آشنا نیستن تا براشون مهم باشه.الهی شکرت

ما هم آگاهانه میتونیم از فضای ذهنی و فرکانسی سابقمون کوچ کنیم و آروم آروم به فضاهای زیباتر و شادتر و صمیمی تر و خود بودن هدایت بشیم.

خدایا باورم نمیشه که همین فایلهای زیبا و تمرکز بر اونا منو به چه جاهای فوق العاده ای هدایت کرده ،جاهایی که حتی از اونهایی که تو فیلمها و فایلها میدیدم قشنگ تر و رویایی تر هستن.یعنی طوری توی این فضا قرار گرفتم که خودمم باورم نمیشه که الان تو آنتالیای زیبا و باشکوه دارم زندگی میکنم.گاهی به خودم میگم که واقعا این منم که از ایران اومدم بیرون؟ اونم بدون هیچ دردسر و تشریفات و بیا و برویی!الهی شکرت

اونجایی که استاد با دخترا میخندید و فیلم میگرفت خیلی از قفلهای ذهنی من شکست که واقعا چرا بهمون نگفتن ما قبل از اینکه دختر یا پسر باشیم مرد یا زن باشیم، همگی انسان هستیم و بندگان خوب و الهی و مقدس خدا….

همه رفتن و لباسهای تیم محبوبشون رو خریدن و پوشیدن این یعنی فراوانی و ثروت.

خیلی دوست دارم این عادت مردم زیبا رو که هر جا میرن صندلی تاشو خودشون مثل کوله پشتی همراهشونه و فوری صندلیشونو مهیا میکنن تا راحت باشن در هر شرایطی و بتونن راحت تر شادی کنن و مجهز باشن.

هممممه هر طور که بخوان شادی میکنن و وقتشون رو میگذرونن همه آزاد آزادن اما همشون هم خد و مرز خودشون رو دارن و هرگز برای کسی مزاحمت ایجاد نمیکنن.

هر چقدر بگم از تحسین این مردم و نحوه شادی کردن و بازی کردنشون کم گفتم و فکر میکنم لازمه بارها و بارها این فایل رو و امثال اون رو ببینم تا این سطح از شادی و خود بودن تو وجودم زنده بشه و ماندگار باشه.

روز استقلال آمریکا فرداست و مردم که عاشق کشورشون و آزادیشون هستن از شب قبلش مهیا شدن که کلی شادی کنن و بیشتر شاد باشن.

اون ماشینهایی رو که خود مردم با امکانات و مهارت خودشون تهیه کردن تا برای من شو اجرا کنن و خودشون هم خوش باشن رو خیلی زیاااااد تحسین میکنم.اینجا فقط و فقط خود مردم هستن که این برنامه ها رو مدیریت میکنن و دولت نقشی توش نداره. پس اصل مردم هست نه دولت .

چقدر مهارت و تسلط رانندگی این راننده های با ذوق و هنرمند رو تحسین میکنم.

لبخند توام با آرامش استاد عزیز رو تحسین میکنم و همینطور جرات و شهامت مریم عزیز در تنها ماندن در پارادایس و مدیریت کارهای سازه بزرگ و زیبا. چقدر وسعت و فراوانی توی این سازه زیبا دیده میشه.

منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.

برای دیدن سایر قسمت های این سریال‌، کلیک کنید