سریال زندگی در بهشت | قسمت 17 - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)

سلام دوباره

استاد امروز که دوباره داشتم این قسمت رو نگاه میکردم تو ذهنم مرور میکردم که چقدر این ارزو در من قدیمیه که من عاشق تخم مرغ جمع کردنم اخه من یه تایمی از بچگی م و تو روستا بودم و تجربه ی شبیحه شمارو داشتم ولی خیلی کمتر

من عاشق غذا دادن به گاو بودم نمیدونم چرا ولی همیشه خجالت میکشیدم بگم

وقتی میرفتم روستا و هندونه میخوردیم من پوست هندونه میدادم به گاو بخوره و جوری با دقتتت تمام با تمام وجودم خوردنش و تماشا میکردم که متوجه زمان نبودم

یا وقتی مرغی تخم میگزاشت یه جاهایی که فقط من پیداش میکردم اون حس برداشت تخم مرغ وصف ناپذیره شاید اینجوری بشه وصفش کرد با الان که انگار من تخم طلا پیدا کردم

یا وقتی از درختی میوه جمع میکردم واسم خیلی لذت بخش بود حتی میوه ای و که خودم دوست نداشتم با این حال جمع کردنش سراسر لذت برد برام

ولی همیشه خجالت میکشیدم در موردش حرف بزنم

هیچوقت بعد از اون وقت اون حس و در هیچی تجربه نکردم

واینکه از بچگی ارزوی این زندگی داشتم ولی انقدر خجالت میکشیدم در موردش حرف بزنم که حد نداره چون تا یه جا میگفتم من زندگی تو طبیعت و دوست دارم من مرغ و خروس و گاو دوست دارم من کلبه دوست دارم من اتیش دوست دارم همه بهم میخندیدن و میگفتن مگه میشه ادم نیاز به خیلی چیزها داره که تو زندگی در طبیعت نیست

ویا مگه میشه ادم همیشه تو روستا زندگی کنه

یا اینکه ادم باید لاکچری باشه شیک باشه طبیعت کثیف کاری داره

مرغ و گاو و گوسفند چیه اه و ازین جور حرفا من سالهاست ذهنم رو پرورش دادم که زندگی این مدلی بدرد نمیخوره شبیحه عقب مونده از دنیاست

و بر خلاف میل باطنیم خودم رو قانع میکردم که اره ادم باید لاکچری باشه ادم باید تمیز باشه نمیدونم باید خونه زندگی شیک داشته باشه هرچی خونه بزرگتر بهتر وسیله بیشتر بهتر

ولی استاد من یکی دوسالی که با شما هستم

اصلا میل خرید تابلو وفرش و چیزهای تزعینی اضافه رو دیگه ندارم

من همه ی اینارو قبلا برای نشون دادن به بقیه میخاستم

من واسه خودم فقط رفاه و میخاستم و بقیه زیورالات زندگی و برای نشون دادن به بقیه

یک بار عظیمی از روی دوشم برداشته شد

ازتون ممنونم که برای خودم بودن رو با رفتارتون به من اموختید

والان با دیدن دوباره اینا دلم خواست پا روی خجالت هام بگزارم و اینا رو به بچه ها بگم

حالا که استادم داره اینارو تجربه میکنه چرا من نگم که منم دوست دارم مهم نیست هر کسی که میخاد بهم بخنده

دیگه هروز این تصویر و قوی تو ذهنم نگه میدارم

چون عاشقشم و من و میبره به کودکیم به اون همه احساسی که دیگه هیچوقت تو شهر تجربش نکردم

ازتون ممنونم استاد مهربانم ممنون مریم جان که دوباره این خواسته رو در من قوی کردید

ممنونم که بهم گفتید این بهترین روش زندگیه و در نهایت لاکچری بازی باز هم باید برگردم به اصل خودم

سپاسگزارم چون وقتی دیدم باور کردم

قبل تر ها فقط تو فیلمها میدیدم و همه بهم میگفتن بابا اینا فیلمه اینجور زندگی خیلی سخته ولی الان که دارم شمارو میبینم واسم خیلی واضحه که میشه برای من هم به حقیقت بپیونده

در پناه فرمانروای اسمان وزمین باشید