سریال زندگی در بهشت | قسمت 159 - صفحه 1

به نام الله یکتا

سلام

اول اینکه همیشه این وظیفه شناسی بی حد و مرز و این مهربانی و در صلح بودن این مردم مارو مجذوب خودش کرده و میکنه، خدای من یعنی تو 700 کیلومتر اون طرف تر باشی، بعد یه نفر از شرکت بیاد، بدون اینکه بخواد برات مزاحمت ایجاد کنه، تراکتورتو برمیداره میره، اون چیزی که میخواهی رو روش سوار میکنه، میاره، پولشم نمیگیره میگه بعدا حساب کن، بعد تازه اینقدر این آدما مورد اعتماد و درست کارن که بهشون میگی میشه مرغامونم چک کنی بعد اون با عشق بگگه بله تازه براشون غذا بریزه، مثل صاحبشون بهشون برسه بعدم دفعه بعد دوباره رایگان بیان اون کارو برات دوباره اینبار ولی بهتر تکرار کنن

خدای من چقدر این مردم فوق العاده اند، که البته، for sure، این به خاطر فرکانس استاد عزیزمونه که همیشه بهترین و نازنین ترین و آماده ترین انسانها پاشونو توی پرادایس میذارن، چه آماده ترین مهمان باشن، چه آماده ترین تعمیرکار یا راننده یا هرچیزی، فقط افرادی که آماده اند به این بهشت راه دارند، چرا که پرادایس را به بها دهند نه به بهانه، همون تمپا هم همینطور، کلا توی زندگی استاد هرگوشه اش همینطوره، بهترین افراد جهان، هرکجا که باشن، بهترین ها حق ورود دارن و این حقو خداوند مدیریت میکنه، ID cart شونو چک میکنه، هرکدوم آماده بودند هدایت میکنه به سمت استاد، برای همین هم خاطراتی رقم میخوره، صحنه هایی به وجود میاد، داستان هایی شکل میگیره که اگه ضبط نشن، یا تعریف نشن، باور کردنش سخت میشه، ولی خداوند اینکارو میکنه، خداوند همه کاری میکنه، برای تو همه چیز میشه، به شرط ایمان، به شرط پاکی دل.

و باز هم تکامل، و تکامل و تکامل و تکامل، استاد جون اون زمان که هر روز اینجارو پاک سازی میکردند، آتفشانی از قدرت و انرژی بودن و صبح تا شب این درختا رو ، تازه تراکتورم که نبوده اون موقع، این درختا رو قطع میکردن، میکشوندن، آتیش میزدن و هر روز این پروسه ادامه داشت و هر روز استاد نیرو و انرژی بیشتری پیدا میکرد، ولی فقط همین یه مدت کوتاه لازم بود تا استاد این طوری فعالیت نکنن تا دیگه این درخت قطع کردن بشه سخت ترین کار پرادایس، کاری که دو ساعت پینگ پنگ پیشش تیله بازیه،

به قول دوست عزیزمون سپیده جان فقط یه هفته لازم بود، با اینکه یه هفته در برابر چند سال خیلی زمان کوتاهیه، ولی فقط یه هفته لازم بود تا اون علف های هرزی که از هر لحظه غفلت برای ظهور خودشون استفاده میکنن، رشد کنن، الان هم استاد جان نیروی اون موقع رو ندارند و باید یه مدت این ورزش سنگین تکرار و تکرار بشه تا دوباره اون تکامل طی بشه و اونجاست که میرسیم به قانون تصاعد، اون جاست که دیگه نمودارمون میشه نمایی، اونجاست که دیگه شیبش میشه 90 درجه، یه جوری میره بالا که فقط باید باهاش همراه بشی تا درکش کنی، توی هر کاری همینه ها، توی سوختن چوبها، توی پاکسازی جنگل، توی کسب درآمد، از یه جایی به بعد که تکامل طی شد میرسیم به قانون تصاعد، اون موقعست که میلیونها تبدیل میشن به میلیاردها، صدها میشن هزاران، و اونجا جاییه کهفقط یه تعهد پولادی و یه استمرار همیشگی رو میطلبه چون به نظر من همون تصاعد هم خودش یه تکاملی داره که اگه طی بشه باز میرسیم به تصاعد بعدی، یه لول بالاتر، دوباره تکامل اون تصاعد و تصاعد بعدی، بنابر این استراحتی این بین وجود نداره، فضای خالی جایی نداره، استمرار و پیوستگی لازمه، نمیتونی بگی خب دیگه بسه من دیگه میخوام همینجا وایسم، نه!!!

یا با جهان پیش میری یا زیر چرخ دنده هاش له میشی، یا میری بالا یا سقوط میکنی، تا وقتی داری حرکت میکینی، تا وقتی هدف داری زنده ای، در غیر این صورت یه مرده ای که فقط داره نفس میکشه، تا وقتی ثروت میسازی داری به خداوند نزدیکتر میشی، اگه دیگه ثروت نسازی، هر چقدر هم که ثروت زیادی داشته باشی از خداوند دور میشی، برای همینه انسانهای یک دنیا، با اینکه چیزی نیست در کل کیهان که نتونن داشته باشن ولی همچنان ثروت میسازن، چون قانونش اینه، تا وقتی حرکت میکنی تاثیر گذاری، خدمت میکنی، رشد پیدا میکنی، رشد میدی، جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن میکنی، البته که حتی اگر به هدفمون هم نرسیم، حتی اگه یه تیکه گوشت بشیم که یه جا افتاده و بی خاصیته هم به رشد جهان کمک میکنیم ولی اون دیگه خفت و خواریه، دیگه بی آبروییه، دیگه اسمش زندگی نیست، همون بهتر که ببرنش تو آزمایشگاه زنده زنده تشریحش کنن.😇

ارزش ابزار، قدرت ابزار، عشق ابزار، اصلا این تراکتور چه کرد با دل ما، دیدین خداوکیلی!! چند تا درختی که با کلی فشار و بدبختی و زحمت هم رو زمین نمیشد کشوندشون، مشت مشت با هم تو بغل این تراکتور میومدن مثل برگ درخت میفتادن رو آتیش، کنده درختو مثل آب خوردن بلند میکرد، آتیشی که قبلا استاد جون صورتش میسوخت تا جابه جاش کنه الان به طرفت العینی رو هم میغلتید، خب الان ارزش این ابزار به قدریه که هرچقدر هم که هزینه اش شده باشه، به قول استاد واقعا مفته، یا اون میل واکی که با یه باتری نصفه میاد درخت میندازه، اون اره های هیولا و وحشی، اون همه ابزاری که واقعا قیمتشون در برابر ارزشی که دارند هیچه، مفت، خدایاشکرت که چنین ابزاری وجود داره و خداروشکر که ما چنین ابزاری رو میبینیم و باور میکنیم که میشود داشت، خدایاشکرت

عاشقتونم استاد جونم، این بهشت بی انتهاست راست میگید، بی انتهاست

دستتون در دست الله یکتا