سریال زندگی در بهشت | قسمت 11 - صفحه 28

به نام خدای خالق زیبایی‌ها

خدایا، هر آنچه دارم از آن توست، و شکر بی‌کرانت را به جا می‌آورم که هر روزم را در مسیر آگاهی و زیبایی قرار می‌دهی.

سلام و احترام به استاد مهربان، خالق زندگی بهشتی، بانوی شایسته و باسلیقه، و دوستان عزیزم در این مسیر نورانی.

امروز، یازدهمین ردپای من در سریال بی‌نظیر “زندگی در بهشت” است. سریالی که نه در قاب تلویزیون، بلکه در دل واقعیت جریان دارد، با بازیگرانی که نقش خود را با عشق و صداقت ایفا می‌کنند، و کارگردانی که بی‌نقص‌ترین سناریو را نوشته است—خداوند بزرگ.

چند روزی‌ست که به لطف تمرین “تمرکز بر زیبایی‌های روزمره” از دوره دوازده قدم”، دریچه‌ی نگاهم تغییر کرده است. حالا هر روز، با اشتیاق این سریال را دنبال می‌کنم، چیزی که ابتدا فکرش را هم نمی‌کردم! روزهای اول، تصور می‌کردم شاید این مسیر خسته‌کننده باشد، اما حالا که یازده روز است بی‌وقفه در حال تماشای این سریالم، می‌دانم که این راهی‌ست که دیگر هرگز از آن باز نخواهم گشت.

این سریال، روایتی از یک زندگی واقعی، بدون دروغ، بدون فریب، سرشار از حقیقت و عشق است. داستانی از دو بازیگر عاشق، که در دنیایی پر از صداقت، در خانه‌ای که به زیباترین شکل ممکن چیده شده، اما کاربرد در آن حرف اول را می‌زند، زندگی می‌کنند.

درس‌های عمیقی در این روایت نهفته است… یاد گرفتم که زیبایی واقعی، در آسایش و آرامش نهفته است، نه صرفاً در ظاهر. مثل همان تختی که استاد از آن گذشت، زیرا راحتی خود را بر جلوه‌ی ظاهری آن ترجیح داد. اینجاست که مفهوم واقعی زندگی را می‌فهمیم: دل کندن از وابستگی‌های مادی، برای رسیدن به کیفیت واقعی زندگی.

استاد عزیز، شما با این سریال به ما درست زندگی کردن را می‌آموزید. یاد می‌دهید که چگونه با تصمیم‌های کوچک اما آگاهانه، می‌توانیم دنیایی پر از آرامش و آزادی برای خود بسازیم. که چطور می‌توان به سادگی از زیبایی‌های ظاهری گذشت، اما در عوض، “راحتی” و “کیفیت زندگی” را به خود هدیه داد.

خدایا شکرت، که مرا در این مسیر آگاهی و شناخت قرار دادی. شکرت که چشم دلم را به حقیقت گشودی، و مرا در این سریال زیبا، هر روز همراه می‌کنی.

“خدایا خیلی دوستت دارم”