live | چگونه با قانون آفرینش، خواسته هایم را خلق کنم - صفحه 27

کامنت سیزدهم

29 آذر 1403

پریروز یه معجزه رخ داد و من بی توجه از کنارش رد شدم. امروز که داشتم فکر میکردم تازه فهمیدم معجزه بوده!

من اهل بجنوردم. بجنوردی ها اکثرا نون بربری میخورن و من هم عاشق بربری هستم.

همسرم اهل اصفهانن و من بعد ازدواج اومدم اصفهان. اصفهانی ها اکثرا نون تافتون یا لواش میخورن (تا جایی که من دیدم).

ما نزدیک به هفت ساله عروسی کردیم.

در تمام طول این مدت من هروقت میرفتم بجنورد یا تهران، بربری میخوردم و کیف میکردم.

وقتی برمیگشتم اصفهان هم تافتون میخوردم.

اما اتفاقی که افتاد این بود که پریروز صبح پاشدم و به آسمون نگاه کردم.

ابرها رو دیدم که چقدر زیبا کنار هم قرار گرفتن و منظره ی خیلی قشنگی رو خلق کرده بودن.

از دیدنشون احساس بسیار خوبی بهم دست داد.

چندین بار با خودم تکرار کردم و گفتم امروز ابرها شبیه نون بربری شدن.

آدم دلش میخواد یه قالب کره بذاره روی این نون های آتیشی و عسل بریزه روشون، بخوره!

چقدر از تجسم ابرها به شکل نون بربری لذت بردم. قشنگ احساس میکردم به جای ابر، بربری تو آسمونه و یاد بجنورد و نون و فتیر و بربری های معرکه اش افتادم.

شب که همسرم اومد خونه دیدم یه پلاستیک دستشه.

رفته بود بدون اطلاع من برام نون بربری خریده بود!

اونم بعد این همه سال که در کنار هم داریم زندگی میکنیم!

این اولین باری بود که خودش، بدون اینکه من بهش چیزی بگم برام این کار رو کرده بود!

خیلی کم پیش اومده بود که ما بربری بخریم. اونم همش من درخواست میکردم.

اما پریروز، بعد از گذشت نزدیک به هفت سال، خودش برام بربری خریده بود!

ای خدااااا!

اگه احساس خوب اتفاقات خوب حقیقت نداره، پس اینا چیه؟

چجوری میتونم از کنارش رد شم بدون اینکه فکرم رو درگیر نکنه؟

من اصلا این مورد رو توی سپاسگزاری هام هم ننوشته بودم!

انقدر ذهنم راحت فریبم داده بود و این اتفاق رو برام خیلی عادی جلوه داده بود.

خدایا شکرت

پروردگار مهربانم از تو ممنون و سپاسگزارم

خداوندا شکرت به خاطر بربری و لذتی که از خوردنش نصیبم کردی

به خاطر همه چیز از تو ممنونم

تو رساننده ی امری

حتی اگر چیزی رو تو دلمون هم بخوایم و به زبون نیاریم، تو برامون اجابت میکنی.

چون تو هستی که درخواست درخواست کننده رو اجابت کنی.

پروردگارم شکرت

زیبای من

مهربانم

ممنونم ازت

پروردگارا، تو که انقدر دقیق و عالی اجابت میکنی، ازت یه درخواست دیگه هم دارم.

کمکم کن بتونم برای عید، به خودم قدم اول از دوره ی دوازده قدم رو هدیه بدم.

کمک کن در اون فضای فرکانسی قرار بگیرم و بتونم بخرمش.

خدایا چند ساله که میخوام این کار رو بکنم.

اما انقدر باورهای ثروت سازم محدود بوده که تا حالا نتونستم انجامش بدم.

خدایا میخوام از عید 1404 تا عید 1405، هر ماه یک قدم رو بخرم و روی خودم حسابی کار کنم.

پروردگارا اجابتم کن که تو درخواست درخواست کننده رو عالی اجابت میکنی.

سپاسگزارم مهربانم.

عمل به تعهد اول:

امروز تمام آگهی ها رو پخش کردم.

چقدر جالبه که قدم بعدی، درست بعد از پخش کردن آگهی ها بهم گفته شد!

یعنی تا قدم قبلیت رو کامل برنداشتی، قدم بعدی بهت گفته نمیشه!

ایده ای که اومد این بود که من کارم رو شروع کنم. چه کسی بیاد ثبت نام کنه چه نیاد مهم نیست. من کارم رو انجام بدم.

هر روز دو ساعت درس بدم و از خودم فیلم بگیرم.

میدونم وقتی این کار رو به انجام برسونم، قدم بعدی هم بهم گفته میشه.

در حال حاضر ایده ام اینه که بعدش ویدیوها رو ادیت کنم و به صورت پکیج به فروش برسونم.

اما نمیدونم قدم بعدی همینه یا نه.

فعلا روی چیزی که بهم گفته شده تمرکز میکنم.

عمل به تعهد دوم:

روی سایت کامنت گذاشتم و روند رشدم رو گزارش دادم.

عمل به تعهد سوم:

امروز از زندگیم لذت بردم.

کلی آهنگ گذاشتم و رقصیدم و تجسم کردم دارم یه مسافرت خارجی میرم. چقدر حالم خوب بود!

یکی از خوبی های من اینه که قدرت تجسم فوق العاده بالایی دارم.

انقدر عمیق میشم توی تجسم که اگه یکی منو از بیرون ببینه میگه این دیوانه شده! در حالی که من فقط غرق در تجسم میشم! برای همین هم وقتی کسی پیشم نیست تجسم میکنم. چون واقعا مثل دیوونه ها رفتار میکنم!

با خودم حرف میزنم، یهو میزنم زیر خنده، داستان میسازم و اتفاقات رو خلق میکنم، اون اتفاقات رو زندگی میکنم، میرم لب دریا، میرم پیاده روی، اکسیژن خالص رو تنفس میکنم و کلی کار دیگه توی تجسماتم انجام میدم. جوری که انگار دارم توی یه دنیای دیگه زندگی میکنم.

امروز هم مسافرت رو جوری تجسم کردم که انگار واقعا همونجا داشت اتفاق میفتاد.

این فایل رو هم تا نصف بیشتر و بدون عجله و با آرامش خاطر دیدم.

توی قسمتی از فایل به جواب یکی از سوالاتم رسیدم.

همیشه با خودم میگفتم چطور بفهمم مسیرم درسته، و این پاسخی بود به سوالی که همیشه داشتم: “وقتی ادامه میدی، خداوند سریع یه نشونه میده که میگه داره جواب میده، ادامه بده!”

سپاسگزاری های امروزم:

خدایا شکرت که آگهی هام رو پخش کردم.

خدایا شکرت که امشب شام رفتیم بیرون.

خدایا شکرت که امروز کلی گوشت مرغ و بوقلمون گرفتیم و یخچال داره میترکه.

خدایا شکرت که امشب تونستم فرزندم رو ببرم حموم که برای مهمونی یلدای فرداشب تمیز باشه.

خداوندا شکرت که امروز تجسم بسیار قدرتمندی داشتم و لذت بردم.

خداوندا شکرت به خاطر همه چیز

ازت سپاسگزارم

کامنت دوازدهم

28 آذر 1403

من باور نمیکنم که طی سه روز، ده نفر دانش آموز بیان و از برنامه های من استفاده کنن. برای اینکه باورم بشه، قرآن میتونه با منطق بهم ثابت کنه که میشود.

توی اپلیکیشن قرآنی که دارم، کلمه ی رزاق رو جستجو کردم. فقط یک آیه توی کل قرآن برام آورد که کلمه ی رزاق رو داره. اونم آیه 58 سوره زاریات بود.

56 زاریات:

من جن و انس را تنها از آن رو آفریدم که مرا بپرستند. (از من به جای ما استفاده کرده. یعنی بدون اینکه شرک بورزیم و قدرتی رو بالاتر و برتر از قدرت خدا ببینیم، تنها خدا رو بپرستیم.)

شرک خفی من کجاست؟

وقتی دارم میگم باور نمیکنم توی سه روز، ده نفر بیان برای ثبت نام، یعنی باور نمیکنم خدا بتونه این کار رو برای من انجام بده.

یعنی منی که دارم میگم خدایا تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری میجویم، خیلی هم به این حرف اعتقاد ندارم.

یعنی من خداوند رو محدود به زمان کردم و میگم در قدرت تو نیست که توی سه روز این کار رو برای من انجام بدی.

یعنی قدرت مدارس که طی این سه روز تعطیلن، از قدرت خداوند من بیشتره. اگر مدارس باز بودن شاید کسی آگهیم رو میدید. ولی چون بسته هستن، کسی آگهیم رو نمیبینه و برای ثبت نام نمیاد.

یعنی قدرت کسی که داره آگهی رو میبینه از قدرت خداوند من بیشتره، و فقط در صورتی مردم میفهمن من دارم کلاس برگزار میکنم که مدارس باز باشن.

در حالی که خداوند از بی نهایت طریق میتونه به من روزی برسونه. درسته که مدارس بسته هستن، اما مردم که هنوز میان بیرون. اگر من در مشیت ثروتمند شدن قرار داشته باشم، انسان های بسیار زیادی از کنار آگهیم رد میشن و آگهیم رو میبینن. اتفاقا کسانی رو خداوند برای من جور میکنه که نیاز به مهارت من دارن و دنبال کلاس زبان میگردن.

اگر من خودم رو در مشیت ثروتمند شدن قرار بدم، دیگه مهم نیست مدارس بازن یا بسته. دیگه مهم نیست کسی آگهیم رو میبینه یا نه. اصلا دیگه مهم نیست من آگهی چاپ کنم یا نه. خداوند دستان بی شمارش رو به کار میگیره که به من خدمت کنن و به من روزی برسونن.

پس اگر من باورم رو درست کنم، ده نفر که هیچ، صدها نفر در یک روز میان و از کلاس های من استفاده میکنن. درست مثل سایت عباسمنش دات کام که روزانه صدها و هزاران نفر انسان با کیفیت واردش میشن و از آموزه هاش استفاده میکنن. بدون اینکه یک قرون خرج تبلیغات کرده باشه.

فقط باید یادم باشه که خداوند رزاقه. خداوند، من رو اشرف مخلوقاتش خلق کرده. خداوند من رو انسان آفریده و به خودش آفرین گفته. ملائکه به من سجده کردن چون من تکه ای از خداوندم. آسمان ها و زمین و هر آن چیزی که بین آن هاست، رام و مسخر خداوند و رام و مسخر منه. خداوند قادر مطلقه. میگه باش و میشود. پس من هم به اندازه ای که باور کنم، میتوانم قادر باشم. بگم باش و بشود.

من قدم عملی برداشتم. من روی ترس هام پا گذاشتم. ترس از قضاوت شدن، ترس از اشتباه کردن، ترس از شکست خوردن، ترس از کلاس های آنلاین. من به تمام این ترس ها غلبه کردم و قدمی رو برداشتم که نزدیک به چهار ساله برنداشته بودم. چون میترسیدم که از پسش برنیام.

من الذین آمنوا و عملوا الصالحات رو انجام دادم. من ایمان آوردم و در جهت هدفم عمل کردم.

من الذین یومنون بالغیب رو به جا آوردم و بدون اینکه بدونم چه اتفاقی میفته، در مسیر هدفم قدم برداشتم.

خداوند شنوا و بیناست. پس تمام کارهای من رو دیده و دعاهای من رو شنیده.

وعده ی خدا حق است. خدا خلف وعده نمیکنه. بدون شک دوستان خدا، نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین میشوند. کسی که بر خدا توکل کند، پس خداوند او را کافیست در امور. همین بس که کار تو به خدا سپرده شود.

57 زاریات:

من از آنان (جن و انس) هیچ رزق و روزی نمیخواهم، و نمیخواهم به من غذا بدهند.

خداوند در اوج بی نیازی، تامین کننده ی نیاز تمام بندگان و موجودات و چیزهاییه که آفریده. خداوند انرژی برتر و قادر مطلقه. تمام نیازهای زمین و آسمان و هر چیزی که بین آنهاست رو برطرف میکنه.

من هم بنده ای هستم از بندگان خداوند. من هم نیازهایی دارم که خداوند اون ها رو برآورده میکنه. همونطور که تا حالا برآورده کرده.

من نیاز به خوراک و پوشاک و مادیات و انواع و اقسام نعمت هایی دارم که خداوند در زمین قرار داده. من هم از این زمین و نعمت های خداوند سهمی دارم. فقط به این خاطر که انسان آفریده شدم، لایق دریافت تمام نعمت ها در تمام زمینه ها هستم.

خداوند از بندگان چیزی دریافت نمیکنه، اما همه چیز به بندگان میبخشه.

58 زاریات:

زیرا این خداست که مخلوقات بسیار زیاد خود را روزی میدهد و قدرتمند و بسیار نیرومند است.

چقدر انسان و گیاه و حیوان و موجودات مختلف در زمین به وجود اومدن و خداوند به تک تکشون روزی رسونده. این همه مخلوق فقط با چشم ما قابل دیدن هست. مخلوقاتی که قبلا بودن، الان هستن و بعدا خواهند آمد. تمام این ها توسط خداوند دارن روزی داده میشن.

من یک انسانم که خداوند من رو آفریده. خودش گفته از من نمیخواد که بهش رزق و روزی بدم، بلکه خداست که باید به من روزی بده.

پروردگاری که این حجم عظیم از جهان و موجودات داخلش رو آفریده و با این نظم و ترتیب، همه چیز رو مرتب و منظم سر جای خودش قرار داده، نمیتونه برای من ده تا دانش آموز رو طی سه روز فراهم کنه؟ خنده دار نیست؟

یعنی این قادر مطلقی که انقدر توانمند و رزاق و بخشنده و بزرگواره، نمیتونه برای من قدم به این کوچیکی رو برداره؟

پس یه جای کار من داره میلنگه. وگرنه خداوند که همیشه داره رزق و روزی بی حد و حساب به بندگانش میده.

خدایا به من کمک کن که در مسیر رسیدن به هدفم ثابت قدم باشم.

میخوام ادامه بدم.

چه به هدف رسیدم چه نرسیدم، انقدر ادامه میدم که بالاخره درهای نعمت و ثروت رو به روی خودم باز کنم.

من لایق ثروت بی نهایت از جانب خداوندم هستم.

پروردگارا عظمتت رو شکر.

پروردگارا سپاسگزارم

ای روزی رسان

قدرتت رو سپاس میگم

عمل به تعهد اول:

امروز با همسرم رفتیم و جلوی سه تا مدرسه آگهی چسبوندیم. سه تا آگهی رو هم دادم به بچه های فامیل که ببرن مدرسه توی تابلو اعلانات بچسبونن. به خاطر آلودگی هوا نتونستم فرزندم رو ببرم بیرون و برای همین مجبور شدم زود برگردم. بقیش رو باید فردا بچسبونم.

این هفته کلا همه جا تعطیل بود. هوا هم خیلی آلوده بود. منم دست تنها بودم و نمیشد با بچه برم بیرون.

این که این آگهی ها رو هنوز نچسبوندم فکرمو مشغول کرده.

من که میخوام قدم بردارم. پس چرا مسیر بسته میشه؟

چرا شرایط جوری پیش میره که من برای انجام دادن کارهام به مانع بربخورم؟

امروز به یک تضاد بزرگ برخورد کردم. نمیدونم چرا به محض اینکه سعی میکنم از لحاظ مالی پیشرفت کنم، یک چیزی پیش میاد که واقعا روحیه ی من رو خراب میکنه. یا مانعه یا بحثه یا یه چیز اینجوریه.

نمیدونم کدوم ترمزه که باهام این کار رو میکنه.

هر وقت به سمت پیشرفت قدم برداشتم، یه اتفاق اینجوری افتاده که حس خوبم اومده پایین. اما خدا رو شکر همه چیز زود ختم به خیر میشه.

نمیدونم این کدوم باور مخرب منه که داره اینجوری عمل میکنه؟ نمیدونم!

شاید احساس عدم لیاقته.

شاید شرک ورزیدنه و من دارم نا آگاهانه به دیگران قدرت میدم.

شاید همون ترس ها هستن که توی ناخودآگاهن.

شاید عجول بودنم در انجام دادن کارهاست.

شاید دفاع نکردن از حق خودم در برابر دیگرانه.

نمیدونم چیه!

اصلا شاید همش با هم باشه. نمیدونم!

به هر حال امروز تا همینجا تونستم پیش برم.

نمیدونم چرا حس میکنم این کارها کافی نیست.

هیچ ایده ای هم برای قدم های بعدی ندارم.

خدایا، یعنی باید چه کار کنم؟

عمل به تعهد دوم:

روی سایت کامنت گذاشتم و روند رشد کاریم رو گزارش دادم.

عمل به تعهد سوم:

امروز سعی کردم از زندگیم لذت ببرم.

سپاسگزاری های امروزم:

سپاسگزارم به خاطر حضور عزیزانی که فرزندم رو نگه داشتن که من بتونم برم آگهی ها رو بچسبونم.

سپاسگزارم به خاطر پولی که در حساب هام دارم. زیاد نیست اما تا همین چند وقت پیش همونم نبود.

سپاسگزارم به خاطر اینکه رزق و روزی زندگیم مدتیه زیاد شده.

سپاسگزارم که از خانواده ی خوبی اومدم، با خانواده ی خوبی وصلت کردم و خانواده ی خوبی تشکیل دادم.

پروردگارا سپاسگزارم به خاطر گرمای خونه.

سپاسگزارم به خاطر برق و آب و گاز.

سپاسگزارم به خاطر خونه ای که مال خودمونه.

سپاسگزارم به خاطر ماشینی که مال خودمونه.

پروردگارا شکرت.

سپاسگزارم.