درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 2 - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان

سلام بر استاد عزیزم، مریم بانوی دوست داشتنی و همه دوستانم

چقدر این فایل منطبقه بر وضعیت این یکی دو روز اخیر من. به لطف خدای مهربون و آگاهیهای دوره احساس لیاقت بعد از مدتها سرگردانی و از این شاخه به اون شاخه پریدن نزدیک یه ماهیه که فهمیدم کار مورد علاقم چیه.

ازتون ممنونم استاد بابت دوره احساس لیاقت. توی اون دوره من تونستم با خودم به صلح برسم و جنبه ای از وجودمو بپذیرم و بپذیرم که نه تنها بد نیست بلکه نقطه قوت منه. همین پذیرش هدایتم کرد به کاری که الان فکر می کنم عاشقشم. همه این اتفاقات اونقدر آروم رخ داد‌ که حتی نمی تونم با جزئیات شرحشون بدم.

در اول کار برای یادگیری سراغ کتاب رفتم و جالبه که خدا منو به کتابی هدایت کرد که چند روز پیش که عضو کانالی در زمینه موضوع مورد علاقم شدم فهمیدم که بهترین کتاب برای شروع، همین کتابه‌.

تا الان خدای مهربانم خیلی در این مسیر کمکم کرده. تازه یه ماهه که در این مسیر پا گذاشتم ولی حس می کنم که سالهاست در این مسیرم.

اول گفتم فعلا روزی 2 ساعت براش وقت می ذارم ولی عشق و علاقه کاری کرده که الان بدون هیچ رنجی بیش از 3 ساعت براش زمان می ذارم و مطمئنم که به بیش از این هم می رسه.

ولی ذهن عجول چه کار می کنه؟ توقعات بیجا از خود داشتن چه کار می کنه؟ هنوز یه ماه نیست وارد این کار شدم، هنوز نصف کتابو نخوندم، هنوز هیچ کلاسی شرکت نکردم بعد از خودم توقع کار عالی داشتم. برای انجام تمرینات کتاب ایده ای اومد و کارایی انجام دادم و اونجوری که باید بشه نشده و ذهنم دو روزه که شروع کرده به حرفهای منفی زدن و ناامید کردنم.

همیشه یکی از ترفنداش برای ناامید کردنم اینه که بگه سنت دیگه رفته بالا این کارا به دردت نمی خوره، جالبه اول که شروع کرده بودم اینقدر سرشار از لذت بودم و از یادگیری لذت می بردم که ذهنم لال بود ولی الان دو روزه دوباره زبونش باز شده.

البته مرتب خدا هم بهم می گفت که چرا منصوره اینقدر به خودت سخت می گیری، چرا فرصت به خودت نمیدی، توی همین مدت کوتاه هم خیلی خوب بودی‌. و خدا رو شکر به لطف دوره احساس لیاقت خیلی کم ذهنم در دستیابی به هدفش موفق شده بود.

امروز که این فایلو دیدم و حرفهای شما رو شنیدم دیدم دقیقا منطبق بر نیاز منه.

خودم داشتم با عجله، خودم و آرزوهامو نابود می کردم. و همین عجله باعث شده بود که کفور هم بشم. از یاد برده بودم که من سالها درخواستم از خدا این بود که بهم بگه به چی علاقه دارم و دیگه واقعا خسته شده بودم و الان که هدف زندگیمو پیدا کردم به جای سپاسگزاری و لذت از مسیر رشد و یادگیری، داشتم خودمو تخریب می کردم و در دام شک و تردید می افتادم.

ممنونم ازتون استاد عزیزم که هستید، ممنونم از خدای مهربون که منو شاگرد شما کرد‌.

انشالله وقتی در مسیر مورد علاقم به نتیجه دلخواه رسیدم میام و براتون می نویسم. انشالله سال 1404 اون اتفاق رخ بده.

خدا بهتون سلامتی بده.