مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید - صفحه 62 (به ترتیب امتیاز)

روز 39 از سفرنامه من

من چند روزیه تغییر خوبی کردم که امروز بهش داشتم فکر میکردم که چقدر جالب و اینو باید بنویسم تا یادم بمونه .

من کسی بودم که انتظار داشتم باید شرایط بیرونی تغییر کنه تا من زندگیم بهتر بشه خوشحالتر باشم و …

و همیشه منتظر بودم ولی دریغ ازاتفاق خاص و عالی برای بهتر شدن زندگیم .

من کسی بودم که حتی یه فیلم خارجی میخواستم ببینم باید همه شرایط محیا بود . مثلا یه نفر هم با من بیاد فیلم ببینیم تا بهم خوش بگذره، یا اگر لپ تاپ داشتم برا خودم عالی بود اونوقت میتونستم فیلم ببینم ، یا تو خونه کسی نباشه من بتونم راحت فیلم ببینم ،(چون تو خونه ما بخاطر اعتقادات مادرم من اصلا نمیتونم یه کلیپ رقص و آهنگ ببینم جلوش و یا کافیه یه بغل کردن ساده تو فیلم باشه مادرم انقدر خدا و پیغمبر و آتش جهنم و برام به تصویر میکشه که ترجیح میدم خودمو خسته نکنم بخاطر تفاوتهامون )

با این محدود کردنهای خودم مدتها بود من که عاشق فیلم دیدن بودم دیگه کنار گذاشته بودم.

البته که استاد هم گفته بودن و دیگه فیلم و سریال تعطیل کرده بودم ولی همیشه دنبال فیلمهای هنری و زیبا بودم و هستم چون احساس خوبی بهم میدم . فیلمهایی که بازیهای خوب و از لوکیشنها و مناظر زیبا استفاده شده و انگیزشی هستن رو حتما میبینم .

و چند روز پیش از یه انیمیشن عالی شروع شد که من تو موبایلم دانلود کردم و دیدم . با موبایل دیدم که اگر قبلا بود حاضر نمیشدم ببینم چون موبایل کوچیکه و اصلا حال نمیده اینجوری خسته میشم بخوام موبایل بگیرم دستم بهونه ها همیشه زیاده .

ولی من با دیدن اون انیمیشن تو همون موبایل کوچیک هم لذت بردم . و بعد 2تا فیلم دانلود کردم دیدم که هرکدوم 2ساعت و نیم بودن و خوشحالم که خودمو محروم نکردم و به آموزشهای استاد که میگن از همین جایی که هستی با همین شرایطی که داری شروع کن منتظر نباش شرایط تغییر کنه تو باید تغییر کنی و من این تغییرو کردم و واقعا خوشحالم ️

استاد تو این فایل به سوال نماز خوندن جواب دادن که منم درباره خودم باید بگم

حدود 2سال هست دیگه نماز نمیخونم .

نمازی که قبلا میخوندم برای ترس از خدا و عذابش بود و نمازی که اصلا نمیفهمیدم چیه حتی در حین خوندش خسته میشدم و دوست داشتم زودتر تموم بشه . یا اگر جایی بودم همش استرس که ای بابا نماز نخوندم وضو باید بگیرم حالا آرایش دارم و…

و همیشه من استرس داشتم که دیر شد ، اصلا نفهمیدم چیجوری خوندم نمیدونم درست گفتم یا نه ، و من چون عاشق لاک زدن هم بودم و کلاااا نماز برام چیزی جز محدودیت ، استرس و… نداشت .

نمازی که از روی ترس بود نه از روی عشق ، نمازی که بهم حس بد میداد تا خوب ،من جانماز که پهن میکردم میشستم تو سکوت و اصلا دوست نداشتم از جام تکون بخورم من اون لحظه رو دوست داشتم نه لحظه ای که میخواستم نماز بخونم . من معانی رو هم میدونستم ولی درکی نداشتم و کلا از زمانی که آگاهیم بیشتر شد و دیدم بهم حس خوب نمیده انجامش ندادم .

اون اوایل میترسیدم که خونوادم بفهمن و من چه توضیحی باید بدم و اینکه باید نصیحتها و نظرهاشونو بشنوم و جواب بدم و خارج از حوصله من هست بحث کردن

ولی الان خودم هستم خود واقعیم .

هرچند هنوز اونقدر قوی نشدم که بخوام بایت اعتقاداتم خیلی محکم باشم و راستشو بگم .

باید بگم نماز من فرق کرده ، نماز من جوری شده که صبح که بیدار میشم خداروشکر میکنم و ازش یه روز فوق العاده میخوام .

هر لحظه از خدا میخوام که با من حرف بزنه و قدمهامو بگه و الهامات و ایده هارو بتونم بشنوم .

نماز من زمانی هست که قلموهامو برمیدارم و شروع میکنم به نقاشی کردن .

من زمانی که دارم از پنجره به درختها به پرنده ها نگاه میکنم اونموقع خدارو شکر میکنم و این نماز من هست .

زمانی که میرم به طبیعت و زیباییهارو میبینم و در سکوت و آرامشم خداروشکر میکنم .

نماز هرکس فرق داره دیگه از خدا نمیترسم از انجام دادن هرکاری که اکثریت میکنن ولی من انجام نمیدم نگران یا شرمنده نیستم یا خودمو آدم گناهکار و بد نمیدونم .

من عاشق خودم و خدای خودم هستم و دارم از زندگیم لذت میبرم .