مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید - صفحه 54

به نام یگانه معبودم الله.

سلام به استاد عزیز ونازنیم.

صحبتهای فوق العاده ای بود.این فایل روقبلن هم گوش کرده بودم.چون موضوعاتش رادوست داشتم بازگوش کردم.

بارها گفتم بازم میگم استادشمارابطه ی مستحکمی باخداداریدوایمان وارادتون خیلی غالبه برنجواهایی که به ذهنتون بیاد.

متاسفانه آگاهی ودرک مادرموردخیلی ازمسائل بالارفته اماجرات وشهامت اون چیزی رو که خودمون می‌خواهیم انجام بدیم رانداریم‌.

البته درموردخودمن ،اینطوریه که تردید دارم ،توخیلی ازمسائل کدوم کاردرسته .به یقین نمی‌رسم بنابراین صبرمیکنم ،میگم خدایابه تومیسپارم واقعن نمی‌دونم چ کاری به صلاح منه.

اینجاهم استادگفتن من نمی‌دونم واختیاررابه همسرسابقشون دادن .وبعدازتصمیم ایشون ،استادمتوجه شدن که اتفاقی که پیش اومده به مصلحتشون بوده.

این جمله ی استادخیلی برام ارزشمنده که میگن به همون شکلی که توخدارومیبینی ،واکنش دریافت میکنی.

ینی واکنش خدا،اون چیزیه که من تصور میکنم .

کاش توهمه ی لحظه هااین عبارت توذهنم میموند.چون خیلی می‌تونه کمک حالم باشه وقتهایی که کمبودهاوعدم قدرت ویاهرچیزمنفی دیگه سراغم میاد.

چقدر خوبه که خدارو،رزاق ببینیم وقدرت وعظمتشوباورکنیم .

ازخودم لجم درمیادکه انقدباورهام هنوزسست هستن وملتمسانه چشمم دنبال کسان دیگس که منوبه جایی برسونن.

وقتی استاداینارامیگه شرمندگی روتووجودخودم حس میکنم .وخیلی به استادوایمانی که داره وداشته ،غبطه میخورم.

داشتن ایمان شهامت زیادی میخاد.برای بدست اووردنش ،پاروخیلی ازچیزهایایدبزاری .ازخیلی چیزهایاکسانی نبایدبترسی.

طبیعتا هرجا که ترس ونگرانی هس ،ایمان نیس.

به قول بعضیاانگارجیگرشونداریم.

یه جایی از گوشه ی ذهنمون میگیم نه اینکاروبکنم ،بهتره.

الهام بهم وارد میشه .ندای درونم یه چیز دیگه میگه ولی ترس غالب میشه تووجودم ومیگه حالابازم کناربیا.

حالاولش کن .

میگم که هنوز خیلی کاردارم تاذره ای از ایمان استادراحداقل داشته باشم .منی که ایشون رابه عنوان الگو انتخاب کردم باز نمیتونم.

امیدوارم خداوندهدایتم کنه.

دوست ندارم روزگارم به این منوال بگذره.

عاجزبودن وناتوان بودنم روبارهابه خدااقرارکردم.من ازاون بنده هایی هستم که می‌دونم چی خوبه اماخیلی جاها شهامت انجامش راندارم‌.

البته خیلی جاها هم داشتم .ارتباط الآنم باپروردگارم باقبل خیلی فرق کرده .منتهی ناراحت میشم که جاهایی پیش میاد که این مطالب یادم میره.

استادمیگن اززمانی که به خواسته هام رسیدم ،باورهام قویترشدن ولی اون زمانی هم که چیزی نداشتن حالشون خوب بوده .وداشتن ثروت راملاک برداشتن آرامش وخوشبختی نمی‌بینن.

خب این بایددرس بزرگی برای من باشه که بتونم الان ازلحظه به لحظه ی زندگیم لذت ببرم.

نمی‌دونم چم شده .چراکم اووردم.

ازخودم توقع های دیگه دارم.

بابت ارتباط باخداهم بگم هنوز درگیرم .هنوزتکلیفم رانمیدونم .

قرآنی که به قول معروف تنهاکتاب آسمانیمونه راهم مطالعه کردم .

خیلی جاها چیزی نفهمیدم .ولی خیلی جاهاشم بالذت خوندم چون اون تیکه هاروازاستادمطالبی شنیده بودم.

درواقع هرجایی راکه استادیاتفسیرکرده بودن یامعانی اون قسمت ازآیه هارابازکرده بودن،خیلی دوست داشتم .

استاد جان حرف شما کاملا منطقیه که هرکسی باتوجه به تفکرودرک خودش بایدخداروعبادت کنه.

اما همچنان من سرخوندن نماز،به درک درست نرسیدم .

ازنظرخودم کاراجباری وتحمیلی اسمش عبادت نیس.اماخب توقرآن هم هزاران باردرموردنمازصحبت شده که همگی اونها به معنی تسلیم یاتوجه کردن نیس.

خیلی جاهامن این معنی،رو درک نکردم واحساسم میگه ینی چیزی که خونده بشه آخه واضح رکوع وسجودشم گفته.

نمی‌دونم به قول استادبایدبارهاخونده بشه تااصلهاراازفرعیات تشخیص بدیم.

من یه دورکامل فقط خوندم .حتمن بازمیخونم .

خیلی جاها هم خوب میفهمم چی میگه اماهمیشه این نگرانی رودارم که نکنه اشتباه فکرکردم .نکنه بایدمیخوندم ونخوندم.

سراین تردیدها،میگم استاد خوبه تکلیف خودشوزودمشخص می‌کنه.

امامن ممکنه سالهابکشه تایقین پیداکنم ،تابفهمم کاری

که انجام میدم یانمیدم ،درسته یانه.

اینم ازاون داستانهاس.

استادجان خوش به حالتون .خوش به حالتون که باقاطعیت انتخابهای خودتون راتوهمه ی زمینه هاکردید.

احساس رادخیل نکردیدوازعقل ومنطق خودتون استفاده کردید.

ازخدامیخام منم به درک این مسائل برسونه که انقدخودمواذیت نکنم .

تکلیف خودم باخودم‌مشخص بشه.

لامسب هرکاریم بکنی ،هرکسی ببینه یابفهمه ،سریع نظرشوبیان میکنه .هیچکی نمیگه به ماچه که فلانی چه جوریه یاچکارمیکنه .

وجوددیگران بخصوص نزدیکان هم بی تاثیرنیس.

واین درصورتیکه تو،به هیچ کس کاری نداری

وهیچ کس رو قضاوت نمیکنی.

استادعزیزبی نهایت سپاس️

خدایامراازرستگاران خودت دراین دنیاودرآخرت قراربده.