مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای صابر.

سلام به استادعزیزم.

مصاحبه خوب وجالبی بود،درموردموضوعات مختلفی صحبت شدواستادتجربه های قشنگشو،راجع به هرکدوم‌ ،دادن .

درموردتغییرات باورهاوثروتمندشدن وسیرتکاملیش بایدبگم ،که دوره های ثروت یک وسه ،نگاه همسر،منوخیلی به ثروت تغییرداد.

تواین یکسالی که گذشته به لحاظ مالی واقعن اتفاقات خوبی برامون افتادش .من اوایلش یه کم عجله داشتم ولی متوجه شدم بایدصبورباشم ،بدست آوردن هرچیزی ،نیازبه تکامل داره ینی آروم آروم اتفاق میفته .به همین خاطردیگه همسرموکنترل نمی‌کردم وهمه چیوبه خداسپردم .

خودمون هم که سعی میکنیم تومسیردرست باشیم .وباقوانین وراه وروش استادپیش میریم .تاحالاکه نتایج، فوق العاده بوده ،مطمئن هستم که خیلی خیلی بهترم میشه .

نقش خداتوزندگیمون هم خب الان کلی فرق کرده،ولی توگذشته فکرمیکردیم اتفاقات ناجالب ونامناسب ومشکلات ازطرف خداس،ومانبایداعتراضی داشته باشیم ،همه ی اینا،مصلحت یاحکمت خدای که سردچارآدمهامیشه .

خیلی مسخره بود،هیچ وقت به این فکر نمی کردیم که چرااین اتفاقات برای مامیفته؟

حتی خودمونو،باافراددیگه ای که به نظرخوش وخوشبخت هستن هم ،مقایسه میکردیم .بازنگاهمون این بود که خداداره ماراامتحان می‌کنه .

ولی از وقتی که متوجه شدیم خودمون خالق زندگی واکثراتفاقاتمون هستیم ،به نظرم باحواس جم تری وبادقت بیشتری ،آگاهانه تمرکزوکنترلمون روی خودمونه .وچقدربهتروعاقلانه تر،داریم زندگی میکنیم .

دیگه دنبال این نیستیم که هر اتفاقی را گردن خدابندازیم وبعدخودمونوتبرئه کنیم .

تازه دنبال عیب وایرادای خودمون هم هستیم تا منطقی ترپیش بریم .

همه ی این درمیان وباورهای خوب وقشنگو،ازاستادجیگرخودمون یادگرفتیم .واقعن سپاسگزاروجودش هستم .

درمورد،رهایی هم ،کاملابااستدلال استادموافقم که زمانی که انسان به خواسته هاش میرسه،ازهمه چی ،سیراب سیراب میشه ،اونوقته که خودشورهامیبینه .

البته تابه اون درجه نرسی ،شایدمتوجه نشی ولی استادمیگن از همین لحظه که داری زندگی میکنی ،توهرشرایط وموقعیتی که هستی ،بایدیادبگیری لذت ببری وخوشحال باشی تاوقتی به اون بالابالاها،رسیدی ،واقعن رهاباشی .

خیلیا هستن خیلی چیزا،دارن ولی بازمثل کسی که توقفس داره زندگی می‌کنه ،زندگی میکنن .چون اونهاازلحظه هاشون استفاده نکردن وفقط فکررسیدن به هدف بودن ،وقتی هم که رسیدن دیدن هیچ خبری نیس .وفقط زمان راازدست دادن .

استاد بهمون آموزش میدن که چطورازمسیرلذت ببریم تاقدردان وقدرشناس مقصد باشیم .

میدونیدبه نظرم وقتی ما،خودمون رو،ازبندوزنجیرهاوباورهای غلط ،آزادکردیم .وداریم سعی میکنیم با هرآنچه که خودمون ،درک کردیم ،مسیری راپیش بریم واجباری برای خودمون توهیچ کاری نمی بینیم.داریم فکرمیکنیم واجازه وفرصت به خودمون میدیم حتی اشتباه کنیم .تمام توجه وتمرکزمون رابه زیباییها.ومثبتهاوخوبی وخیرها،گذاشتیم .ینی رهاکردن خودمونو،ینی تواین مغزمون ،بارمنفی که مارا به تنگنابزاره ، وجودنداره .

مارهایی راازاین جاوبه این شکل شروع میکنیم وجزعه باورهای خودمون میکنیم تابه معنای واقعی بابدست اووردن همه چی ،اونوتومشتمون وقلبمون وذهنمون داشته باشیم .

رهابودن نیازبه ایمان صددرصدخداوندداره که انشالله با تمرین وممارست، بدسش میاریم .

باور،رهایی هم، مثل همه ی باورها،یکدفه بدست نمیاد.

استاد گفتن :هرچقدخوب زندگی کنی توشرایط ،رهاترهستی .

درموردنمازوروزه بازم حرفهای استاد،ناب بود.

استادازسوالاتی که در اینباره ازشمامی پرسن ،تعجب نکنیدوعصبانی نشید.

خیلی طبیعیه ،برای کسانی مثل ما،که یه عمری این مسائل ،تحمیلی وبه اجبار بوده ،سخت باشه که بادرکیات واحساس خودت ارتباط بگیری .انگارتوفهم ماسخت می گنجه ،بایدیه روشی گفته شه ،تامابه همون شکل ،انجامش بدیم .

مایادگرفتیم تقلید کورکورانه داشته باشیم .البته که کسی مثل شما راچون قبول داریم ،دوست داریم ماهم به همون شیوه وشکلی که شما ارتباط می گیرید،بگیریم .

منم اوایل وحتی حالااینداحساس راداشتم و همیشه منتظرم شناسه چیزی بگید،منم همونوپیش بگیرم.

ولی باصحبتهایی که امروزکردید،متوجه شدم که این طرزفکرم درموردارتباط باخالق خودم ،کاملااشتباه بوده .تاحالاذهنم قفلی فقط رواین روش بود که شمایه چیزی بگید ولی الان فهمیدم که خودم باید برم دنبالش .نه که تنبلی کنم ،فقط به خاطر اینکه ،احساسمیکنم بلدنیستم نمی‌دونم چه جوری وچطوری؟

همه جاحضورخدارااحساس میکنم وبرای هرچیزی شاکرش هستم .خیلی سپاسگزاری میکنم .

به خاطروجودخدادست ازخیلی کارابرداشتم.چون ایمان دارم خودش سروقتش به بهترین شکل ممکن ،اوکی می‌کنه .

دست ازجنگ‌وستیزهاوبدخلقی با همسرم یادیگران برداشتم .صبوروآرومترشدم .

به آرامش بیشتری رسیدم .ازوقتی که خداراپیداکردم حالم خیلی بهتر شده سعی میکنم تسلیمش باشم .لحظه هایی میادکه ازذوق وشوقی که دارم سیم اتصالیم باخدا،اوکی میشه وباتمام وجودم به خاطرش اشک میریزم وازش تشکرمیکنم .اما احساس میکنم خیلی کمه ،بایدکارای دیگه انجام بدم ولی نمی‌دونم چی وچه جوری !

خیلی دوست داشتم ازنمازخوندن لذت ببرم ،اماهیچ وقت وهیچ وقت این احساسونداشتم و همیشه ازسراجباریادستورخدا،یاترس ازخداخوندم .

استادعرض کردن که اگه خداراخالق خودت میدونی وبهش ایمان داری ،حداقل چندباربایدمعنی قرآن راخونده باشی ،خاستم همین جا اعتراف کنم که دوباراونم طی این سالها،اینکاروکردم .اصلن احساسات وغهم ودرکی که استاددارن ،رامن هنوز ندارم .

تاسف میخورم ونگران خودمم که چرادرکم انقدپایینه.

وقتی استادبااعماق وجودش درمورد،مباحث قرآن میگن ،لذت میبرم وچون استادراالگوی مناسب خودم می‌دونم ،طبق اوامر،ایشون پیش میرم اماهنوز خودم اون احساس خوب راپیدانکردم که ازطریق باورقلبی به قرآن ،به تمام اون استدلالهاودرکات محکم برسم .فقط فرقش اینه که اون موقع اززبون کسانی می شنیدم که قبولشون نداشتم ولی حالاالبته بامعانی ودرکی که خودم قبولش دارم اززبون فردی مثل استادمیشنوم که کاملا،قبولش دارم .

دنبال اون با معنوی بالا هستم ولی فکر میکنم هنوزبدسش نیووردم وله قول استاد،این موضوع کاملا شخصی هستش .وهرکس خودش باید به درکش برسه .ازخدامیخام هرچه زودترمنوبه درکش برسونه وسیم اتصالی خودمووخودشوقویترکنه.

همین جا هم قول میدم برم چندبارمعنی قرآن رامرورکنم تاببینم به چه نتایجی میرسم.

وقتی استادمیگن ،دوست دارم گاهی تنهایی تنها باشم باخدای خودم ارتباط بگیرم .خب برای منم پیش میاد که دلم بخاد،ساعتی را اختصاص بدم برای ارتباط باخدا.اونم هرچند وقت یکبار،اماکنجکاوم بدونم استادتواین تایم زیادچکارمیکنه ؟میخایدبگیدمگه فضولم؟اره میگم فضولم.😄

ولی از شوخی گذشته فقط دلم میخادراهکاربگیرم ،بابابه چه زبونی بگم منم بلدنیستم .

اگه استادقشنگمون ،میتونن تویه فایلی راهکار،نشونمون بدن حداقل یه کم ذهن مارابازکنن.

من که همون کارایی را که گفتم بلدم .خودم احساس میکنم کمه خیلی هم کمه .چون ارضام نمیکنه .اون عشقی که میون ،منوخدابایدباشه رااونجورکه باید،حس نکردم .خیلی بیشتر از این حرفامیخام باشه .دوس دارم زودبدسش بیارم چون نمی‌دونم که تاکی مهمون این دنیاهستم .

ازمعمولی بودن ودرحدوسط بودن خودم ،خوشم نمیاد

همیشه حدتعادل هرچیزی خوبه .افراط وتفریط توهرکاری خطرسازه.ولی فکرمیکنیم تنها چیزی که ازحدشم بگذره ،قشنگه ،اون عشق به خدا داشتنه.اون ارتباط زیادی داشتن بامعبودته .

تنها چیزی که فراتربره ،همین عبادت باخالقته.

همین جا ازخودش میخام کمکم کنه ،راه ومسیرخودشوتوهمه ی لحظات پیداکنم .که مطمئنم این مسیر همون مسیرآزادی ورهایی کامله .

خداراسپاس میگم که تا همین جاشم از پارسال خودم کلی فرق کردم ونگاهم به خداوندکلی تغییرکرده ،همه ی ایناراهم مدیون استادعزیزم هستم .باهدایت خودش پیش میرم تا انشالله به مقصد واقعی برسم .

استاد جونم مثل همیشه عالی بودی .

حس وحالتودوس دارم .

توبهترینی.