مصاحبه با استاد | قانون پایداری نتایج - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز که این فایل‌ها را با شکیبایی و پیوستگی برای خود و ما آماده کرده‌اند و یکایک دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی عزیزان همراه و هم‌فرکانسم

ای والله استاد، من هم مدت‌ها بود که در کسب و کارم دچار رکود شده بودم. اوائل فکر می‌کردم که دارم درجا می‌زنم ولی بعد فهمیدم که درجا زدنی وجود ندارد بلکه من دارم عقب میرم و پایین میرم. مدت‌ها کارهام شده بود همون کارهای روزمره و تکراری. با این که زیاد کار می‌کردم ولی کارم بهره‌ای نداشت. تا اینکه با هدایت الله به سوی محصولات شما و به‌ویژه محصولاتی مثل دوره‌ی آفرینش و احساس خود ارزشمندی و روانشناسی ثروت سه هدایت شدم و حالا هم تو این بخش هستم و کلا دارم آرام آرام می‌فهمم که باید هر کاری را با طی کردن مراحل تکاملی‌ام انجام بدم. من پیش از این خیلی عجول بودم و می‌خواستم که یک شبه ره صد ساله را برم و هر بار هم به عقب می‌رفتم و اوضاع بدتر از بدتر میشد. حالا دارم آرام آرام می‌فهمم که نباید عجله کرد و باید گذاشت که نتایج تثبیت بشن! حالا دیگه دارم آرام آرام می‌فهمم که هرچه هست، همون قوانین الهی توحید و توجه و تمرکز به اهدافه که من را به نتیجه می‌رسونه و بس! و دیگه دنبال راه دیگه‌ای نیستم.

پیش از این‌ها، زود یه کار را رها می‌کردم ولی حالا اونقدر ادامش میدم که در هنگام مناسبش به نتیجه‌ی مطلوب برسه.

واقعا خدا را شکر می‌کنم برای این نعمت!

منم فیلم راز را خیلی سال پیش دیده‌ام ولی اون موقع نفهمیدم که چی دیدم و تنها ادعای این را می‌کردم که آره همه چیز دست منه و همه چیز را من با افکارم کنترل می‌کردم ولی، چیز خاصی برام پیش نیومده بود چون اصلا نمی‌دونستم که باید روی خودم کار کنم و باید کانون توجهم را در هر شرایطی تنها روی خواسته‌هایم متمرکز کنم. البته نباید بی انصاف باشم! بالاخره آغاز تحول من از همون زمان بود. گرچه که من خیلی کند پیش رفتم و البته که تجربه‌های تلخی هم داشتم ولی حالا که خوب فکر می‌کنم می‌بینم که اگر اون روزها نبودن، من اینجا نبودم! با این حال، اون روزا بودن چیزهایی که برای من با افکارم به شکل آگاهانه پیش میومدن. مثلا یادم هست که من باید کاری را برای یکی از همکارانم انجام می‌دادم ولی، نتونسته بودم که انجامش بدم. توی قطار به سمت تهران و تنها توی کوپه نشسته بودم که بلند شدم و با صدای بلند روبه آیینه‌ی کوپه ایستادم و گفتم: آقای مهندس … شما به من زنگ می‌زنی و میگی که برات کاری پیش اومده و نمی‌تونی که من رو ببینی و از من معذرت می‌خوای و من هم با ادب، قرار دیگری با شما می‌گذارم! و باورتون نمیشه، پانزده دقیقه بعد همین شد و خودم هم دهانم باز موند! چند بار دیگر هم این کارها را مردم ولی نمی‌دونستم که این کارها تظاهر و نشانه‌ی افکار تغییر کرده‌ی منه و اگه باورهام را عوض کنم، اگه ورودی‌هام را فیلتر کنم، می‌تونم زندگیم را تغییر بدم و اونجوری که می‌خوام بسازمش!

ولی حالا دیگه این‌جوری نیست! درسته که نتایجم نسبت به خیلی‌ها شاید چشم‌گیر نباشه ولی دارم می‌بینم که همه چیز داره با افکارم که کنترل‌شون می‌کنم، شکل می‌گیرند. دارم می‌فهمم که همه چیز داره با کنترل ورودیهام و ساختن باورهای نامحدود و مثبتم این‌جوری که می‌خوام شکل می‌گیره و جوری کارهام داره پیش میره خدا را شکر که، گاهی باورم نمیشه که خدایا چه جوری این‌جوری عالی پیش می‌ره و چندین برابر آنچه که انتظار داشتم نتایج خوبی به‌دست میارم. گاهی میشه که شیطان میاد سراغم و من رو وسوسه می‌کنه که خودم را شایسته‌ی این نعمات و برکات روزافزون الهی ندونم. مثلا دیروز برای پرزنت یکی از همکاران قدیمی رفته بودم که دیدم ایشان چند نفر دیگه از دوستانش که با هم در یک بنگاه مسکن کار می‌کنند را هم برای پرزنت آماده کرده است. خدایا یک آن، داشتم اسیر حس کم ارزشی می‌شدم که خدا من را هدایت کرد و بهم گفت: هی بچه! این نعمت منه! درکش کن و بگیرش! منم گفتم چشم و کار انجام شد! همین شکل اتفاق هم باز شب گذشته و درست چند ساعت پس از آن پرزنت دیروز صبح برام روی داد و باز هم داشتم متعجب می‌شدم که باز هم خداوند من را هدایت کرد و کار به خوبی پایان پذیرفت.

خدایا پروردگارا سپاس بیکران دارم که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت و هدایت گذاشتی و خورشیدهای هدایت را بر سر راهم نهادی تا راه گم نکنم.

همه چیز هنگامی که بنیادی باشد و سنگ‌های بنا را یکی یکی و بدون شتابزدگی بچینی است که دیرپای خواهد بود و اگر هم همیشه از آن نگاهبانی نکنی و گاهی هم چون انسان هستیم خطا کنیم، برجای می‌ماند و بنایی ماندگار می‌شود. همچون شاهنامه‌ی فردوسی که گفته است:

پی افکندم از نظم کاخی بلند

که از باد و توفان نیابد گزند

این‌جوری باشه خوبه؟ یا این‌که با شتاب و عجله بخوای ره صد ساله را یک ساله بری و آخرش سر از ناکجاآباد درآوری؟ همه دوست داریم که سرانجامی خوش داشته باشیم و حتا اگر هم به قول دوست‌مان که از استاد پرسیدند که اگر ثروت‌تان را از دست دهید چه می‌کنید؟ پاسخ را استاد بزرگوارمان دادند و به بهترین شکل گفتند که اگر بنا را بنیادی ساخته باشی! دوباره بنا کردن آن بر روی زیرساخت و پی مستحکم کاری ساده و آسان است چون تنها نیستی و دادار هستی با ماست!

از صمیم قلب برای خودم و همه‌ی شما عزیزان از درگاه خداوند یگانه‌ی بسیار بخشاینده و بسیار مهربان که تنها فرمانروای جهانیان است بهترین‌ها را آرزومندم.

ارادتمند شما