مصاحبه با استاد | فرهنگ ناب «لا اِکْراهَ فِی الدّین» - صفحه 25

به نام خدایی که آرامش بخش دلهای.

سلام به استادعزیزوسرسختم .

در رابطه با اون دوست عزیزمون که گفته بودن بیاییدباهم بحث کنیم واستادگفته بودن ،نیازی نمی بینن .خاستم بگم اکثرماباوجوداینکه قوانین را شناختیم و،رومباحث جهان وباورهاشناخت پیداکردیم ،بازدلمون میخادچیزایی را بشنویم که با ذهن بیمارمون مطابقت داشته باشه.

هیچ وقت درک موضوعی به روش خیلی ساده ،توکتمون نمیره انگاردوست داریم لقمه رادور،سرمون بچرخونیم.

استاد همیشه همه ی قوانین وتجارب خودشون راساده و شیوابیان میکنن .انقدساده که هرآدمی باهرذهنیتی متوجه مطالبهای ایشون میشن .من جای استادبودم باقاطعیت تمام درخواست این دوستمون را،ردمیکردم .

البته ناگفته نمونه وقتی جوابشونو،میدادن من یکی ،که ترسیدم .تصورکردم اگه سرکلاس درس ایشون بودم واااای چ اتفاقی ممکن بود برام بیفته🙈

ماها،عادت داریم انرژی خودمون راسرمسائل بیهوده وبحثهاونظرهای بیخود،صرف کنیم .امیدوارم یاد بگیریم که کمترصحبت کنیم وبیشترتمرکزمون را،برای یادگیری بزاریم .

حتی توبحثهای خانوادگی ،کمترگفتگوکنیم ،سعی کنیم باافرادی هم کلام بشیم که اولا هم مدارباماباشه.ازطرفی هم نیازببینیم که چیزی بیاموزیم .صحبتهای الکی وبی مورد،فقط وقت وانرژی آدمومی گیره.احساس خوب راهم میگیره و ،بیشترآدموخسته میکنه.

موضوع بعدی که درموردنگرانی فرزندان بود،خاستم یه تجربه ای ازخودم بدم.

چندسال پیش من همه ی این نگرانی هاراکنارگذاشتم وخودموازاین بندواسارت ،رهاکردم .

منم مثل همه ی مادرا،نگران همه ی کارهاورفتارهای بچه هام بودم ،به همین جهت همیشه با استرس وپریشان حالی روزهاموسپری میکردم .

هرروزباهردقدقه ای مواجه بودم که هیچ،ازطرفی همیشه نگران موضوعات ومسائلی بودم که هنوز اتفاق نیفتاده بودومربوط به آینده میشد.تااینکه کتابی از(وین دایر)خوندم .کتابش خیلی سنگین بودومباحث سختی داشت ولی چون اون دوره عاشق کتاب خوندن بودم ،خوندم .

درموردهمین موضوع نوشته شده بود:

فرزندان شما،فرزندان شما نیستن.

آنها پسران و دختران زندگی هستن،زندگی ای که درآن هدفهاوآرزوهای خودرادنبال میکنن.

آنهاازطریق شمااما،نه ،از،برای شما،پابه این جهان می گذارندوهرچندکه باشماهمراهن اما،مایملک شما نیستن .

من باگفتارورفتارخودمسئول بودن رابه آنها می آموزم.

به آنهایادمیدهم که برخودارزش نهند،واین راباعرضه کردن رفتارخودیعنی مادریاپدری،که خودهمین کاررامی کندانجام میدهم و تشویق مینمایم.

هنگامی که انهاراازادمی گذاریم،باتحمیل کردن میل و سلیقه ی خود،مانع برسرراه آنها،بوجودنمی آوریم .

آنها مسولیت پذیر تر،بارمی آیند.

آنها مجبور نیستن انرژی خودراباضدیت باخواسته های تحمیلی شما،هدربدهند.وباشمالجاجت وسرسختی کنن تابه شما ثابت کنن که شماتوانایی کنترل آنها راندارید.

رهاکردن اونها به معنی بی قیدبودن وباعدم مراقبت شماازفرزندتان ،نیس.بلکه فقط به اندازه ای مقیدهستیم که انهاراآزادبگذاریم تاخودشون راه زندگی رابپیمایند.

ما میتونیم راهنمای اونها باشیم تاتوتصمیماتشون ،مسئول ترباشن.انهابه خودشون تعلق دارن ومانبایدبه هنگام اشتباهات انها،دنبال مچ گیری باشیم .گاهی شکست لازمه ی آنهاست.

بارهاوبارهااین پارگراف راخوندم ودرموردش کردم وبعدنتیجه گرفتم که همه ی نگرانی هام راکناربزارم .

صدالبته که برنامه وفایلهای استاددرموردشناخت وباورم نسبت به خداوتغییرباورها،دررویه ی زندگی هم خیلی باعث تغییراتم شد.

وقتی که ،خداراپیداکردم ،خودمووفرزندانمو،آزادکردم .چون ایمان پیداکردم که وقتی خداهس،نیازی به نگرانی های من نیس ،وخداوندخیلی خیلی بهترازمن مراقبشون هس .

گذشته ازاون ،باتوجه به قوانین وباورهایی که استاد،یادمون دادن،بایدم اینطورعمل کنیم .ماهافکرمی کردیم که همه به هم مرتبطیم وبه قول معروف باهم میسوزیم ومی سازیم.حالافهمیدیم که حتی توشرایط یکسان ،هرکدوم میتونیم دنیای خاص خودمون را داشته باشیم .این ماهستیم، ینی تک تک ما،دنیای خودمون رامیسازیم .ولی من به عنوان مادریاپدر،میتونم باکارکردن روی خودم ،الگوی مناسبی برای فرزندم باشم .

این تنها کاری هست که من برای فرزندم میتونم انجام بدم ،پس بهتره به جای نگرانی هاوترسهایی که نسبت به فرزندانمون داریم ،انهارارهاکنیم وبسپاریمشون به دستان پرقدرت خدا.

وقتی هم میسپاریدواقعن بسپاریدوتوعملکردهاورفتارهاتون ،چیزدیگه ای نشون ندید.

وقتی استادپرقدرت میگه شما به ، کارواهداف خودتون بپردازیدوبه چیزدیگه ای فکرنکنید،حتمن میشود.ومن ایمان دارم که حتی مشکل خاصی هم بوجودنمیاد.

این ماهستیم که ازکاه،کوه می‌سازیم وهمه چیوگنده می کنیم .

بهتره عاقلانه تر،دراین باره، فکرکنیم واحساس راکناربزاریم .زندگی پستی بلندی زیادی داره .هرکس که منطقی تر،پیش میره ،بردبیشتری می‌کنه .جایی که احساسی عمل کنی حتمن بعدا،آسیب میخوری وکلمه ی (ای کاش)را،زمزمه خواهی کرد.

عقل و منطق دومقوله ای ،هستن که باعث رشدوپیشرفت هر فردی میتونن بشن .

ظاهراشایدکمی سنگدلانه باشه که تمام توجهت به فرزندت نباشه .ولی بدونید که این یک باورغلطی بوده که مارادرگیرخودش کرده بود .

چیزی که الان من توبه های حالا،می بینم ،اتفاقاازتوجه زیادی ،حالشون بدم میشه ومعترض هم میشن .اوناعاقلترازقدیمی ها،هستن.

پس بهتره ماهم به آزادی اونها احترام بزاریم .اوناازاستفاده کردن تجارب ما،خوشحال نمیشن بلکه دوست دارن هرچیزی راخودشون کشف کنن یادرک کنن .

گفتم که تنهاکارما،الگوی خوب ومناسب بودنه ،که اونم به خاطر اینه که درحال حاضر دارن می بینن ومیشنون .پس می‌تونه این شنیدن هاودیدنها،روی اونها تاثیرات مثبت یامنفی بزاره .

خوشم میاد استادم که باوجود این همه راحتی و آسایش ،به فرزندخودش سخت می گیره ومایک را،لوس بارنیوورده .

احساس داشتن خوبه ولی به جااستفاده کردن ازش ،درسته .زیادیش حال آدموبدمیکنه .

مابزرگترهاهم بهتره اول فکر،آرامش و آسایش خودمون باشیم وقتی برای خودمون ارزش قائل باشیم،جهان هم به اونهااگردرمسیرماباشن ،بهترینهاراعطاخواهدکرد.

این مسیر هم مسیر اجباری نیس حتی اگرصددرصد،درست باشه ،بازفرزندانمون خودشون باید انتخاب کنن .دست و پا زدن های مابیهودس .

مراقبت و مواظبت راهم بیشتربسپاریدبه خداوبه خدااعتماد،داشته باشید.

استاد جونم ممنون و سپاس ازوجودت .

عاشقتم. قربون سختگیرات سختگیریاتم قشنگه🥰