مصاحبه با استاد | فرهنگ ناب «لا اِکْراهَ فِی الدّین» - صفحه 21

بنام خدای بخشنده و مهربان

سلام به همه عزیزان

الان من به یک تضادی برخوردم از نظر روابط با همسرم اینبار این تضاد خیلی شدیدتر از قبل شده ومیدونم که این تضاد اومده منو به خواستم برسونه

من توانایی تغییر همسرم رو ندارم

دیروز درمورد یک ایده ی که به ذهنم رسید اومدم باهاش مشورت کنم اما کلا همه چیز رو نابود کردم اولش یکم باهاش بحث کردم ولی بعدش گفتم فایده نداره وبلند شدم رفتم

حالا با دیدن این فایل استاد دوباره بهم یادآوری کردند فاعرض عنهم یعنی دوری کن از بحث کردن هرکسی باید دیدگاه خودش رو داشته باشه وآزاد هست انتخاب کنه مسیری که می‌خواهد بره

وما نمیتونیم آدمها رو بیاریم توی این مسیر مریم چرا نمی‌خواهی بفهمیی عزیزم تو قادر به تغییر هیچ کسی نیستی تو باید دیواری که برای تو از باورهای محدود کننده جلوی تورو گرفتند بشکنی بسه تورو خدا بسه

دیگه نخواه افراد رو قانع کنی دست بردار عزیزم

میدونم که دوست داری باهاشون بمونی

اما جای که تاریکی هست نوری وجود نداره

مریم اینها رو خودت بوجود آوردی خودت این رو باور کن که هر اتفاقی میفته توزندگیت تو خلقش کردی

حالا آروم باش عزیزم من کنارت هستم می‌خواهم تورو سیقل بدم تا ازدردو رنج ها نجات پیدا کنی

مریم جان هرکسی داره نتیجه باورهای یعنی فرکانس‌های خودش رو میگیره وتو قادر نیستی دیگران رو تغییر بدی این رو باید هزاربار تکرار کنی

تو باید بپذیری که فقط خودت رو میدونی تغییر بدی با خودت درصلح باشی عزیزم

مریم جان تو نمیتونی همسرت رو خوشبخت کنی یا توانایی اینکه اون رو بدبخت کنی رو نداری اون خودش میتونه خودش رو خوشبخت یا بدبخت کنه

حالا ازهمین امروز تصمیم بگیر دیگران با هیچ کسی بحث نکنی و فقط روی خودت کار کنی و ازبحث کردن دوری کنی

هرکسی هردیدگاهی داره باید بهش احترام بزاری ونخوای اون رو تعییر بدی که نه دیدگاه من درستته

منی که این همه مدت با این آموزه ها کار میکنم تا همین دیروز داشتم برخلاف قانون عمل میکردم

مریم جان بپذیر میدونم برات سخته ومقاومت داری

تو حتی نمیتونی فرزندنت رو تغییری بدی

استاد جان یادم میاد وقتی پسرم خیلی کوچیک بود خیلی کارها براش میکردم نمیذاشتم غذا رو خودش بخوره حتی بندهای کفشش رو بلد نبود ببنده همه ی کارهاشو من انجام می‌دادم

بزرگتر که شده این بچه خیلی سربه هوا شد اصلا کلا از بس بهش کمک کردم افتاد زمین بلندش کردم با دلسوزی‌های بیش از اندازه ام

حالا به یکجای رسیدم که همه‌ی فامیل قبلا می‌گفتند تو مادر خوبی نبودی تو مقصر هستی بچه ات اینطوری بار اومده تو مادری وبیشتر توی خونه کنار بچه هات هستی تو بچه ات رو آنقدر دست وپا چولفتی بار آوردی تو مقصر هستی بهم می‌گفتند آنقدر بلدی روی خودت کار کنی اما به فکر بچه هات نیستی بعد همیشه حسرت میخوردم که خدایا تقصیر منه بچه ام اینطوری شده تا اینکه اینجا توی این سرزمین مقدس فهمیدم نه مریم جان تو مقصر نیستی بلکه فرزندنت خودش باید خودش رو نجات بده

الان یک دختر دارم که ۷ سالشه دیگه زیاد بهش کار ندارم خودش همه کارهاشو میکنه خیلی خودکفا شده خیلی شجاع شده اززمین تا آسمون با پسرم فرق میکنه

حالا قبلا توزندگی چرا قبلا همین تازگی‌ها همسرم بهم میگفت تومقصر هستی که زندگی‌مون اینطوری شده از بس این عباس منش رو گوش میدی تمام زندگیت عباس منش هست

اگر با فرزندم دعوا میکنه به من میگه تو مقصر هستی که اخلاق من اینطوری شده

اما من انگار نه انگار چرا چون من فهمیدم نمیتونم کسی رو خوشبخت یا بدبخت کنم من فقط میتونم خودم رو خوشبخت کنم یا بدبخت کنم

اون آدم با فرکانس‌های خودش داره به این مسیر ها میره وتقصییر منم نیست

حالا دارم درک میکنم که افراد خودشون زندگی خودشون رو رقم می‌زنند خودشون تصمیم می‌گیرند به چه مسیری برم واگر من تصمیمی میگیرم چیزی رو خراب نمیکنم بلکه اطرافیان من خودشون تصمیم میگرند با توجه به باورهاشون هراتفاقی میفته به نفع خودشون استفاده کنند

اگر من باورهام درست بشه توی مسیر حرکت میکنم وارده ورنج ها اولا بوجود نمیاد یا اگر بوجود بیاد با تغییر باورها خیلی زود حل میشه وهمه ی اون روزهای سخت به نفع مون هست هم من وهم اونها

الهی به امید تو بهترینم