هدفگذاری و تأثیر آن در زندگی - صفحه 19 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای وهاب

سلام می‌کنم به استاد عباس‌منش عزیزم و مریم جانم و همه دوستان نازنین سایت

اول از همه باید بگم که چقدر لذت بردم از دیدن فایل و این همه تعهد و انگیزه شما استاد عزیزم که واقعاً‌ تحسین‌برانگیزه. خیلی تحسینتون می کنم استاد. و ازتون سپاسگزارم که اینطور عالی برای ما الگوسازی می کنید.

استاد هر فایلی که روی سایت میاد انگار پاسخیه به درخواست‌های قبلی من.‌ امروز نیاز داشتم به شنیدن این حرف ها، به این یادآوری، تا ازتون انرژی بگیرم، تا حرفاتون تأییدی باشه بر اینکه دارم درست می رم، مسیرم درسته، فقط باید متمرکزتر باشم، فوکوسم بیشتر باشه.

دقیقاً امروز به دوره 12 قدم و‌ هدفی که مشخص کرده بودم، فکر می کردم. داشتم می‌گفتم باید برم ببینم اون موقع در دفترم چی نوشته بودم و چه وضعیتی داشتم. و ببینم چقدر تونستم برای هدفی که تعیبن کرده بودم قدم بردارم.

حالا سعی می کنم به سوالات متن فایل جواب بدم:

چند هدف که در زندگی خود به آن‌ها رسیده‌ای را به یاد بیاور. چه الگوها یا رفتارهایی را می توانی شناسایی کنی که باعث دستیابی شما به آن اهداف شد؟

استاد، در کمال تأسف، انگار قبل از آشنایی با شما من هدف خیلی خاصی نداشتم.

در گذشته، مهم ترین هدف من در زندگی این بوده که از خونه پدری – با اون شرایط و اوضاع نابسامانی که حاکم بود – بیام بیرون و‌ با آرامش و به‌سلامت بیام بیرون. که خوشبختانه این هدف محقق شد.

چطور انگیزه‌هایت را حفظ می‌کردی؟

در دوره‌ای که در خونه پدری بودم و مشکلات خیلی شدید بود، به مصداقِ «ادب از که آموختی؟ از بی‌ادبان»، فهمیده بودم که نباید راهی رو که بقیه رفتن، برم. به طرز عجیبی می تونستم روی اونها تمرکز نکنم. در واقع لطف خدا بود. هدایت خداوند بود. خودم رو غرق درس خوندن، یا مطالعه کتاب های مختلف یا قران خوندن می کردم. بعدها که دانشگاه و سر کار رفتم، خدا رو شکر، فقط غروب تا صبح خونه بودم و کنترل ذهن کمی راحت تر بود.‌ و فقط به درس و دانشگاه و کار فکر می کردم و منتظر بودم که صبح بشه و از خونه فرار کنم!یعنی اینطوری انگیزه هام رو‌ حفظ می کردم. به امید قرار گرفتن در محیط دانشگاه، پیش دوستام، و محیط کار، پیش همکارهام. دیوانه‌وار خودم رو در درس و کار غرق می کردم. در دانشگاه معمولاً رتبه برتر می شدم.

الان که فکر می کنم، می بینم‌ شاید به خاطر همینه که الان بعد از این همه سال، دیگه اون کارم رو دوست ندارم و یه کار جدید شروع کردم. چون احساس می کنم اون کار کاری نبوده که من با عشق و علاقه انجام بدم. کاری بوده که من فقط خودم رو در اون گم می کردم تا ذهنم آزاد نباشه. یعنی از سر اجبار و به خاطر شرایطم شروعش کرده بودم و دیگه همینطوری در اون کار متبحر شده بودم و ادامه داده بودمش.

* بعد هدفم این بوده که یه زندگی خوب و آروم و مثلاً عاشقانه داشته باشم که اینم اوکی بود. بعد بچه اومد و هدفم این شد که بچه سالم باشه و خوب بزرگ بشه و فلان و بهمان، و بعد با موفقیت کنکور بده و رشته خوب قبول بشه و… که اینم محقق شد.‌ یه رشته خوب در دانشگاه تهران.

* اما خودم چی؟

خودم تا پیش از این اصلاً‌ هدفی نداشتم. فکر می‌کردم هدف یعنی همینا. و تمام انرژی و وجودم رو می ذاشتم واسه محقق شدن این شرایط.

* ولی بعد با گوش کردن فایل ها، مخصوصاً از دوره عزت نفس به بعد فهمیدم که من تا حالا اصلاً خودم رو به حساب نمیاوردم و آدم نمی‌دونستم که بخوام هدفی هم داشته باشم!

الان یه مدته به لطف آگاهی ها و آموزش های شما بیدار شدم.

هدف هام رو نوشتم که اولین و مهم ترینش استقلال مالی خودمه که این هدف خودش چندین زیرشاخه و هدف کوچیک تر در درونش داره.

هدفم اینه که اول درآمد شخصی داشته باشم و بعد اون رو سه برابر و‌ چند برابر کنم. یعنی استقلال مالی تمام و‌ کمال در همه زمینه ها، بدون وابستگی به همسرم داشته باشم، که طبعاً‌ باید تکاملم رو در این مورد طی کنم.

برای رسیدن به این هدف چی کار می کنم؟

دو ماهه کاری رو شروع کردم که ازش هیچی بلد نبودم، یعنی هیچی! ولی در شروع کار بهم گفته شد که انجامش بده. منم شروعش کردم. از هیچی شروع کردم، با شرایط و امکانات محدودی که داشتم. و الان خیلی توش پیشرفت کردم. البته هنوز به موفقیت مالی و درآمد نرسیدم ولی متعهد شدم که خودم رو به درآمد برسونم و کار رو ادامه بدم تا هدفم محقق بشه.

برای این مورد اهرم رنج و لذت قدرتمندی هم نوشتم و هر روز دارم انجامش می دم و تکرار می کنم.

در عین حال دست خدا رو باز گذاشتم و هر روز ازش هدایت می خوام برای کارم. هر کاری که بگه انجام می‌دم. فعلاً این کار رو شروع کردم و چون اوایل کارمه خیلی وقت ازم می گیره. باید تکاملم رو طی کنم. شاید بعدها بتونم این کار رو در یک‌دهم زمان الان انجام بدم. شاید هم کلاً هدایت بشم به یه کار دیگه. هر وقت بهم گفته بشه، هر کاری باشه انجام می‌دم.

دومین هدفم بهبود و درمان بیماری کمال‌گراییمه. همین جا بگم که از شما استاد عزیزم و مریم نازنینم برای آگاهی‌های این دوره نجات‌بخش سپاسگزارم.

برای رسیدن به این هدفم چی کار می کنم؟

من همون طور که گفتید، از بهبودهای ریز ریز در این زمینه شروع کردم.

شروع کردم به انجام دادن یکی یکیِ کارهای ناتموم و نیمه‌کاره، شروع کردم به سامان دادن به همه آشفتگی‌ها. البته نه به یکباره، بلکه ریز ریز، کم‌کم.

مثلاً از نظم دادن اساسی به کمد لباسم گرفته تا تعیین تکلیف کردن برای لباس های بدون استفاده و تلنبارشده، تا انجام بعضی کارهای کوچیک که منتظر می موندم تا نیروی کمکی خونه فلان موقع بیاد و انجامش بده.‌ و گاهی کلافه‌کننده می شد. دیگه خودم انجام می دم، حالا هر چقدر که تونستم. بعد هم ایشون میاد کامل انجام می ده.

یا مثلاً تموم کردن کتابی که مدت ها نیمه‌کاره مونده بود و می گفتم باید دوباره از اول بخونمش. توی این روزها تمومش کردم و از اول هم نخوندم، از ادامه خوندم، چون نیاز نبود و داستان یادم بود.

یعنی می خوام بگم سختگیری رو کم کردم و سعی می کنم بهبودهای ریز ریز به زندگیم بدم. از این بابت هم خیلی راضی و‌ خوشحالم. و هر چند در نوشتن تمرین ها تنبلی می کنم (که خود این هم به خاطر کمال‌گراییه، چون می گم تمرینم باید خیلی خوب باشه و یه چیز کوچیک ارزش نداره که برم بنویسم)، ولی دارم انجامشون می‌دم. و‌ اهرم رنج و‌ لذت هم نوشتم که هر روز اجرا و تکرارش می‌کنم.

این دوتا هدف من تا پایان امسال هستند. یکی اینکه کسب و کار خودم رو داشته باشم و مستقل از همسرم باشم و دیگه اینکه یه فرد بهبودگرا باشم که همین لحظه شروع کنم به عمل کردن، و بین حرف و عملم فاصله نباشه.

قطعاً انتظار ندارم یکی دو ماهه به نتیجه و هدف برسم و تا پایان امسال به خودم فرصت دادم. ولی هدف های کوچیک تری هم دارم که در دل این دو تا هدف بزرگم هستند.

اونها رو در دفتر خصوصیم نوشتم و به امید خدا وقتی محقق شدند، میام ازشون می نویسم.

در پناه خداوند وهاب شاد و سلامت و ثروتمند باشید همگی.