اصول اساسی خلق رویاها | قسمت اول - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

به یک زبان ساده ، راهنمای عملی دستیابی به رویاها ، آموزش گفتگو با خداونده . آموزش اینکه ما با زبان باورها مون از خداوند درخواست میکنیم و خداوند هم با ترجمه همون باورها به ما پاسخ میده و انسان ، موجودیه که مرتب سؤال می کنه و درخواست برای بهتر شدن کیفیت زندگیش داره اما موضوع اصلی اینه که انسان محدود به باورهاش شده و نمی تونه بیشتر از حد و نوع باورهاش درخواست کنه چون انسان بر اثر ورودی های مکرر و شنیده ها و دیده های مختلف ، یک سری واقعیت ها برای خودش ایجاد کرده و اونها را بعنوان قوانین زمینی پذیرفته که همین قانونهای نانوشته ، تبدیل به اهرم هایی شدند که تمام قدم های شخص را کنترل می کنند و بعبارتی شخص در تمام زندگیش فقط تا حدود همون اهرم ها میتونه فکر کنه و قدم برداره و وقتی به مرزهای ذهنی ( باورها یا اهرم ها) برخورد میکنه ، فرمان ایست را از همون اهرم ها دریافت میکنه و اینجاست که فرد باورش نمیشه که بینهایت راه دیگه هم وجود داره ، باورش نمیشه که بینهایت مسیر و بینهایت شیوه برای رسیدن به خواسته هاش وجود داره . حتی باورش نمیشه که بینهایت خواسته و هدف براش وجود داره چون با باورهایی محدود شده که مسیر ها را از قبل براش مشخص و حدود خواسته ها را براش تعیین میکنند . و وقتی که شخص از جمله « باورم نمیشه » استفاده میکنه به این معنیه که اهرم اون موضوع در ذهنش ساخته نشده .

اما دستیابی به رویاها ، مرزها را می شکنه و محدودیت را رد می کنه و هر بار مرور این دوره ، مسیر کانون توجه انسان را از اهرم های محدود کننده ذهنش که تا اون موقع ، تصمیمات و کنترل تمام حرکات و رفتارهاش را بر عهده داشتند برمی داره و به سمت خداوند بعنوان سیستمی دارای مشیت و قوانین کیهانی که به بهترین باورها و کامل ترین و لذت بخش ترین راه حل ها مجهز هست ، هدایت میکنه …

دستیابی به رویاها میگه همیشه آسان تر و راحت از و لذت بخش تر از اون چیزی که فکر میکنی هم وجود داره فقط کافیه فکر خودت را در هر موضوعی با فکر خدا مقایسه کنی و با تصور نامحدود بودن سیستمی که قراره به درخواست تو پاسخ بده ، به محدودیت فکر خودت پی ببری و بجای ایراد به سیستم الهی ، باور خودت را وسیع تر کنی چون تو تا زنده ای ، محدود به باورهات هستی اما سیستم خداوند هیچگونه محدودیتی در پاسخگویی نداره ، اما فقط به باورهای تو پاسخ میده ، پس به اندازه باورهای خودت بهت پاسخ میده ، پس باورهای شلوغ و داغون خودت را رها کن و سعی خودت را پراکنده نکن و سعی را از جسم به ذهن ببر و ذهن را متمرکز بر درک قوانین خدا بکن و با پذیرش مشیت الهی ، بجای قوانین پوچ زمینی ، هر لحظه در قلب خداوند قرار بگیر و به این وسیله دست خداوند را برای پاسخدهی باز بگذار چون اون منبع بینهایتِ پاسخه اما این ما هستیم که فقط تا مرز باور هامون پیش میریم و این پیش رَوی به معنای پیش رَوی های ذهنی هست که با یک دقت کوتاه در افکار خودمون میتونیم بفهمیم که چقدر محدودیم و محدودیت فقط از ماست که در این دوره ما آگاهانه این محدودیت ها را یکی یکی برمی داریم که البته بسیار بسیار تکاملی هست و خود من به حدی پرت و دور از خداوند و مشیت ش بودم که خودم را مثل کافری تیرخورده و زخمی در تاریکی بیابان رها شده می دیدم اما کم کم و حتی لنگان و با دردهای فراوان حرکت کردم و خودم را به این جا رسوندم و الان دیگه درد هام خیلی کمتر شده و لذت هام هرروز بیشتر و بیشتر می شند یعنی این حرکت کردنه داره راحت تر و توأم با آزادی و لذت میشه و البته که اولش درد داره ولی همون موقع شم که درد داره واقعا ما دردی حس نمی کنیم چون همیشه اون درد ها را داشتیم و وقتی به جاهای بهتری می رسیم تازه متوجه میشیم که اونها ، درد بودند که ما اونها را بعنوان زندگی پذیرفته بودیم …و من الان به جایی رسیدم که میتونم به زخم های ترمیم یافته و پاهای سالمم افتخار کنم ، به جایی که خوشحال باشم از اینکه دیگر در آن بیابان تاریک نیستم ، و این ما هستیم که باید با تلاش های مکرر ذهنی هر لحظه به سمت نور حرکت کنیم ، وگرنه هرگز نور به سمت ما حرکت نمی کند اما به حرکت ما خیلی زود واکنش نشان میدهد ، تو حرکت میکنی و مشیت خداوند بر این استوار شده که راه را برایت باز کند و به کوچکترین تغییر تو واکنش نشان میدهد یعنی که پاسخ میدهد … و این اوج عدل الهی ست