پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1 - صفحه 44

به نام خدای مهربان

سلام‌و درود به همه ی دوستان ارزشمندم و استادان عزیزم

یک الگویی که چندین ساله توی زندگیم تکرارمیشه اینه که بایکسری آدم توی فامیلمون درارتباطیم که بیشتر این انتظار رو دارن که به هرمناسبتی هدیه دریافت کنن تا اینکه هدیه به دیگران بدن،یعنی جوریه رفتار اونها که اگه نوبت اونها میشه که هدیه ای چیزی بدن جوری خودشون رو به فقرونداری میزنن که آدم دلش میسوزه میگه بابا اصلا تو فقط بیا،دست خالی هم قبولت داریم

اون وقت میبینی همون طرف چنان خرجای بیهوده و زیادی جای دیگه اززندگیش کرده که آدم تعجب میکنه طرف چرا به ما که میرسه انقدر خودشو به فقیری میزنه،اون وقت ما اگه توبدترین شرایط هم باشیم باید حتما یک هدیه ی درست حسابی براهمون بخریم

بعد ازدرون میبینم باز ما به اونها قدرت دادیم و اگه یروزی فقط به این نیت مارو دعوت کرده که هدیه بهشون بدیم،توانایی نه گفتن نداریم که بگیم آقا اصلا ما نمیخوایم بیایم مگه ما نیایم چی میشه،و باخودمون میگیم زشته حالااگه نریم ناراحت میشن،یااگه نریم اون وقت میگن برا پولِ فلان کادو بود نیومدن،و و کلی دلیلای بیجای دیگه میاریم و مجبوریم رفتار خیلی ناجالب طرف هم تحمل کنیم فقط به این خاطر که بد قضاوت نشیم،یا رضایت طرفو جلب کنیم

اون وقت نوبت به اونا که میرسه خیلی راحت نه هدیه میدن و نه تو اون دورهمی شرکت میکنن تازه کلی خودشونو به بیماری میزنن که اون روز توی جمع نیان،و این خصوصیتشون تقریبابرای همه بُولد شده

و این آدما به شدت رفتارشون منو از کوره درمیاره،وواقعا از ته قلبم میخوام که رابطمو بااینجور افرادی که انتظار یکطرفه ازآدم دارن رو فوری کات کنم و هیچ وقت اونهارو نبینم

این باور هم تواین موضوع که مثل یه دلقک خودشو نشون میده اینه که خیلی راحت نمیبخشم بدون هیچ انتظاری،درواقع به طور ناخوداگاه هرچیزیو که میبخشم انتظاردارم که طرف یا همون اندازه رو جبران کنه یا خیلی مارو تأیید کنه

و اینکه دوست دارم واقعا باهر جمعی که خیلی حال نمیکنم جدای ازینکه قراره هدیه ببرم یا نه خیلی راحت بگم آقا من برای وقت خودم ارزش قائلم خیلی ممنون از لطفتون من میخوام یه مدتی تو تنهایی خودم لذت ببرم،فارغ ازینکه تو قراره منو چجور قضاوت کنی

حتی گاهی وقتاهم شده باخانواده ی خودم که میبینم عقاید مذهبی خیلی ناجالبی دارن حال نمیکنم واقعا میخوام یک مدت بسبار طولانی خودم باشمو خدای خودم و نه من کاری به کاردیگران داشته باشم و نه دیگران کاری به کاره من

خیلی وقتها شده واقعا هزینه های غیرمترقبه ای داشتیم ازجمله هدیه دادن به اینجور آدما که انگار وظیفه ی ما میدونن این مقدار پول یاکادو رو بدیم،یا یک کسی ازفامیل بیمار میسه باید با کلی نباتو میوه به دست بری به عیادتش تازه کلی هم دردودل از طرف بشنوی

جدیدا که توی شهر ما مُد شده وقتی به عیادت کسی میرن باید حتما پول توی پاکت بذارن وبه بیمار بدن و با یک‌ نرخ مشخص و زیادی همه باهم بدن

چیزی که واقعا به شدت این موضوع رنج آوره برای همه،و عیادتها هم یجورای چشمو هم چشمی شده

خیلی دارم سعی میکنم برعکس رفتارای جامعه و فامیل رفتار کنم و قضاوت اونها برام مهم نباشه

واقعا که قضاوت دیگران یک پاشنه ی آشیل بسیاربزرگی برای من شده

اون قدرت دادن به غیره خدا،اون عزت واقعی رو از خدا نخواستن شده پاشنه ی آشیل من و فکر کنم خیلی از آدمای جهان

باید قدرت رو از آنِ خدا بدونم ولاغیر،باید جوری رفتارکنم که مورد پسند خداباشه نه دیگران،باید جوری رفتار کنم که عزت واقعی رو خدا بهم بده نه دیگران

باید جوری تو باور فراوانی عمل کنم که ببخشم بی انتظار و فقط ازخدا بخوام برام جبران کنه نه دیگران

باید نظروتأیید خدا برام مهم باشه نه دیگران،باید جوری خداپسندانه رفتارکنم که خودم و خدای خودم ازم راضی باشه نه دیگران،ونه همسرم و نه پدرومادرم و نه فامیلو اطرافیان

من باید عاشق خودم و خدای خودم باشم،فوج فوج آدمایی سمت من میان که بهم عشق بورزن،بهم بی منت هدیه بدن،بهم عزتواحترام بذارن بدون هیچ انتظاری و من اعتبارتمومه اونهارو به خدای خودم بدم نه دیگران

من باید برای خودم وقت خودم ارزش قائل باشم تادیگرانی به سمتوسوی من بیان که اونها هم برای خودشون و هم برای من ارزش قائلن

نه اینکه دیگرانیو جذب کنم که نه تنها برای خودشون ارژش قائل نیستن بلکه برای وقتوانرژیو هیچ چیزه ما ارزش قائل نباشن

باید در یک‌کلام باخودمون درصلح باشیم،باجهانمون درصلح باشیم تا جهان آدمای درصلح رو به سمتو یوی مابیاره ان شالله

درپناه یگانه قدرتمنده عزت دهنده میسپارمتون