خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 54

بسم الله الرحمن الرحیم .

چرا قضاوت میکنیم چون مسئولیت اینکه خودمون خالق زندگیمون هستیم رو نمی پذیریم

چون نیاز به تایید داریم

چون نیاز داریم یکی به غیر از خودمون تاییدمون کنه با رفتارهاش با بیانش و اگه برخلاف باشه اونوقته که شروع میکنم به قضاوت کردن و برچسب زدن

چون اعتبار من ارزش من در کلام افرادِ نه اون چیزی که خودم باور کردم

چون ترس دارم،ترس از دست دادن (باور کمبود)

چون میخواهم شرایط اونطور که من میخوام باشه

چون میخوام آدم ها اونطور که من میخوام باهام برخوردکنند چرا چون ارزشم رو از تو رفتار آدم ها میبینم،چون یه عمری بهم گفتند درست بشین درست راه. برو درست برخورد کن که آدم ها ببیند چه قدر با ادبی و بهت عزت واحترام بزارند اما در اصل جهان برپایه خیر ونیکی باید نگاهمون به هم بدونِ گمانه زنی باشه بدون برچسب زدن باشه باید خودمون باشیم ( کار درست رو انجام بدیم باورهای درست داشته باشیم) دیگه اینکه بقیه چه رفتاری با من دارند بستگی به حال واحوالشون داره ومن عروسک خیمه شب بازی اون ها نیستم که یه بار حالشون خوبه تحویل وتمجید وتعرف‌…اما بار دیگه که حالش خوب نیست بی توجهی و بی مهری

>>>>>>>

من ارزشمندم من تمام تلاشم رو میکنم که شخصیت رو بهبود بدهم و حالِ خوب رو تجربه کنم اما اینکه دیگران چه رفتاری با من دارند به من مربوط نیست و من جای آنها نیستم شرایط آنها را ندارم البته که منظورافرادی هستند که غالب زندگیم نیستند خیلی کم پیش میاد اما برخوردهایی که به ندرت ایجاد میشه و انرژیم رو میگیره باید به گونه ای نگاه کنم

من جایگاه و شرایط اشون نیستم

باید همه ما نسبت به هم کردار نیک و پندار نیک و گفتار نیک داشته باشیم و نیازی نیست من کار خاصی بخوام انجام بدهم تا مورد احترام افراد قرار بگیرم.

>>>>>>

اگر با رفتار ناجالبی برخورد کردم ربطی به شخصیت من نداره ، و اینکه من در موقعیت و شرایط اون فرد نیستم با خودم و دیگران باید مهربان باشم..

“من هیچ حقی برای تغییر دیگران ندارم

هیچ حقی ندارم برای سرزنش کردن و نصیحت کردن”.

>>>>>>

هیچ حقی برای گلایه کردن و انتقاد کردن ندارم

من باید احترام بزارم هرکسی شرایطی داره و یکسری تصمیماتی میگیره و رفتارهای دیگران شاید از زاویه نگاه من اشتباه باشه ،شاید به خاطر ضعف های خودم فوکوس میکنم رو اشتباه دیگران باید به حدی برسم که احساس خوب رو تجربه کنم

راهکار:

باید بتوانم ذهنم را کنترل کنم با منطق هایی که در بالا توضیح دادم

بایداحساسم را شناسایی کنم و ریشه ای درمانش کنم

نتیجه:

رفتارهای دیگران هیچ ربطی به شخصیت من نداره

همه ما آزادیم ومیتونیم آزادانه عمل کنیم

من باید حد ومرزهام رو بشناسم و به نسبت حد ومرزهام رفتار کنم و بیان کنم

سعی کنم در برخورد با رفتارکسایی که من رو ناراحت میکنه ذهنم رو کنترل کنم و بدونم ناراحت شدنم یعنی توجه بر مواردی که نمی‌خواهم.

موحد باشم دیگران را بزرگ نکنم و ازشون هم توقع زیادی داشته باشم

بپذیرم آدم ها رو همون طوری که هستند و من کنترلی بر اونها ندارم

رفتار نادلخواه آدم ها هیچ آسیبی به من نمی‌زند همان طور که رفتارهای ناجالبم به دیگران آسیب نمی‌زند

رها باشم از برچسب زدن ،گمانه زدن بپرهیزم