ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 32 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند فراوانیها

الهی به امید هدایت هر لحظه تو مینویسم

سلام استاد بزرگوار و آگاهم

سلام مریم شایسته نازنینم

سلام دوستان مسیر آگاهی و خودشناسی

بسیار شاکرم که امروز بعد از چندین روز از دانلود کردن این فایل، فرصت مناسب فراهم شد که بیام و این فایل ارزشمند رو گوش بدم و بخوام با تمرکز در موردش بنویسم و مانند هر بار، از خداوند میخوام که در این نوشتار، با من همراه باشه و کلمات مناسب را بیاره زیر انگشتانم تا تایپ بشه

و بسیار همزمانی جالبی پیش اومد که وقتی وارد سایت شدم دیدم دوستی برام کامنت گذاشته و رفتم و دیدم خدایاااااا، در موردفایل قدرت حسادت در برابر قدرت تحسین هست که دقیقا ارتباط مستقیم با این فایا داره و این نشانه برم دقیق تر نشان داد که اولا من در مسیر درستی هستم چون این روزها خیلی جدی تر از قل دارم روی خودشناسیم کار میکنم و ثانیا اینکه باید برای این سری فایلها، حتما بنویسم و تمرکز بذارم تا درسشون رو بگیرم و استفاده کنم

پس خدایا به امید تو

اول بایداز شخصیت خودم بگم که قبلا در این زمینه چطور بودم و حالا کجای کارم

یعنی دقیقا زهرای قبل از آشنایی با استاد عباسمنش و زهرای بعد از آشنایی

اگر بخوام خلاصه کنم باید بگم که من قبل از آشنایی با شما و فایل هاتون و اینکه حس و حال بد، نتایج و اتفاقات بد رو رقم میزنه من کلا توی در و دیوار بودم

حس حسادتم بسیار زیاد بود. الان از این نقطه ضعف صحبت میکنم چون موضوع اصلی این فایله

توی دوران مدرسه رقابت شدید با همکلاسیها و اگر کسی نیم نمره بیشتر از من میشد، دیگه با گریه و زاری و خود خوری، خودم رو داغون میکردم

احساس بی لیاقتی بهم دست میداد و حس میکردم که من لیاقت توجه و هزینه هایی که بابام برام میکنه نیستم

یعنی به معنای واقعی کلمه، د یه احساس گناه و احساسی منفی بودم و این خیلی من رو اذیت میکرد و از اونجاییکه حال و احساس بد= اتفاقات بد، همه چیز دست به دست هم میداد تا من در این حس و حال بد باقی بمونم

بزرگ تر که شدم، به چیزهای دیگه حسادت میکردم و جوری وانمودمیکردم که یعنی اون فرد موفق تر از من، لیاقت نداشته و حالا یا شانس بوده یا دری به تخته خورده و از این حرفا تا به اون موفقیت یا دستاورد خاص رسیده

اما حالا…. حالا قضیه خیلی فرق کرده

دارم میبینم منکه قبلا هم خیلی موفق بودم اما چرا با این حسادتها خودم رو اذیت میکردم و از دریافت خیلی نعمت ها محروم

یعنی دقیقا خودم در نعمت ها رو به زندگیم میبستم

دوست دارم با جواب دادن به سوالهای شما استاد عزیزم، حس و حال فعلی خودم رو بهتر شرح بدم

اگر یه فرد نزدیک به من موفق بشه، من چه حسی پیدا میکنم؟

خب باید بگم مدتها هست که دیگه با شنیدن یا دیدن خبر موفقیت بقیه، مخصوصا افراد نزدیک به خودم اول خوشحال میشم و سعی میکنم حتما بهش تبریک بگم چون وقتی تبریک میگم یه جورایی له خودم ثابت میکنم که ببین بقیه موفق شدن حالا در هر زمینه ای ، پس من هم میتونم در زمینه مورد علاه و خواست خودم موفق بشم . مثلا چند تا از موفقیت های همین اخیر رو بنویسم:

شیوا دوستم رئیس دانشکده مهارت شد

نادیا دوستم، دانشیار فیزیک شد

حسین داداشم، توی زمینه شخصیتی خیلی موفق شده و رشد کرده

اینها مواردی بودن که دقیقا توی همین چند ماه اخیر رخ داده ، حالا واکنش و حس من به این موفقیت ها:

اول شیوا:

بهش خیلی تبریک گفتم و گفتم شما واقعا لیاقتش رو داری. باید بگم واقعا باور دارم که ایشون لیاقت ریاست رو دارن چون بسیار صبور، مهربان، خوش برخورد و در واجهه با مشکلات، خیلی صبورانه و درست و منطقی تصمیم میگیرن.

برعکسش من، یه فردی هستم که خیلی صبور نیستم و باورتون نمیشه گاهی اگر یه دانشجو یک سوال رو برای بار دوم از من بپرسه با عصبانیت بهش جواب میدم… یعنی موفقیت شیوا به من این رو نشون داد که من اگر بخوام در زمینه شغل خودم رشد کنم باید صبور تر باشم . باید این قدرت و توانایی رو در خودم پرورش بدم که شاید خیلی افراد مثل من نباشند که سریع همه مطالب رو بگیرن و درک کنند و من باید به اونها بیشتر توضیح بدم. خب من الان در پستی که هستم به خاطر تجربه ای هست که دارم پس یعنی من باید در برابر افراد پایین تر از خودم که دانش و مهارت کمتری دارند، با برخوردی صبورانه تر، مهربان تر برخورد کنم. من باید در برخورد با مشکلات، کمی قوی تر ظاهر بشم. خودمو نبازمو در واقع خودم رو بالاتر از اون مشکل ببینم، یعنی اگر مشکل من نمرش 10 هست، من خودم باید 20 باشم و این ایمان و باور رو به توانایی خودم داشته باشم که من، قبلا از عهده فلان مشکل بر اومدم پس باز هم میتونم و ایمان داشته باشم و از خدا بخوام کمک کنه

و باید بگم این ارتقا درجه دوستم، همچنین باعث میشه که من ازش بیشتر ایده بگیرم و ببینم من دوست دارم به چه پستی و جایگاهی برسم و جالبه که من با تجزیه و تحلیل خودم به این نتیجه رسیدم که نمیخوام با محدود کردن خودم و اختصاص دادن تایم بیشتری به کار اداری؛ خودم رو محدود کنم و از بقیه آزادی هام کم کنم

یعنی در کمال احترامی که بدوستم وپست جدیدش قائلم، نمیخوام پستی داشته باشم که منو محدود کنه اما از اینکه ایشون رو به این پست گذاشتن من متوجه شدم ایشون چه ارزش ها و توانایی هایی داره که تونسته به این پست برسه و خیلی براش خوشحالم

موفقیت دوستم نادیا:

ایشون استاد رشته فیزیک هستن. بسیار آرام، متین، مودب ، منطقی، پرتلاش و متعهد

همیشه آرامش و وقار ایشون رو ستایش کردم. آرامش ظاهری ایشون نشان دهنده آرامش درونی ایشون هست که من خیلی دلم میخواد به این درجه از آرامش برسم که دقیقا در بیرونم هم نشون داده بشه

من خودم میدونم که درون خیلی آرامی نارم و عصبانی و گاهی پرخاشگری من به خاطر همین آرام نبودن درون هست و من تا حالا چندین بار به ایشون گفتم که خیلی آرامش شما رو دوست دارم

ایشون همین چند ماهه از استادیاری به درجه دانشیاری رسیدند که نیازمند انجام کارهای علمی، چاپ مقالات وکتابهای زیاد هست که خیلی عالی به این درجه رسیدند

من تبریک براشون فرستادم و نوشتم که شما به حق، شایسته این درجه هستید و اقعا هم در قلبم به این قضیه ایمان دارم و هیچ حس حسادت یا بی لیاقتی ندارم اما فهمیدم که منم میتونم با تلاش بیشتر به این درجه برسم

همچنین موفقیت ایشون باعث شد که من دقیقا بررسی کنم برای دانشیاری باید چه کارهایی انجام بدم، چه مقالاتای چاپ کنم و سایر موارد و براشون برنامه میریزم و آروم آروم بدون اذیت کردن خودم و با لذت بردن از این مسیر، براش حرکت میکنم

یعنی این موفقیت ها، نه تنها از من انگیزه رو نمیگیره وحالم رو بد نمیکنه بلکه دقیقا به من نشون میده که من چی میخوام

آیا منم می خوام به این پست و درجه برسم؟؟

برای رسیدن به این درجه، چه اقداماتی باید انجام بشه ؟؟

و این رو اکیدا در راس کارهای خودم و علاقم و شغلم قرار دادم که اصلا قرار نیست سختی بکشم

اصلا قرار نیست فقط به اون نتیجه نهایی نگاه کنم بلکه باید آرام و تکاملی پیش برم و از مسیرم لذت ببرم چون بلاخره که من میرسم حالا شاید با مدت زمان بیشتر اما در حالی که ازش لذت بردم و حسرت یسری چیزهایی که از دست دادم رو نخورم

مثلا ایشون میگفت من 6 ماه، در شبانه روز، کلا 5 ساعت بیکار نبودم و از صبح تا شب روس مقاله و کتاب و جمع آوری مطالب لازم سپری کردمو واقعا خودمو اذیت کردم اما من واقعا میخوام وقتی به دانشیاری رسیدم و کسی ازم پرسید مسیرش سخت بود؟؟ بگم نه بابا، فقط حال کردم و به علاقم پرداختم

و اینها به من خیلی حس خوبی میدن و باعث میشن مسیر خودم رو آگاهانه تر انتخاب کنم وازشون درس بگیرم

سومین موفقیت در مورد داداشم هست که تی زمینه رشد شخصیتی خیلی رشد کرده:

مهمترش اینه که من و ایشون در این مسیر خیلی به هم کمک میکنیم

دقیقا من مدام ازش سوال میپرسم، راهنمایی میخوام و برای خودم رفع ابهام میکنم

ایشون دوره های رشد شخصیتی خیلی زیادی رو شرکت کرده و از سالها پیش داره کار میکنه

خب من باید سیر تکاملی ایشون رو ببینم و از اشون درس بگیرم و خوشحالم که فردی رو در کنار خودم دارم که همینطور که داره روی خودش کار میکنه، به من هم کمک میکنهو هم بهم انگیزه میده

و ما بطور مداوم همدیگه رو تحسین میکنیم و از همدیگه حال خوب میگیریم

و باید بگم اونقدری که من بقیه رو تحسین میکنم و موفقیت هاشون رو تبریک میگم، در محل کارم و بیرون و دوستان و آشایان ، من هم خیلی تحسین میشم

من هم خیلی مورد توجه و احترام قرار میگیرم اما خودم میدونم که جای کار دارم و این نه تنها من رو ناامید نمیکنه بلکه من رو بسیار قوی تر و با انگیزه تر میکنه

مثلا یه همکار دارم که بسیار انسان محترم و با سوادی هست و هر بار که ازش یه چیزی می پرسم، بدون درخواست من ، خیلی چیزهای متفاوتی به من یاد میده و حتی قراره فردا لپ تاپم رو ببرم دانشگاه و کلی سایت های متفاوت برای کارهای علمی و مقاله نویسی رو بهم نشون بده که کار من رو بسیار آسان ترو شیرین تر میکنه و این قطعا بسیار ایمان امسد من رو قوی تر میکنه و از خداوندم هزاران بار سپاسگذارم که چنین دستان و انسان های ارزشمندی رو در مسیر من قرار داده تا قدر و ارزششون رو بدونم و برای رشدو بهبودم آسن تر و با حس مثبت تر و آامش بیشتری گام بردارم

استادم نمیدونم چطور تشکر کنم که باعث میشید ما اینقدر تمرکزی به مسائل و باورهامون نگاه کنیم

دقیق تر در واقع خودشناسی کنیم

واقعا من از داشتن استادی چون شما به خودم می بالم و بسیار شادم که لیاقت چنین آموزش هایی رو دارم

سپاس بی کران

باز هم خواهم نوشت

این فعلا بازخورد فایل اول هست

به امید زیبا ترین تجربها و اتفاقات برای هممون

با عشق: زهرا سادات حسینی

تا بعد….