ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 22

به نام خداوند هدایتگر

سلام به صفای عزیز

همیشه دوست دارم کامنت هات رو بخونم چون ویژگی شخصیت شما خیلی شبیه من هست

من مینویسم امیدوارم که تونسته باشم بهت کمکی کرده باشم

صفا جان پاشنه آشیل من دلسوزی کردن و مسئول دیگران بودن هست مخصوصا پدر و مادر و مادر هسرم

من خودم رو مسئول اونا میدونستم و باورم این بود وظیفه منه که همیشه حواسم بهشون باشه و از بچگی این باور و داشتم که تو قرآن گفته به پدر و مادر خود نیکی کنید ولی من در حدی بودم که از خودم میکندم میدادم به اونا

و خدارو شکر میکنم که با دوره حل مسائل تونستم تا حد خیلی زیادی این باور مخرب رو از بین ببرم و باورهای بهتری بسازم

من تو دوره حل مسائل دیدم مسئله من اینه که چرا از نظر مالی پیشرف نمیکنم ولی دیدم خوب طبیعیه من انقدر درگیر حل مسائل دیگران هستم که برای خودم وقت ندارم

من تمرکز و وقت ندارم من انرژی ندارم که بخوام رو باورهام کار کنم

دیگران برام مهمتر از خودم هستم بعد من تعجب میکنم چرا نتیجه نمیگیرم

بعد به خودم گفتم مگه تو خودتم دیدی تا حالا؟ مگه تو مهم بودی اصلا ؟

خیلی هم برام درد داشت که بخوام این باور و تغییر بدم

ولی میخوام اول اینو بگم که من اون آدمی بود که دلسوزی میکردم

من اون آدمی بودم که مسئول زندگی دیگران بودم

من از خودم میکندم میدادم به اونا

من همیشه دنبال تایید دیگران بودم که همه بگن وای مونا چقدر خوبه

وقتی من اینطوری بودم جهان هم همینا رو به من برمیگردوند

هر چیزی میشد من باید مدوییدم طرف مهمون داشت من باید میرفتم کمک

خونه تکونی داشت من باید میرفتم

همه از من توقع داشتن

همه از من درخواست میکردن

چون من اینطوری بودم

و صفا جان وقتی من اینطوری بودم دیگران کاملا خودشون و میکشیدن کنار و انگار همه چیز وظیفه من بود

به خودم گفتم اگر میخوای زندگیت تغییر کنه باید این باورهای مزخرف رو تغییر بدی

تو مسئول زندگی کسی نیستی

من همیشه میخواستم سر راه خدا وایسم و برای دیگران مخصوصا پدر و مادر و مادر همسرم خدایی کنم

من اصلا اجازه نمیدادم که خدا کارش و انجام بده و اونا رو هدایت کنه

صفا جان الان هر کاری بخوام برای کسی انجام بدم قبلش از خودم میپرسم این کار برای چیه؟

آیا از سر دلسوزیه؟ آیا دارم از خودم میکنم میدم به دیگران ؟

آیا میخوام کسی از دست من ناراحت نشه ؟ آیا به خاطر تایید طلبیه؟

و چون همیشه جواب بله هست منم اون کار و انجام نمیدم حالا میخوان پشت سرم حرف بزنن

این دیگه برمیگرده به اینکه باید رو این باور کار کنیم که حرف دیگران برام مهم نیست

صفا جان خیلی رو احساس قربانی بودن کار کردم که برطرفش کنم یعنی همیشه ته دلم بدم نمیومد که من همه کارا رو انجام بدم و بگم بقیه نیمدن و قربانی باشم

این خیلی مهمه از کامنتهایی که ازت میخونم گفتم شاید شما هم داری به نظرم خیلی روش کار کن

مثلا راجب خونه تکونی گفتی

من هرسال چه برای مامانم چه برای مادر همسرم میرفتم از سر دلسوزی انجام میدادم

اولا که دیگران خیلی راحت خودشون و کنار میکشیدن و من اون احساس قربانی بودن رو داشتم

دوره حل مسائل اسفند پارسال اومد

به خودم گفتم امسال نمیری برای کسی خونه تکونی کنی میشینی رو باورهات کار میکنی و این تایم و انرژی و میزاری برای خودت

من نرفتم دیدم بعد از چند روز مامانم بهم زنگ زد و گفت با پدرم دوتایی خونه تکونی کردن و اتفاقا مامانم چقدر خوشحال بود و چقدر هم این همکاری کردن و بهم دیگه کمک کردن یه رابطه قشنگتری بینشون ایجاد کرده بود ولی من انقدر خودم و انداخته بودم وسط اصلا نمیزاشتم اونا دست به سیاه و سفید بزنن با این باور که وظیفه منه

صفا جان من اومدم رو این باور کار کردم من مسئول خونه و زندگی کسی نیستم

و دیدم اصلا انقدر من همه کارای مامانم رو انجام دادم اصلا نزاشتم اون حرکتی کنه

من فکر میکردم مثلا چون پاش درد میکنه پس نزارم هیچ کاری کنه بشینه تو خونه و من خودم و بکشم براش و همه کاراش و انجام بدم ولی دیدم من با این کار بدتر دارم به مامانم خیانت میکنم

اتفاقا مامان من زمانی سرحال هست و سالم هست که یه کار فیزیکی انجام بده و سرش گرم باشه

صفا جان من فکر میکردم من باید پدر و مادرم و ببرم مسافرت و ببرم گردش

من خودم رو مسئول خوش گذرونی اونا و مسئول حال خوب اونا میدونستم

حتی وقتی خودم تنهایی میرفتم مسافرت بازم انگار دلم برای اونا میسوخت که اونا نیستن که لذت ببرن

در مورد مادر همسرم هم همین بود

ولی بازم اومدم خودم هرجا رفتم با تمام وجودم لذت بردم و به خودم گفتم من مسئول خوش گذرونی اونا نیستم اونا خدا دارن و خداوند هدایتشون میکنه

من خودم و کشیدم کنار و ببین خداوند چطور پدر و مادرم و هدایت کرد

اتفاقی که همین دو سه هفته اخیر افتاد

بهترین دوستان پدر و مادرم که چند سال بود از هم خبر نداشتن پیداشون شد

رابطه شون دوباره شکل گرفت

باهم دیگه رفتن مسافرت و بهترین مسافرت زندگی پدر و مادرم بود

وقتی مامانم عکسهاشون و نشون داد و از اینکه چقدر بهشون خوش گذشته بود تعریف میکرد

دیدم من هرگز نمیتونستم این کارایی که خدا برای پدر و مادرم انجام داد و انجام بدم

و این آیه اومد تو ذهنم که خداوند به حضرت سلیمان میگه وقتی که حضرت سلیمان میخواسته زندگی پیرمرد و تغییر بده

(( ای سلیمان تو کیستی که بخوای حال بنده من و تغییر بدی ؟؟؟؟ حالا ببین من چطور حال بنده ام رو تغییر میدم ))

انگار خدا داشت بهم میگفت مونا تو کیستی که بخوای حال بنده من و تغییر بدی ؟

حالا دیدی من چطور حال بنده ام و تغییر دادم ؟ کاری که تو هرگز از دستت برنمیومد

صفا جان اتفاقا از وقتی من خودم و کشیدم کنار اونا به بهترین مسیرها هدایت شدن و من اجازه دادم خدا کارش و انجام بده

حالا اینو تو تمام کارها باید در نمظر بگیریم که نخوایم خدایی کنیم

چون این پاشنه آشیل منه که میخوام بشینم جای خدا

عزیزم راجب اینکه خونه پدر همسرت زندگی میکنی و میخوای مهاجرت کنی و بری

اولا یادمون باشه ما خالق زندگی خودمون هستیم

هیچ کسی هیچ قدرتی تو زندگی ما نداره

نمیدونم ولی یه جورایی احساس کردم این ترمز و داری که اونا نمیزارن ما بریم

یا اگه بریم ناراحت میشن

یا پشت سر ما حرف میزنن

ببین ریشه اینا همش برمیکرده به اینکه حرف دیگران برامون مهمه

باید بیای رو اینا کار کنی

من تجربه مشابه خودم و همسرم و میگم

چند سال پیش قبل از آشنایی با استاد پدر همسر من فوت کرد و مادر همسرم تنها شد

من و همسرم از سر دلسوزی که مامان تنهاست و ما باید حواسمون بهش باشه رفتیم طبقه بالا اون خونه زندگی کردیم

اینجا یه چیزی بگم من چون یک انسان فداکار بودم جهان هم شرایطی به وجود میاورد که بیشتر فداکاری کنم

من چون حلال مسائل دیگران بودم جهان یه شرایطی به وجود آورد که من بیشتر درگیر مسائل و مشکلات دیگران باشم

وقتی ما رفتیم اولا استقلالمون رو از دست دادیم

و اینکه مادر همسرم رو به شدت به خودمون وابسته کردیم

بعد از آشنایی با استاد و یک سری مسائل که پیش اومد به این نتیجه رسیدیم که ما تمرکزی رو زندگی خودمون نداریم

ما داریم ورودی منفی میگیریم

و اگه اینجا بمونیم هیچ پیشرفتی نمیکنیم

بعد از یک سال کارکردن رو خودمون کاملا فاصله فرکانسی ما با خانواده همسرم زیاد شد

و شدیدا خداوند میگفت برید از اینجا

حالا اینجا بود که ما باید ایمانمون و نشون میدادیم و میرفتیم

خیلی بحث بود

مادر همسرم تنها میشد و همه میگفتن چقدر بی معرفتی و کلی حرف و حدیث

مادر همسرم به شدت به ما وابسته بود مخصوصا به من و وقتی فهمید میخوایم بریم همش کارش گریه بود

ما اصلا پول نداشتیم که بخوایم پول پیش خونه بدیم اینم گفتم چون دیدم نوشتی ما سرمایه ای نداریم

کلی نجوا بود دیگه

ولی همسرم بهم گفت خدا به من گفته بریم من میدونم باید از اینجا بریم فقط شروع کن به جمع کردن وسایل و بریم دنبال خونه بگردیم

صفا جان ما بدون پول میرفتیم دنبال خونه

مادر همسرم هر شب میومد بالا گریه میکرد میگفت چرا میخواید برید

ولی همسرم اونجا تونست دلسوزی نکنه

از وقتی رفتیم دنبال خونه از در و دیوار پول میومد و ما در عرض یک ماه تونستیم اسباب کشی کنیم و بریم و کلا از اون محله رفتیم به یه جای دورتر

هم از خانواده من و هم از خانواده همسرم دور شدیم

چون همه مون نزدیک هم تو یه محله بودیم

اگه از من بپرسی نقطه عطف زندگیت کجاست میگم اون زمانی که ما از اون خونه و از اون محله رفتیم و دور شدیم

تمام پیشرفتهای ما از اون موقع شروع شد

نه تنها درهای رحمت خداوند برای ما باز شد و ما پیشرفت کردیم

بلکه شرایط مادر همسرم هم بهتر شد که اگه بخوام توضیح بدم کامنتم خیلی طولانی میشه

فقط اینو بگم که همونایی که میگفتن داری اشتباه میکنی بعدش گفتن چقدر کار خوبی کردی

وقتی یه مدت زمانی گذشت و اجازه دادیم خداوند کارها رو انجام بده و از سر راه خدا کنار رفتیم اتفاقا مادر همسرم هم براش بهتر شد که اگه الان ازش بپرسی میخوای ما برگردیم میگه نه

ذهن ما میاد اذیت میکنه و نجوا میکنه اگه بری اینطوری میشه اونطوری میشه یا فکر میکنیم دیگران پشت سر ما حرف میزنن ولی اگه اجازه بدیم خدا کارش و انجام بده همه چیز برای همه خیلی عالی پیش میره

صفا جان اگه تو تمام تمرکزت و بزاری رو خودت و کار کنی و با یه سری آدم ها هم فرکانس نباشی جهان جای تو رو از نظر فیزیکی تغییر میده

اصلا جهان نمیتونه تو رو با اون آدم ها یک جا نگه داره

مطمئن باش یه شرایطی پیش میاد که جهان شما رو هدایت میکنه به شرایط بهتر

تو برای خدا راه تعیین نکن بزار جهان کارش و انجام بده

ما الان از خونه هم اسباب کشی کردیم و مهاجرت کردیم به یه جای دورتر

هیچ کسی دور و برمون نیست

الان شرایطی داریم که به آزادی زمانی و مکانی رسییدیم چیزی که من همیشه آرزوم بود

اومدیم تو خونه ای که همه چیزش باب میلمون هست هم محله هم خود خونه هم فرهنگ مردم همه چیز

من قبلا خیلی مشغله کاری داشتم اصلا از صبح تا شب خونه نبودم و با این وجود همه ازم درخواست میکردن و باید از کار خودم میزدم میرفتم مسائل دیگران و حل میکردم

الان خداوند هدایتمون کرد به سمتی که بیشتر کارمون تو خونست و تایم کاملا دست خودمون هست

من کاملا آزادی زمانی دارم با اینکه همه میدونن من تایمم آزاده و دست خودم هست ولی دیگه کسی ازم درخواستی نمیکنه

دیگه کسی ازم توقعی نداره

چون من تغییر کردم

الان تمام تایمم برای خودمه در کل روز و برای این نعمت بزرگی که خدا بهم داده سپاسگزار هستم

صفا جان ما یادمون میره که اگر ما تغییر کنیم جهان اطرافمون هم تغییر میکنه

عاشقتم

انشالا به زودی خبر مهاجرتت به هر جایی که دوست داری و بشنوم

در پناه الله یکتا باشی