«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 144

در مورد قسمت سوم نظر دیگری دارم.

من دیشب ناراحت بودم بیشتر از دو سالی می شود که یک نفر را نبخشیدم و هنوز گاهی از دستش ناراحت می شدم . چرا که فکر می کردم حتی اگر تقصیر من هم بوده او هم در صدی مقصر بوده است . این که سعی کردم ببخشمش را انکار نمی کنم دو بار سعی کردم اما دوباره دلخور بودم . بعد هر وقتی از دستش ناراحت بودم فکر می کردم تقصیر اوست که باعث شده من نتوانم او را ببخشم و او مرا اذیت کرده است.

به صحبت های جناب عباس منش گوش دادم اول قبول نکردم . گفتم حتی ائمه ما هم مظلوم بودند اما بعد بیشتر فکر کردم دیدم در حقیقت آدم ها با بد ی یا ظلم به دیگران به خودشان ظلم می کنند . حتی اگر یک نفر را بکشند حقش را ضایع کنند به خودشان بدی کرده اند چون از انسانیت خود فاصله گرفتند و دور شدند .

تحت تاثیر قرار گرفتم انگار خدا می خواست بهم یاد دهد . من فهمیدم این آدم قدرتی نداشت که مرا اذیت کند اگر هم به خیال خودم درصدی تقصیر داشت به خودش بد کرده بود نه به من. من در حقیقت با قدرت دادن به آن شخص برای خدا شرک می آوردم و این همین معنی را می دهد که فکر کنیم آدم ها قدرت دارند و الان فهمیدم این شخص اصلا قدرتی ندارد که بخواهد مرا برنجاند.

در مورد قسمت دوم: برای بخشیدن گناهان خودمان و حتی دیگران باید قبول کنیم همه ما انسان ها اشتباه می کنیم و این اشتباهات و تجربیات گذشته چه بد چه خوب هستند که ما را می سازند و اگر اشتباه نکرده باشیم و اقدامی نکنیم پیشرفتی هم نمی کنیم .

اگر بتوانیم از کسی که حقش را ضایع کرده ایم عذرخواهی کنیم که خوب است اما اگر دسترسی بهش نداشتیم بهتر است از خداوند بخواهیم ما را ببخشد و کاری کند که آن شخص هم از ما رنجیده نباشد.. این بهترین کار است از خدا بخواهیم که دل ان اشخاص به ما سبک شوند و ما را ببخشند.

بعضی موارد سخت تر قابل بخشش هستند مثل بردن آبرو و قتل عمد که جناب عباس منش مثال زدند. خب خداوند گفته در توبه همیشه باز است یعنی فراموش نکنیم که اگر واقعا شرمنده شویم و قصد زندگی سالم و جبران داشته باشیم هیچوقت دیر نیست و اتفاقا این بهانه شیطان است که به گنهکاران می گوید تو دیگر گناهی کرده ای که جای توبه ندارد پس تا می توانی از دنیا استفاده کن و گناهان بیشتری انجام بده . این اشتباه مسلم است هر چند جبران گناهان بسیار سخت و تا آخر عمر باشد . حداقل شخص باید تا آخر عمرش تمام تلاشش را برای جبران اشتباه و رضایت کسانی که حقشان را ضایع کرده انجام دهد . حتی به آنها پیشنهاد دهد من چه کنم شما راضی شوی ؟

اگر آبروی کسی را برده در رفع آن بکوشد مثلا حقایق را بازگو کند به کسانی که پیش آنها بدگویی کرده مراجعه کند و موضوع را بگوید و اظهار شرمندگی کند . بارها از شخص که ناراحتش کرده عذرخواهی کند . انسان ها هم اگر ببینند کسی واقعا پشیمان شده می بخشند حتی اگر در یک زمان دلشان شکسته باشد می خواهند رها و آزاد شوند نه اینکه تمام مدت دل چرکین باشند .

اگر قتل غیرعمد انجام داده دیه خانواده اش را بدهد . اگر عمد بوده خودش را به قانون معرفی کند و از اولیای دم عذرخواهی و درخواست بخشش کند . زندگیش را عوض کند و به خدا بیشتر ایمان بیاورد و از او بخواهد در این راه کمکش کند .

من در یکی از برنامه های ماه رمضان دیدم مهمانانی که دعوت کرده بودند مردی بود که قاتل بود و خانم مسنی بود که پسرش توسط همان مرد به قتل رسیده بود و آن شخص را بخشیده و رضایت داده بود اعدام نشود . آن موقع فکر کردم چه زن بزرگوار و بخشنده ای که قاتل پسرش را بخشید و از خونش گذشت . الان فکر می کنم شاید آن مرد هم عوض شده بود واقعا توبه کرده وپشیمان شده بود و خدا بهش کمک کرده بود که زندگی جدیدی آغاز کند .

بهر حال یک لحظه خشم گاهی تاوان بسیار بزرگی چه در دنیا چه آخرت ممکن است داشته باشد . اما خدا گفته همه گناهان را می بخشد و این مهم ترین چیز است وقتی این را درک کنیم و با تمام وجود در راه جبران و رضایت زیان دیده و توبه براییم خدا راهش را نشان می دهد و کمکمان می کند .

جبران کند و تا می تواند عمل خیر انجام دهد حتی اگر تا آخر عمرش زمان ببرد . اگر خانواده ای را بی سرپرست کرده هزینه آنها را تا آخر عمر متقبل شود . نه اینکه مزاحم آنها شود و با هم برخورد داشته باشد. مزاحم نشود از راه دور کارهایی که فکر می کند گناهش سبک می شود را انجام دهد. حتی بپرسد چه کارهایی می توانم برای رضایت شما انجام دهم؟

هیچوقت ناامید نشود که خداوند بخشنده است و شاید در دل آن آدم ها هم رافت و بخشش بیندازد که او را عفو کنند . همیشه می توان برگشت و از نو شروع کرد .