«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه (به ترتیب امتیاز)

سلام

چه ایده ای برای کسی که به خاطر خطاهای بسیار بزرگی دچار احساس گناه شده است دارید تا دیگر احساس گناه نداشته باشد؟

کسی که احساس گناه زیادی رو در خودش احساس میکنه مطمئنا نه انسان رو به درستی شناخته و نه خدا رو. انسان موجودی هست قابل پیشرفت و اگر روی خودش کار کنه بعد از مدتی میتونه تبدیل بشه به کسی که اطرافیانش هم نتونن بشناسنش و ازین شوکه بشن که آیا واقعا این همون فردی بوده که تا حالا داشتن باهاش زندگی میکردن؟ خدا رو هم نشناخته بخاطر اینکه بارها و بارها خدا تو قرآن اشاره به توبه پذیر بودن و مهربونیش کرده و راه بازگشت رو باز گذاشته. اگر این احساس گناهش به خاطر ترس از عذاب و ترس از خداست چطور میشه که خدارو باور داشته باشه ولی هیچ اطلاعاتی در مورد خدا نداشته باشه؟ پس اگر خدا رو به عنوان آفریننده همه چی قبول داره جا داره که کمی در مورد شناختنش وقت بگذاره. اگه آدم شروع کنه به یک خود شناسی و خداشناسی میتونه از زاویه دیگه ای به این موضوع احساس گناه نگاه کنه و اون رو برطرف کنه. آیه های زیادی هست در مورد مهربانی خدا. باید تمرکزشو از مسائل منفی برداره و به خوبی ها توجه کنه. مثلا بارزترین آیه ها ایناست: و هرکس کار بدی کند یا بر خویش ستم ورزد سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را آمرزنده مهربان خواهد یافت (نساء 110). مسلماً خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمى‌بخشاید و غیر از آن را براى هر که بخواهد مى‌بخشاید، و هرکس به خدا شرک ورزد، به یقین گناهى بزرگ بربافته است(نساء 48). بگو ای بندگانم که با گناه به نفس اسراف می ورزید از رحمت خدا مأیوس نباشید چون خداوند جمیع گناهان را می آمرزد (زمر 53) و… . و از همه بارزتر این آیه هست که خدا نه تنها گناهان رو میبخشه بلکه اونها رو هم به خوبی تبدیل میکنه: و کسانى‏اند که با خدا معبودى دیگر نمى‏خوانند؛ و کسى را که خدا [خونش را] حرام کرده است، جز به حق نمى‏کشند؛ و زنا نمى‏کنند؛ و هر کس اینها را انجام دهد، سزایش را دریافت‏ خواهد کرد. براى او در روز قیامت عذاب دو چندان مى‏شود و پیوسته در آن خوار مى‏ماند. مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند پس خداوند بدی هایشان را به نیکی ها تبدیل مى‏کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است(68 تا 70 فرقان). متأسفانه درک درستی از قرآن نداریم و اگر به آیات اون توجه کنیم می بینیم که این آیه بسیار جالبی هست و حقیقت. ولی ما هرگز به این حقیقت توجهی نمی کنیم که نه تنها خدا گناهان رو از بین می بره بلکه اونها رو به خوبی هم تبدیل میکنه. ما در عمل تو زندگیمون اینو باور نداریم چون با عقل و منطقمون جور در نمیاد. اگر در همین یک آیه تدبر کنیم جدا از هزاران آیه مثبت، می بینیم که چقدر بد فکر میکنیم و واقعیتهای جهان هستی رو نمی بینیم. چنین کسی نه تنها مجازات نمی شه بلکه به دلیل توبه و جبران پاداش هم می گیره. حتی این حدیث هم هست توبه کننده از گناه مانند کسی است که گناهی ندارد. توبه و جبران باعث پاک شدن اثر گناه می شه ولی درک این مسأله برای ما راحت نیست. همون طور که خود خدا هم همیشه در قرآن از مثال استفاده میکنه برای درک کردن و پند گرفتن مردم، شاید بد نباشه ابتدا برای فرد مورد نظر مثال های واقعی بزنیم که انسانهایی بودن بعد از انجام گناهان وحشتناک یکی از اولیای الهی تبدیل شدن و ازین داستان ها زیاده و از بدو تاریخ بوده و بارها و بارها در طول تاریخ تکرار شده. مثل داستان توبه نصوح و … قرآن هم به بعضی از داستان ها اشاره میکنه که افرادی نافرمانی کردن ولی توبه کردن و خدا هم توبشون رو پذیرفته مثل حضرت آدم که از بهشت رانده شد یا بارزترین مثال همون ماجرای حضرت موسی هست که آیه صریح قرآن که میفرماید: روزى در هنگامى که مردم سرگرم بودند از کاخ فرعون که دور از شهر بود بیرون آمده داخل شهر شد، در شهر به دو نفر برخورد کرد که یکدیگر را کتک کارى مى کردند یکى از بنى اسرائیل بود و یکى دیگر از قبطیان، آنکه از پیروان موسى بود موسى را به کمک طلبید تا شر قبطى را از او بگرداند، موسى مرد قبطى را بزد اما زدن همان و افتادن و مردن قبطى همان. موسى با خود گفت : این از عمل شیطان بود که او دشمنى است گمراه کننده و آشکار گفت پروردگارا من به خود ستم کردم اثر این جرم را محو کن و خدا هم اثر آن را محو کرد آرى خدا آمرزنده مهربان است (قصص 15 تا 17). و تازه اینها شاگرد اول های بشریت بودن و وقتی یک شاگرد اول نمره کمی میاره بیشتر مجازات داره چون اون بلده درس بخونه. این نشون میده که واقعا خدا توبه پذیره و راه بازگشت رو باز گذاشته و گذشته هیچوقت با آینده برابر نیست. این حدیث قدسی هم خیلی برای رسیدن به باور بخشندگی خدا کمک میکنه: ای داود اگر روی گردانان از من چگونگی انتظارم برای آنان، مدارایم با آنان و اشتیاقم را به ترک معصیت هایشان می دانستند، بدون شک از شوق آمدن به سوی من می مردند و بند بند وجودشان از محبت من می گسست. مسلما خارج شدن از احساس گناه یک شبه صورت نمیگیره و آدم باید رو خودش کار کنه و باورهای جدیدی رو برای خودش ایجاد کنه. باید هرچه زودتر خودشو ازین احساس گناهش بیرون بیاره چون در این وضعیت احساس میکنه که بی لیاقت هست و همین باعث میشه دوباره و دوباره به سمت خطاهای بزرگ و بزرگتر پیش بره. یکی از راه های تغییر باور همین توجه به آیه های قرآنه. شاید یکی از راهکارهای دیگه برای کسی که به گناهان بزرگ عادت کرده باشه و داره هر روز تو این زمینه جلوتر میره این باشه که اینطوری فکر کنه اگه همه گناهای دنیا رو تقسیم میکردن سهم گناه من بیشتر ازین نمیشد و حالا دیگه کافیه. این باور شاید حقیقت نیست ولی کمک میکنه همونجا که هست وایسته و از یه دید دیگه مسألرو بررسی کنه اینکه دیگه زمان برگشته و دیگه بسه هرچی گناه بزرگ کردی. اگه به گناهان بزرگ عادت کردی کافیه. حالا وقت اینه که سعی کنی با خوبی کردن اونها رو جبران کنی. شاید بتونه اینطوری به خودش بگه: من که دیگه سهمیه گناهم تموم شد، خب حالا ازین به بعد باید چیکار کنم؟ این سوال رو هم میتونه از خودش بپرسه که واقعا در هر دقیقه چند نفر روی کره زمین می میرن؟ اگه دقیقه بعدی قرار باشه من بمیرم آیا ضرر نمیکنم اگه با این احساس دنیا رو ترک کنم؟ آیا زنده بودنم دلیل این نیست که خدا داره بهم فرصت میده که باید یه کاری بکنم و دست رو دست نگذارم؟ آیا زنده بودن من دلیل بر این نیست که خدا هنوز بهم امیدواره که جبران کنم وگرنه ممکن بود فرصت زندگی کردنم تموم میشد؟ پس تا کی قراره به خاطر افکار اشتباهم خودمو نبخشم؟ خداوند هنوز بهم امیدواره منم باید به خودم امیدوار باشم. اقدام عملی خیلی مهمه. می تونه با یک لبخند کوچیک شروع کنه تصمیم بگیره اول به خودش بعد به دیگران لبخند بزنه و بعد هر روز این کارو تکرار کنه. و سعی کنه هر روز کارای خوب بیشتری رو انجام بده تا احساس خوب رفته رفته در اون شکل بگیره. به این نکته توجه کنه که تنها اون نیست که تو دنیا زندگی میکنه انسان های زیادی هستن که تو دنیا زندگی میکنن و این قدر تمرکزشو رو خودشو اشتباهات خودش نگذاره. خودشو جدی نگیره هزاران آدم هستن که دارن تو دنیا از گرسنگی می میرن اما اون نشسته و فقط خودشو سرزنش میکنه. خوبه هر شب یه درد دلی با خدا داشته باشه و این درد دل باعث میشه رفته رفته دلش صفا پیدا کنه و اینطوری باعث میشه بعد از مدتی احساس گناه ازش زدوده بشه و رغبتی به انجام گناه نداشته باشه. سعی کنه عضو جاهایی بشه که به دیگران به طور مستقیم خدمت میشه مثلا مثل پرورشگاه ها خانه ایتام و … و از نزدیک به دیگران کمک کنه تا احساس کنه اونم میتونه خوب باشه و باری رو از روی دوش دیگران برداره. به این باور خودشو برسونه که کارهای خوبش کارای بدشو پاک میکنن و سعی کنه کارای خوب بیشتری رو انجام بده. سعی کنه به طور آگاهانه شگفتی های دنیا رو دنبال کنه به زیبایی ها توجه کنه چون انسان ذاتا عاشق زیبایی هست و این باعث میشه از افکار منفی دور بشه. اگر جایی زندگی میکنه که عادت به گناه براش عادی شده میتونه اون محیط رو ترک کنه تا دوباره احساس گناه به سراغش نیاد. و باید سعی کنه هر روز و هرروز احساس ارزشمندی رو در خودش پرورش بده و رو اعتماد به نفسش کار کنه و اونو بالا ببره. البته خیلی کارای دیگه هم هست که میشه انجام داد ولی نکته اصلی برداشتن تمرکز از روی این احساس به طرق مختلف هست و جایگزین کردنش با یک احساس خوبه. و بر اثر اینها رفته رفته احساس گناهش از بین میره و احساس خوب جایگزین اون میشه.

ممنون