به جای کوچک کردن خواسته ات، باورت را بزرگتر کن - صفحه 66

خدای من خدای من یه باوری رو تو خودم پیدا کردم اصلا باورممم نمیشه همچین باوری رو داشتم….این دیگه از کجا پیداش شد خدایییی مننننن

من همیشه وقتی میرفتم تو سالنم ته دلم انگاری دوست نداشتم مشتری بیاد همیشه خودمم میدونستم یه همچین حسی رو دارم ولی زیاد جدیش نمیگرفتم از قضا این بزرگترین ترمز ذهنی منه که نمیذاره از جام تکون بخورم.

چون من همیشه ته ذهنم اینو داشتم که اگه مشتری بیاد من دیگه نمیتونم روی باورام کار کنم ، یا فکرم منحرف میشه، یا زمان کم میارم برای کار کردن روی باورام.با این تو ظاهر داشتم روی باورام کار میکردم کلی تلاش ذهنی میکردم برای افزایش درآمدم ولی ته ذهنم اصلا دوست نداشتم مشتری بیاد میگفتم حالا الان وقت مشتری نیست من باید خیلی روی باورام کار کنم تا به یه ثباتی که رسیدم از لحاظ فرکانسی و خوب روی باورام کار کردم اونوقت مشتری بیاد…..

خدااااااااییییییییییییییی مننننننننن این دیگه چجور باوریه.من تو سالن هیچ وقت منتظر مشتری نبودم، حتی ناخودآگاه از اومدن مشتری هم ناراحت میشدم که چرا خلوت منو به هم زد و نذاشت من طبق برنامه ام روی باورام کار کنم…..

خدااااییییی من اینهمه تقلا و تلاش برای کار کردن روی باورهات برای افزایش مشتری و درآمد…

بعد از اون طرف ترمز به این بزرگی….

بابااااااااا پاتو از رو ترمز بردااااااااااااااررررررررررررررررررررررررر

بنام الله یکتا

روز 24 سفرنامه

به جای کوچک کردن خواسته ها باورهاتو بزرگ کن

مثال خیلی واضحی که در این مورد یادم میاد مربوط میشه به 5الی 6 سال پیش .قبل از آشنایی من با قانون.اونموقع من تو روستا زندگی میکردم و تصمیم گرفته بودم که حرفه ی آرایشگری رو یاد بگیرم.برای یهد گرفتن این حرفه من باید به شهرستان منطقه مون که چند کیلومتر بود میرفتم.اونموقع ها تو این شهرستانی که من برای آموزش میرفتم کلا 2 تا سالن خیلی مشهور بود که یکیش از اونیکی خب بالاتر بود.

من اونموقع هیچ چیزی در مورد باور و افکارو و قوانین نمیدونستم.3 ماه کاراموزیم رو تو یکی از آموزشگاه ها گذروندم.و برنامه ام این بود که کارآموزیم تموم که شد برم تو اون سالن خیلی معروف که از اونیکی هم بالاتر بود کار کنم و شاگردی کنم و هم آموزش ببینم.

قشنگ یادمه، آخرین روزای کارآموزیم بود هر کدوم از بچه ها یه برنامه ای داشتن واسه شروع کار یکی میخواست یه مغازه ی کوچیک بزنه یکی میخواست بره آرایشگاه سر کوچشون شاگردی کنه یه سری ها هم شریک شدن یکی از بچه از من پرسید تو برنامه ات چیه گفتم میخوام برم فلان سالن یه مدت کار کنم تا دستم راه بیفته اسم اون آرایشگاه معروفم آوردم بعد اون خانومه برگشت به من گفت حالت خوبه ؟ توهم زدی؟ با یه لحن تمسخر گفت مگه آخه ترو اونجا قبول میکنن.ماها حالا باید اول بریم توی سالنای کوچیک شاگردی کنیم دستمون که راه افتاد بعدبریم تو یه سالن معروف . بعد تازه اگه اون سالن معروفه قبول کنه.من چون تو روستا زندگی میکردم هیچ شناختی نسبت به این سالن معروف نداشتم واصلا نمیدونستم که کجاست و فقط شنیده بودم که یه سالن هست تو این شهر و خیلی معروفه و … این خانومه چون تو این شهر زندگی میکرد همه رو میشناخت بهم گفت اونا که اصلا قبول نمیکنن اونا 6،7 تا خواهرن غریبه هارو قبول نمیکنن.من یه کمی سست شدم ولی اینجور نبود که من قبول کنم بگم چون این خانومه میگه پس حتما اینجوریه خب این بزرگ شده ی اینجاست و همه چیو میدونه و فلان..

باخودم گفتم حالا میرم شاید قبول کنن .ولی تو دلم خیلی امیدوار بودم که قبول میکنن اونموقع با اینکه اصلا چیزی از باورا نمیدونستم ولی ناآگاهانه داشتم از این ترفند استفاده میکردم.با خودم میگفتم لابد این سالن معروفه کسایی که اینجا زندگی میکنن رو قبول نمیکنه چون میترسه نکنه بعدا رقیبش بشن.ولی منکه از یه جای دیگه میام حتما قبول میکنن.خلاصه یه روز رفتم اونجا فک میکنم یه روز تعطیلی سالنم بود فقط یکی از شاگرداشون اونجا بود بهش گفتم میخوام بیام اینجا کار کنم.شمارمو ازم گرفت تو دفتر نوشت بعد دفترو بهم نشون داد گفت خیلیا اومدن شماره گذاشتن.فعلا نیرو نمیخوان اگر خواستن تماس میگیرن.

بعد دیگه من اومدم و با خودم گفتم معلوم نیست زنگ بزنن شماره ها زیاد بود، ولی زیاد درگیرش نشدم.گفتم ممکنه زنگ نزنن واسه همین رفتم پیش یکی از دوستام که قبلا مدت خیلی کوتاهی پیشش شاگردی میکردم.اینبار اون به من پیشنهاد شراکت داد گفت تو بیا اینجا همه چی از من فقط هفتگی کنیم یه هفته تو وایستا یه هفته من.چون بچه مدرسه ای داشت نمیتونست کلا آرایشگاه باشه.آرایشگاه خیلی کوچیکی بود تو یه شهری نزدیک روستامون ولی نه اون شهری که سالن معروفه توش بود.

خلاصه که فرصت خوبی بود برای من ، چون من فقط کارای اولیه رو بلد بودم همین موقعیت باعث شد که خودمو به چالش بکشم و همه چیو کم کم کم کم یاد بگیرم و با مشتریا سرو کله بزنم.

به یک ماه نکشید از اون سالن معروفه بهم زنگ زدن و گفتن شاگرد میخوایم میتونید از فردا بیاید بدون لحظه ای مکث یا فکر کردن گفتم آره میام و از پیش اون دوستم در اومدم و فرداش رفتم تو اون سالن معروفه شروع به کار کردم. تو تمام مدتی که اونجا بودم آدمای زیادی میومدن و میرفتن و شماره میذاشتن که بیان شاگردی ولی اونا همه رو رد میکردن.حتی تو اون آموزشگاهی که من آموزش میدیدم یه خانومی بود که به اصطلاح ور دست استاد بود هم منشیش بود روزایی که استاد نبود اون خانومه به ما آموزش میداد.حتی اون خانومم یه با اومد اونجا برای درخواست شاگردی وقتی منو اونجا دید خیلی تعجب کرد گفت تورو چجوری قبول کردن و اینا و…

بعد بهم گفت میشه با صاحب کارت صحبت کنی منو قبول کنه اینجا تو که میدونی کار من خیلی خوبه بهشون بگو و واقعا هم کارش خیییلی از من بهتر بود وقتی با صاحب کارم صحبت کردم گفت نه شاگرد نمیخوایم.با اینکه نیرو هم لازم داشتیم گفت نه نمیخوایم.

تو اون دوران من خیلی فکر میکردم که چطور شد که منو قبول کردن با اینکه من وقتی رفتم اونجا خیلی زود زود فهمیدم که بابا اینجا اصلا اونجوری که عموم مردم در موردش فکر میکنن نیست.یعنی اصلا چیز دور از دسترسی نبود.بعد تازه اونم شاگردی.

همیشه با خودم میگفتم بابا دیگه شاگردی همچین جایی که شکستن شاخ غول نیست که این همه آدم دور از تصور میدونن.

بعد از یه سال از اونجا در اومدم چون خیلی مشکل رفت و آمد داشتم و چون اون پولی که بهم میدادن جواب کرایه هارو نمیداد تصمیم گرفتم دوباره برگردم با دوستم به شراکتمون ادامه بدیم چون فکر میکردم خیلی چیزا یاد گرفتم که فقط باید مشتری زیر دستم باشه تا انجامش بدم…و دوباره تقریبا یه سال که پیش دوستم بودم ما مهاجرت کردیم اومدیم تو همین شهری که اون سالن معروفه توشه.

دوباره رفتم تو همون سالن مشغول به کار شدم.بعد از دوسه ماهم کلا در اومدم بیرون و یه سالن خیلی شیک و بزرگ تو همین شهر زدم البته شراکتی.هنوز به درامد نرسیدم ولی هروز دارم بهترو بهتر میشم.

اینا رو به عنوان رد پا نوشتم.و اینکه خواستم بگم چون تو روستا بزرگ شده بودم هیچ تصوری درمورد اینکه اینجا در مورد سالن های بزرگ چی فکر میکنن نداشتم و فکر میکردم که خب من میرم اونجا میگم میخوام اینجا کار کنم و از فرداش شروع به کار میکنم.همین یعنی هیچ اما و اگری هم توش نمیاوردم.

فکر میکنم برای تمام خواسته هام باید این مورد رو به خودم یاد آوری کنم.که من یه بار موفق شدم.چرا دوباره نشم؟؟؟

در پناه الله یکتا شاد و ثروتمند باشید