دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 4

سلام استاد. ابتدا به خاطر فایل زیباتون از شما تشکر میکنم. واقعا حرفای زیبا و آموزنده ای زدید و من از شما بی نهایت سپاسگزارم. در رابطه با این موضوع میخواستم بگم دقیقا مثل همین دلسوزی بیش از اندازه ای که شما فرمودید پدر من انجام داده است. من یک برادر بزرگ تر از خودم دارم که متولد سال 1361 است. پدر من بیش از اندازه مراقب او بود وقتی که اون 20 سالش بود بابام براش مغازه زد((سوپر مارکت)). درصورتی که اون هیچ میلی به کارش نمیداد. (( به این شغل علاقه نداشت اما پدرم میگفت نه. این شغل در آمد زیادی دارد و باید همین را ادامه دهی.))پدرم هر روز براش در مغازه می ایستاد و هر روز براش جنس میخرید و هروقت پول کم می آورد بهش پول میداد و مراقب اون بود که کجا میره کی میاد و با کیا دوسته و ….. و بیش از اندازه مراقبش بود و هرروز خدا ازش باز پرسی میکرد و سر زنشش میکرد و همش میترسید که برادرم شکست بخوره یا معتاد بشه و یا….. چند سال گذشت و برادرم زن گرفت. وقتی که ازدواج کرد بابام بازهم بیشتر از سال های قبل بهش کمک میکرد طوری شده بود که حتی هفته ها برادرم به مغازش نمی اومد و پدرم به جاش می ایستاد و اصلا به هیچ چیز محل نمیداد. و این روند ادامه داشت درصورتی که همه ما میدانستیم که کار پدرم اشتباه است. پدرم فکر میکرد با این کارش داره به برادرم کمک میکنه اما هر روز اوضاع بدتر میشد. مادرم هم خیلی به پدرم میگفت اینکار درست نیست و دوستی تو مثل دوستی خاله خرسست. اما فایده ای نداشت. خلاصه چند سال گذشت و درنتیجه پدرم که میخواست پسرش پیشرفت کند و شکست نخورد، پسرش ورشکست شد. پدرم که میخواست پسرش حتی سیگار هم نکشد، پسرش موعتاد شد و موعتاد به بدترین نوع مواد مخدر. خلاصه برادرم اونطور که پدرم میخواست پیش نرفت و به کلی همه ی دار و ندارش و خودش را بر باد فنا داد. و از هرچه که پدرم میترسید سر برادرم آمد. حتی شرایط طوری شده بود که برادرم با وجود اینکه دوتا بچه داشت پدرم نان سرس سفرش میگذاشت. و با اینکه سال ها پدرم هوای برادرم را داشت، برادرم میگفت عامل اصلی شکست من پدرم است! چون نگذاشت خودم پیشرفت کنم. از اون روز ها به بعد پدرم به کلی برادرم را به حال خودش گذاشت. رهاش نکرد اما از کمک های زیادی دست کشید و همچنین پدرم برای تربیت بچه های بعدش هم براش درسی شد. برادرم اعتیادش رو ترک کرد و به کار و تلاش پرداخت و الان در حال حاضر بهتر از قبل زندگی میکند. همه چیز درست شد و پدرم از دلسوزی های بی جای خودش آگاه شد. و خود من وقتی خواستم به بازار کار بروم(( سن من کمتر از برادرم است)) و به روش خودم زندگی کنم پدرم هیچ مخالفتی نکرد و بنده با توکل به خدا پیش رفتم و در حال حاضر اوضاع مالی ام از برادرم هم بهتر است. و پدرم فهمید که نتیجه ی دلسوزی بیش از اندازه برادرم است و نتیجه ی توجه به اندازه خودم هستم. از اینکه زمان گذاشتید و نظرم رو خواندین از شما سپاسگزارم در پناه الله یکتا. خدا نگهدار.