سفر به دور آمریکا | قسمت 105 - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

از قدرت تضاد بگم که وقتی به یه تضادی برمیخوریم ناخودآگاه بی نهایت خواسته ارسال میشه بدون اینکه این پکیج و باهم خواسته باشیم چون به عینه دیدم و به نظرم تمام اتفاقات زندگی بر اثر تضاد به وجود میاد

تجربه شماره یک با دوستی آشنا شدم در خوابگاه که گوشی سامسونگ داشت و من گوشی هوآوی داشتم . منو اون هم اتاقی بودیم و همیشه با گوشی سلفی میگرفتیم و بهش میگفتم دوربین گوشی تو خیلی بهتر از منه و با اینکه گوشیم رو تازه خریده بودم و گرونتر و مدل بالاتر از گوشی اون بود ولی همچنان چشم من دنبال دوربین گوشی اون بود تا اینکه دو سه ماه کنار هم بودنمون گذشت و ترم سه دانشگاه تموم شد و آخرین امتحان و دادیم و اون روز قرار بود هر کدوممون برگردیم به شهرمون … دوستم بلیط گرفت و رفت و منم اماده شدم که برم ولی یکی از دوستای دانشگاهم به زور اصرار کرد که باید برای آخرین بار قبل رفتنت بریم بیرون و من ناچار مجبور شدم برم و وقتی در تاکسی بودیم و پیاده شدیم گوشیم افتاد و منم با وجود شنیدن صداش بازم برنگشتم و بعد مدتی متوجه شدم که گوشیم نیست ( اینم بگم که من از چند وقته قبل این ماجرا به طرز عجیبی تمام عکسامو از گوشیم پاک کردم و یا انتقال دادم به لب تاب یه حسی همش بهم میگفت هیچ عکسی تو گوشیت نمونه و این حس مث ترس بود و مجبورم میکرد تمام عکسامو زود زود پاک کنم و یا انتقال بدم این حس نگهبان داشت منو برای این اتفاق اماده میکرد تا گم شدن گوشیم باعث نشه عکسای سر لخت من پخش بشه و فقط بهم سود برسونه … یعنی قانون حواسش هست که ضرری در راستای ناخواسته نرسونه بهم و فقط اتفاقات و در جهت رسیدن به خواسته سوق بده) و جالب اینجاست که بعد از گم کردن گوشیم کمتر از سه روز بعدش پدرم مدل بالاتری از گوشی سامسونگ و برام خرید و حتی دعوام هم نکرد که حواست کجا بوده و اینا…

دومین تضاد … من یه مدل شکلات نارگیلی و خیلی دوست دارم که سایزش بزرگه و اندازه ویفره و پدرم رفت و یه مدل شکلات خرید که اصلا دوست نداشتم و مدتی هی به ظرف خوشگله شکلاته نگاه میکردم و نمیخوردم و غر میزدم که کاش از مدل نارگیلی میخریدی و کاش تو این ظرف به این خوشگلی شکلات نارگیلی بود به جای این شکلاتای به درد نخور…

نگم براتون که یه روز از سرکار به جای اینکه برگردم بی هدف می‌چرخیدم تو خیابونا و این تنها باری بود که من بعد از کار بی هیچ دلیلی داشتم تو خیابونا میگشتم و هی برای خودم سوال بود که چت شده چرا برنمیگردی تو که خرید نداری و یهو از جلوی مغازه شکلات فروشی رد شدم و دوباره عقب عقب برگشتم و رفتم داخل و یه کارتن بزرگ شکلات نارگیلی برداشتم و خریدم و برگشتم خونه( اینم بگم که شکلات نارگیلی که بابام همیشه میخرید سایزش خیلی بزرگ بود و اندازه ویفر بود اون شکلاتایی که تو خونه داشتیم و من دوسش نداشتم سایزش کوچیک و اندازه شکلاتای معمولی بود) وقتی رسیدم خونه بازش کردم دیدم همون شکلات نارگیلی هست اما سایزش کوچیکه ( یعنی من اولین بار بود که سایز کوچیک این شکلات و میدیدم و ناخواسته خریده بودمش و اصلا اگر میدونستم که کوچیکه شاید از روی عادت نمیخریدم تا سایز بزرگش و پیدا کنم و از اونجایی که تو کارتن در بسته بود متوجه سایزش نشده بودم خریده بودمش و اگر سایزش کوچیک نبود توی اون ظرف خوشگلا جا نمیشد و دقیقا اندازه همون شکلاتایی هست که بدم میومد ازشون و بعد خیلی اتوماتیک و ناخواسته شکلاتایی که دوست نداشتم و ریختم تو کارتن شکلات نارگیلی و شکلات نارگیلی هارو ریختم تو ظرف خوشگل اون شکلات قبلیا و بعد از چند روز وقتی داشتم از تو اون ظرف خوشگله شکلات نارگیلی برمیداشتم به خودم اومدم و دیدم وااااای من دقیقا هروقت به این ظرف خوشگله نگاه میکردم غر میزدم که کاش توش شکلات مورد علاقه من بود و حالا ببین اتوماتیک انگار هیپنوتیزم شدم و رفتم تمام اینکارو کردم و خودمم حالیم نشده که دلیلش این تضاد بوده