سفر به دور آمریکا | قسمت ۷ - صفحه 46 (به ترتیب امتیاز)

یعنی باورم نمیشه.یه مدت بخاطر بیماری ای که دچارش شدم از سایت و این خونواده دور بودم و دلتنگی ناگهانی امشبم خودم رو هم شگفت زده کرد.انگار عزیزی رو گم کرده بودم.و فهمیدم تک تک لحظاتی رو که با این سایت و آدماش گذروندم یه جایی توی عمیق ترین لایه های روحم حک شده و می‌خوام که این حکاکی رو عمیق و عمیق‌تر کنم.اینقدر عمیق که این سایت و آموزه هاش و آدماش تا آخر عمرم و در همه مراحل زندگیم همراهم باشن.

استاد از اونجا که یه جورایی اوایل فیلمبرداری از بخشای مختلف زندگیتون توسط مریم جون هست ،یه «نگیر تو رو خدای»خاصی توی چشمای شما و میکائیل موج میزنه😂.ولی خوب شماهم کم کم تکاملتون رو طی کردین و مقاومتاتون رو کنار گذاشتین و به مرحله ای رسیدین که دیگه به مریم جون اجازه فیلمبرداری نمیدین چون خودتون می‌خواین این کارو بکنید.مطمئنم اگه این موقع، الان خودتون رو می دیدین حتمااااا تعجب میکردین.ولی خوب قانون تکامل این چیزا حالیش نمیشه و اینقدر آروم پیش می‌ره که خود فرد هم متوجه نمیشه.درست مث این پروانه ها،با اینکه انسان نیستن و هوشیاری آگاهی مارو ندارن اما طبق غریزه طبیعی شون،بصورت غیر ارادی این قانون رو رعایت میکنن .استاد عزیز،گاهی اوقات کنترل کردن ارده و هدایت ذهن به مسیر طبیعی و درستی که باید باشه واقعا سخت میشه،چون شیطان درون همش میخواد مارو به سمت راه های غیر طبیعی،ناهموار و البته سخت ببره.اینجاس که شما و آموزه هاتون یادم میاد و اینقدر با خودم میگم که شیطان رو از رو ببرم.

دوستون دارم استاد و از راه دور میبوسمتون.

و اینجا عجیب بوی خانه میدهد…⁦☺️⁩