گفتگو با دوستان 17 | مسئولیت مسائل زندگی ات را بپذیر

سلام میکنم به استاد عزیزم مریم جان نازنینم

سلام میکنم به دوستان عزیز و هم فرکانسی خودم،

چقدر من یاد گرفتم از این فایل از حرف های دوست عزیزم الهام جان چقدر من هدایت شدم منی که هنوز قدم های اول رو برمی‌دارم،چقدر یاد گرفتم که این من هستم که زندگی خودم رو خلق میکنم سپاسگزارم الهام عزیزم من هرچندبار که صحبت های تورو گوش کردم به پهنای صورت اشک ریختم ،اشک ریختم چون من هم دقیقا در شرایطی هستم که نیاز دارم آدم های رو در زندگیم دوست بدارم بغلشون کنم ببوسمشون کسایی که الان حتی نمیتونم یک لحظه تحملشون کنم باید روی این وجه زندگیم بسیار کار کنم چون فهمیدم این منم که باید تغییر کنم این دید من هست که باید زیباییها رو ببینه نه فقط زیبایی اطرافم خونم محل زندگیم وسایلم بلکه باید زیبایی آدم هارو هم ببینم،میگم من هنوز اول راهم یه روزایی ناامید میشم ولی این ناامیدی ها به لطف الله یکتای خودم خیلی زود در کمترین زمان ممکن جای خودش رو به امیدواری میده و میدونم به این خاطر هست که من ازش خواستم هدایتم کنه به سمت زیبایی ثروت به راه کسانی که بهشون نعمت داده نه کسانی که گمراهان.

سپاسگزارم از آرام عزیز که اینقدر قشنگ با حرفاش من رو هدایت کرد ،من واقعا از این حرفت ایده گرفتم که از ۴صبح تا ۸صبح فقط روی فایل ها کار میکنی، این جرقه تو ذهن من خورد که خب با توجه به شرایطم من هم میتونم همین کار رو کنم خدا به من بی نهایت انرژی داده می‌خوام به بهترین نحو ممکن از بدنم استفاده کنم الان دیگه مثل قبل احساس نیاز ندارم به خوابیدن به لطف خدای مهربونم بلافاصله بعد از شروع کردن قدم اول به صورت جهادی نه سر سری، انرژی ای سراسر وجود منو گرفته که من که قبلاً به زور از تختم جدا میشدم الان با ۴ساعت خواب میتونم کلی کار مفید انجام بدم توی روزم،سپاسگزارم از مهیار دوست داشتنی که من از حرف هاش الهام گرفتم و پاشدم زدم بیرون از خونه ،گفتم فاطمه پاشو برو توهم توی طبیعت زیر آسمون بی انتهای خدا برای این فایل کامنت بزار اما یه نجواهایی می‌گفت که نه دیوونه کجا میخوای بری تو که محل زندگیت پارک جنگلی نداره اصلا پارک نداره،الکی کجا میری اما من خودم رو متعهد کردم به انجام هدایت های خدا ،اولین قدم رو برداشتم و خیلی هدایتی گفتم بگزار خدا بگه کدوم وری برو و واقعا خیلی هدایتی همراه خدای خوبم پسر چهارماهم رو با آغوشی بستم و راهی شدم و از در زدم بیرون ،به لطف الله با راهنمایی هاش قدم برداشتم و چنان طبیعت زیبا رو در محل اطراف خودم پیدا کردم که اصلا باورم نمیشد گفتم خدای بزرگ این همه زیبایی این همه درخت بللللللند اصلا مگه میشه این همه ابر زیبا این بارون ملایم این باد دلنواز این هوای دلنشین این ها همه اطراف من بوده خدایا شکرت و قدم برداشتم پیش خودم گفتم خب تو مگه دلت سفر نمی‌خواست راه برو اطرافت رو کشف کن باورم نمیشه من یک جاهایی رو توی فاصله خیلی کم از خونم کشف کردم که توی این سه سال زندگیم در این مکان اصلا ندیده بودم و همش به خاطر دیدن زیباییها از دید دوربین مریم جانه مریم جان کاری کردی که من فقط خوبیها رو میبینم فقط نعمت میبینم ،اصلا نمیدونم چی نوشتم ولی واقعا حرف هاییی بود که بعد از حدود یکساعت قدم زدن روی زمین زیبای خدا و هوای دل انگیز بعد از یه بارون قشنگ اومد به زبونم و من نوشتم ،من خیلی راه دارم خیلی راه دارم اما مطمئنم با این شرایط که الان دارم این همه نعمتی که الان دور و برم دارم و قبلاً نمی‌دیدم خیلی زود به رویاهای قشنگم میرسم و خودم رو متعهد کردم که بنویسیم،هر تصمیمی که میگیرم هر چیزی که یاد میگیرم بیام و رد پا بگذارم ،من قبلاً اصلا به کامنت گذاشتن و خوندن خیلی اعتقاد نداشتم ولی الان درک میکنم که این کار چه سرعتی میده به رشد من ،فقط بی صبرانه منتظر روزی هستم که بیام و از نتایج بزرگم بگم.الان فقط و فقط سپاسگزارم سپاسگزارم سپاسگزارم از سید عزیزم از مریم مهربونم، من دارم باهاتون زندگی میکنم ازتون یاد میگیرم .عاشقتونم🌹💜🌈