تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

تمرکز به آنچه میتوانم بهبود دهم.

سلام به استاد قشنگم به مریم عزیزم.

خدارو سپاس میگم برای پیامهای قشنگه روزانش.

خداروسپاس میگم به خاطر همت واراده ای که هرروز بهمون میده تا با ذوق و هیجان دنبال پیامی باشیم از طرف خداوند ازطریق استاد عزیزمون تا تمرکز کنیم برای بهبود شخصیمون.

یه وقتایی همسرم صبح که داره میره سر کار ،میبینه من سریع اول از همه دفتر وخودکار وگوشیمو میزارم رومیز می‌خنده میگه ناهید چ حوصله ای داری ؟!!!!

بزار پاشی حالا !!!!

بعدشم عباس منش حرف میزنه منم مشغول غذا درست کردن میشم و…..

خودم از این کار لذت میبرم وخیلی خوشحالم که جزعه برنامه ی روزانمه .

در واقع برای خودم ارزش قائل هستم که دنبال تغییرات درونی وبهبود اونها هستم .

حالا هر کی هر قضاوتی که دوست داره راجع بهم بکنه،بکنه .

طبیعتا روزای عادی وروزایی که ب نظر اتفاق خاصی نیفتاده،خیلی راحت میشه کنترل بر افکارمون داشته باشیم .

ولی روزایی که با موضوعات ومسائل مختلف که شاید برامون جالب نباشن مواجه میشیم ،دشوارتر میشه افکار رو کنترل کرد.

بازم خدا رو سپاس میگم از این جهت که استاد طوری باهامون کار کردن که با روند تدریجی بالاخره به این درک رسیدم که جنجال به پا کردن وعصبانی شدن ووارد بحثها ومشاجره های الکی رفتن ،فایده نداره که هیچ . بلکه آسیب روحی و جسمی هم بهمون وارد می‌کنه بنابراین خیلی مسخره ومضحکه که دیگه نتونیم کنترلشون کنیم .

البته که اولش باعث تعجب یا حتی حال بدی می‌تونه بشه اما آگاهانه میتونیم نگاهمونو تغییر بدیم تا احساس بدمون ادامه دار نشه .که اگر تونستیم به احساس خوب بریم که دیگه خیلی عالی عمل کردیم.

چند موردی که این هفته باش درگیر بودم رو مثال میزنم .

با توجه به اینکه من دیگه همسرمو بابت کسب و کارش کنترل نمیکنم واز طرفی خدا وفراوونی هاشو خیلی باور کردم ،واینکه دنبال اخبار کشور نیستم ،خب از کار و کاسبی بیرون هم خبری ندارم.

ومشغول کار خودم وزندگی خودم هستم.

خب خداروشکر همسرمم از اون مردهایی نیست که اگه کاروکاسبی نباشه بیاد تو خونه بناله یا قر بزنه .

تا اینکه همسرم خودش اعلام کرد یه کم بیشتر مراعات کنید ،مدتیه که اصلا کار ندارم ،کاسبی ها خوابیده .همه وضعیت ما رو دارن همه دارن مینالن.

تنها جمله ای که همون لحظه بش گفتم این بود که هیچ وقت همه را با خودمون مقایسه نکن .

گفتم باورای ما با همه فرق داره .تو نباید نگران چیزی باشی .سعی کن به این قضیه جور دیگه نگاه کنی .گفت نه من مثل بقیه فکر نمیکنم اما واقعیته دیگه .

گفتم واقعیت اون‌چیزیه که تو باورش میکنی .

دیگه حرفی نزدم .

حتی بعد از گذشت یه هفته سوالی هم نپرسیدم‌ که ببینم چ اتفاقاتی تو کسب و کارش افتاده .

چون فهمیدم،کسب وکارش خارج از کنترل منه ومن نباید هیچ دخالتی داشته باشم.

اگه افکاروباورهای گذشته رو داشتم سریع عصبانی میشدم .دست پیش می‌گرفتم پس نیفتم .

طلبکارم میشدم ازش.

اما حتی ذره ای به این موضوع فکر نکردم . انگار جدی جدی باورم شده که خدا حواسش هست .چیزی کم نیست وکم‌ نمیشه .

خیلی ریلکس بدون اینکه این خبر رو شنیده باشم ازش گذشتم ومثل همیشه مشغول زندگیم هستم .حتی تو هیچ موردی تو ذهنم نیومده که الان خرج نکنم چون اوضاع خوب نیست .البته خودم همیشه مدیریت تو خرج و مخارج خونه دارم .

ارع دیگه ترسای گذشته را ندارم .دیگه نمیگم وااای بدبخت شدیم الان چکار کنیم ؟! اگه کارنداشته باشه چی ؟!! خداروشکر آرامشم بهم نمیریزه .یه حسی همیشه تو‌وجودم میگه همه چیز اوکی هستش و اوکی تر هم خواهد شد.

یا مورد دیگه ای که برای پسرم پیش اومده .این روزا خیلی ناراحته البته میبینم که سعی میکنه نباشه اما ازدرون یه کم بهم ریخته .

اونم به این دلیل که با پارتنرش به مشکل برخورده . انگار از هم جدا شدن .و عامل این جدایی از طرف پارتنرش بوده .

همون روزی که این رابطه شکل گرفت نگران چیزی نبودم ..الانشم که جدا شدن نگران چیزی نیستم .

اگه بازم به هم وصل بشن باز نگران چیزی نیستم.

چون اولا که از اختیار و‌انتخاب من خارجه .

واین موضوع به من ربطی نداره ،شاید وقتایی که باهم هستیم خیلی محسوس احساس وتجربمو به پسرم میگم اما تحمیلی وجود نداره .

اجازه میدم خودش تجربه کنه .

تنها کاری که من کردم اینه که از خداوند براش هدایت می‌طلبم .همیشه از خدا میخام مراقب بچه هام باشه چون می‌دونم وباور دارم بهتر از من مراقبت می‌کنه .

بنابراین نگران چیزی نیستم وکنترلی رو این موضوع ندارم که بخوام بچمم اذیت کنم .

این روزا تا میبینم تنهاست،در میزنم وبا اجازه ی خودش میرم کنارش میشینم یا باهم قبل از خابش دراز میکشیم وحرفاشو گوش میکنم .بدون اینکه سوالی کنم خودش همه چیزو برام تعریف می‌کنه و همه ی احساساتش را بهم میگه.

سکوت من بهترین کار ممکنه تو این شرایط.

ب نظرم چون دخالتی تو کاراش ندارم ،خیلی راحت همه چیو برام بازگو می‌کنه .

همه ی این آرامشمو واین خونسرد بودنم را از استاد دارم .خوشحالم که مثل بعضی از مادرها سرزنشش نمیکنم .احساس گناه بهش نمیدم .

چون در ابتدای رابطش،تجاربی رو در اختیارش گذاشته بودم خیلی راحت میتونستم بش بگم دیدی مامان جون بهت گفتم .دیدی ….

ولی از اونجایی که خودم پذیرفتم وبه این آگاهی رسیدم که پسر من باید تو این سن خودش رابطه یا حتی رابطه هایی را تجربه کنه ترجیحا سکوت کردم .

وقتی میرم کنارش خوب میفهمم آرومتر میشه وحس بهتری میگیره چون می‌دونم نیاز به گوش شنوا داره .وچ کسی بهتر از مادرش که بدون قضاوت حرفاشو ‌بشنوه .

یه اشتباه بزرگی هم تو این هفته خودم تو فضای مجازی کردم البته هیچ فعالیت خاصی ندارم تو این فضا ،اما نمی‌دونم چرا این اشتباه رو مرتکب شدم .

از من بعید بود این رفتار، ولی خب به هر صورت مرتکب شدم .

خداروشکر خیلی زود در عرض چند روز متوجه ی اشتباهم شدم .خیلی راحت خودمو بخشیدم .نگران چیزی نشدم.فقط هر پیامی که میتونستم از این اتفاق بگیرمو نوشتم .

حتی وقتی بازم بش فکر میکنم درس تازه ای ازش به ذهنم میاد میرم به لیست پیامهام اضافه میکنم .

میدونید بازم بگم اگه به قبل بود انقد خودمو سرزنش میکردم.انقد به خودم بد وبیراه میگفتم وخودمو ملامت میکردم .ترسها سراغم میومد که نکنه ….

ولی خداروشکر نگاهم بقدری فرق کرده که راحت بدون استرس خودمو بخشیدم .از خدای خودم عذرخواهی کردم .

وتجریباتی که میشد ازش گرفت رو تو ذهنم حک کردم.

پیش خودم فکر میکنم که بودن تو احساس بد واحساس گناه گرفتن آیا کمکی به من میکنه ؟! وقتی میبینم باعث اتفاق ورویداد بهتری نمیشه چرا باید خودمو اذیت کنم . پس رهاش میکنم واز ذهنم خارجش میکنم.

واما موضوع آخر.

راجع به کارا و رفتارهای اطرافیان.

مثلا خواهر شوهرم که در تدارک جشن دخترشه .

علنن خیلی وعده وعیدها بهمون میده مثلا گفته بود شب یلدا همه شام خونه ی ما .

بعد زیرش زد و گفت ببخشید نیستیم.

یا یه شب دیگه گفت فلان مهمونی فلان روز.اونم کنسل کرد.جالب اینجاست از یه ماه قبل دعوت می‌کنه وبعد که نزدیک میشه کنسلش می‌کنه .

باوجود اینکه ما برای اونروز برنامه ریزی میکنیم وخوشحال میشیم وبعد تو ذوقمون زده میشه .

برای یه لحظه ناراحت میشم ولی بعدش این اخلاق ناجالبه خواهرشوهرمو میپذیرم که عاجزه به مهمونی دادن .

من که نمیتونم تغییرش بدم .کلا برای اکثر مراسمای دخترش تا تونسته کوتاهی کرده ولی خب ما نه حرفی می زنیم نه کاری به کارش داریم .

تمرکزم را سمت نقاط منفیش نمیبرم چون یاد گرفتم از خودم درست مراقبت کنم واجازه ندم این جور مسائل های بی ارزش ،حالمو بد کنن.

ولی خب خودمم سرویس اضافه بش نمیدم چون خیلی وقتا پیش من میناله که تنهاست وتوقع می‌کنه که ماها دعوتش کنیم .

در کل که خودمو اسیرافکار ورفتارهای چنین آدمهایی نمیکنم .جایی با هم بودیم سعی میکنم خوش بگذرونیم .جایی هم که نبودیم هیچ.

مهم نیست .

حالا قبلنا به همسرم سرکوفت میزدم چرا خانوادت اینجورین ؟!!

چرا آدمو‌کوچیک میکنن؟!

ینی چی دعوت میکنی بعد میزنی زیرش ؟!!!!

اصلا من دیگه باهاشون کات میکنم .خوشم نمیاد ازشون .با یه مشت آدم دیوانه رفت وآمد میکنیم .

چندروز تو‌خونه جنجال به پا میشد،وبعد تمرکزم می‌رفت سمت نقاط منفیشون واحساسم بد میشد. احساس همسرمم بد میکردم .کینه به دل می‌گرفتم ودنبال تلافی کردن میشدم.هر جا میرفتم قضاوتشون میکردم .که همراه میشد با غیبت وتهمت .

خداروشکر امروز از این موضوعات ساده وراحت می‌گذرم چون ارزشهای خودمو شناختم .

چون دوست ندارم به خاطر دیگران در حق خودم ظلم کنم .

استاد سوال خوبی پرسیدن که کجاها که تونستید خودتون رو بهبود ببخشید از جهان پاداش گرفتید؟

میخام بگم استاد جونم چ پاداشی قشنگتر وبهتر از «داشتن آرامش ».

اینکه خیلی صبورتر میشیم .

اینکه متوکل تر هستیم .

اینکه احساسمون رو‌خوب نگه میداریم .

اینکه یاد گرفتیم از خودمون درست مراقبت کنیم.

حس ارزشمندی خودمونو حفظ کنیم .

اینکه احساس لیاقت خودمونو زیر سوال نمی‌بریم.

ما نباید با هیچ دلیلی وهیچ توجیح و هیچ توضیحی به خودمون اجازه بودن در حال بد رو بدیم .

از این تاوانا خیلی دادیم .

در لحظه هر چی که پیش میاد باید به خودمون بگیم الان چکاری انجام بدم بهتره ؟

الان چ حرفی بزنم بهتره؟ اصلا حرف بزنم بهتره یا سکوت کنم بهتره؟

وبعد همون چیزی که به ذهنمون‌میاد رو‌انجام‌بدیم .

به خودمون تعهد بدیم که باید از پس این تضادها باید بربیاییم .

نیاییم رفتارهای تکراری داشته باشیم که نتایج تکراری دریافت کنیم .

از چیزی نترسیم که خدا همیشه ودر هر لحظه با ماست.

عجله نکنیم برای واکنش نشون دادن .

نترسید وقت هست بعدن هم میتونید جوابی بدید ولی اول اجازه بدید ذهنتون درست کار کنه ودرست شما رو جهت دهی کنه .

ببینید تا حالا به خاطر خیلی چیزای بی ارزش که البته در لحظه ب نظر باارزش بودن ،ما به خودمون ظلم کردیم وحال خودمونو بی جهت بد کردیم .بیاییم دیگه اینطور رفتار نکنیم .

خاطر خودمون برامون خیلی با ارزش باشه با ارزش تر از هرچیزی.

الویت رو حال خوب برای خودمون بزاریم .

هرروز به خودمون حال خوب رو هدیه بدیم چون لایقش هستیم.

همه چیز مثل همیشه فانی و زود گذره و وقتی تموم میشه دلمون میگیره که چرا تو لحظه نتونستیم درست رفتار کنیم ؟

چرا عملکرد درستی نداشتیم ؟

نزاریم این چرا چراها سراغمون بیاد و اذیتمون کنه !

ما بهترین هستیم .میتونیم حداقل بهترین برای خودمون باشیم .

میخام خود خودم باشم بدون نقاب .بدون ترس. بدون عدا در اووردن. بدون هیچی ، فقط خودم باشم .

بهبود ما اینطور حاصل میشه و بس!

استاد جونم حس قشنگمو از آگاهی های ناب شما دارم .

ممنون وسپاس ازخدا، از شما ،از دوستان از همه ی کسانی که حتی با رفتارهای نامناسبشون به ما درس زندگی میدن وباعث رشد ما هستن.

استاد جونم مرسی مرسی ازت که هستی .