پاسخ به سوالات تان درباره سریال زندگی در بهشت | قسمت 7 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

سلااااااااااام به همه‌ی عزیزانِ جان

به به چه ویوی فوق‌العاده‌ای… چه آسمون آبی و چه ابرای قشنگی. درختارو ببین… ببین چه آروم آروم رنگ پاییز رو دارن به خودشون میگیرن… به آب نگاه کن… ببین چطور مثل آینه داره هرچی قشنگی وجود داره رو بهمون نشون میده. انگار همه چی رو دوبرابر کرده. آره واقعا… انگار دوبار ویوی فوق‌العاده داریم. دوتا آسمون قشنگ. دو دسته ابر فوق‌العاده. دوتا جنگل قشنگ که دارن پاییزی میشن.

انقد قشنگه که اگه دقت نکنیم به حرکت آب واقعا یه لحظه به نظر میاد همش نقاشیه؛ انگار یه پوستر قشششششنگ بززززززرررررگگگگ گذاشتین پشت سرتون. (یاد اون فایلی افتادم که توی ویلای شمال ایران ضبط کرده بودین و گفته بودن اینا همه فتوشاپه و با فلان نرم‎‌افزار اون برگا رو تکون میده :))))) )

چه سوال خوبی پرسیدین استاد. انقد خوب بود که دیگه بقیه‌ی فایل رو گوش ندادم و اومدم هرچی که تا حالا فهمیدم رو بنویسم براتون.

کار کردن روی باورها یعنی چی؟!

چقد جالبه که کسی که شاید ۱۵ سال و شایدم بیشتر کارش جواب دادن به همین سواله میاد میگه «من نمیدونم، بیاین بهم بگین کار کردن روی باورها یعنی چی؟».

این همش درسه. این باید برامون سوال بشه. باید فکر کنیم به این که باباااااااااااا حتما یه نکته‌ای داره. حتما باید فکر کنیم که شاید یه چیزیو نفهمیدیم یا بدتر از اون، اشتباه فهمیدیم.

بذارین از خودم بگم…

جالبه که آخرین روز پاییزه و آشنا شدن من با این سایت هم برمیگرده به پاییز. البته پاییز ۶ سال پیش. اوایل مهرماه سال ۹۳ بود که یکی از دوستام سیدحسین عباسمنش رو بهم معرفی کرد. اون‌موقع حتی یکبار هم اسمش رو نشنیده بودم. حدودا یه هفته بعد رفتم و وارد سایت شدم و همون روز هم عضو سایت شدم.

(اینم بگم که من از خیلی سال قبلش با مباحث موفقیت آشنا بودم و کتاب موفقیتی می خوندم و مجله موفقیت هم از دستم نمی افتاد :) و اینکه اون دوستم هم به شدت آدم با انضباط و با دیسیپلینی بود و واقعا حرفشو قبول داشتم و اون‌موقع هر کسیو بهم معرفی می‌کرد، قطعا آموزش‌هاشو پی‌گیری می کردم.)

یادمه اون روزا تعداد محصولات کم بود، شاید حتی روانشناسی ثروت هم هنوز محصولش آماده نشده بود، یه سری فایل صوتی از این دوستم گرفتم به اسم «ویژگی‌های افراد موفق» (که همون موقع هم دیگه روی سایت نبود و برداشته بودنش، شما حساب کنین دیگه :))))

خب آموزش رو شروع کردیم…

قضیه این بود که،

– هر اتفاقی که تو زندگیمون میافته رو خودمون بوجود آوردیم

(دوستان این قدم صفرم در تغییر باورها و عقایده و منی که دارم اینو براتون می‌نویسم هنوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووز کار دارم تا همین قدم رو کامل درک کنم. (البته این تفکر بوجود نیاد که حتما باید چندییییین سال کار کنم که بتونم اینو درک کنم. نه شما اگه تازه همین امروزم هست که با بحث موفقیت و قانون جذب آشنا شدین، اگه واقعا این مسئله رو درک کنین و بهش ایمان داشته باشین، خیلی راحت بقیه‌ی مراحل رو هم طی میکنین. این مرحله مثل پا گذاشتن روی اولین پله از پلکان موفقیته. به همین سادگی. فقط باید جرأت داشته باشین و انجامش بدین.) باور کنین که اگه از این مرحله سرسری رد شیم، هییییییییییییییییییییییچ تغییری رو در خودمون ایجاد نخواهیم کرد، هیچییییییییییییییی. منطقیم هست دیگه. من وقتی هنوز قبول نکردم که تمااااام شرایط و اتفاقات زندگیم رو خودم بوجود آوردم، مگه حاضرم چیزی رو تغییر بدم. وقتی باور دارم که پدرومادرم مقصرن، جامعه مقصره، مردم و مملکت و حکومت و…. مقصره مگه اصلا انگیزه‌ای دارم برای تغییر کردن.)

+ خب ما چجوری هر اتفاقی رو خودمون بوجود آوردیم؟

– از طریق «باورهامون»

+ ها؟!!!!!!!!!!! باور چیه دیگه؟!!!

– باورها فکرهایی هستن که دائم تکرار میشن. نه فکرهایی که یه لحظه میان و میرن. فکرها و در واقع گفت‌وگوهای درونی ما و خودمون در مورد خودمون و مسائلی که باهاشون مواجه میشیم. مثل اینکه من خودم رو آدم توانمندی میدونم و فکر میکنم که از پس هرکاری برمیام یا نه برعکس فکر میکنم آدم ناتوانی‌ام و هیچ کاری نمیتونم انجام بدم. یا اینکه فکر میکنم من خیلی خوش‌تیپم یا برعکس خیلی بدهیکل و زشتم. یا اینکه فکر میکنم فقط پوله و پوله و پول که همه‌جا وجود داره و من فقط باید سرم رو بیارم بالا تا ببینم و وارد زندگیم کنمشون یا اینکه نه هییییچ موقعیت پول‌سازی وجود نداره.

+ آهااااا فهمیدم… همون قانون جذبه دیگه بابا. چرا انقد اذیت میکنی مارو :))))))

– آره همون قانون جذبه منتها یکم فرق داره…

+ نه دیگه همونه. فهمیدم بابا. نمیخواد بیشتر توضیح بدی. افکارمون زندگیمون رو بوجود آوردن حالا فکرمو عوض میکنم، یه دونه ویلا و یه پورشه و یه کشتی پر از گنجای دزدای دریایی کاراییب و یه دونه خانم خوشگل با کمالات از اون بالا برام میافته پایین :( کاری نداری، خدافظ.

هرکسی از ظنّ خود شد یار من //////// از درون من نجست اسرار من

و این کج‌فهمی بنده که به‌شدت معتقدم از نفهمی بدتره، باعث شد که شش ساااااااااال آزگار توی همون مرحله‌ی اول بمونم و درجا بزنم.

(من وقتی بدونم که چیزی نمیدونم، خودمو مجبور میکنم که برم و یاد بگیرم، اما امان از وقتی که من فکر کنم میدونم و دیگه ببندم درهای فهم و درک ذهنم رو (در مورد شخص من اینجوری بود که کلا قسمت «درک» مغزم رو تعطیل کردم و کارمنداشم فرستادم مرخصی:). ) و شدم مصداق: آن کس که نداند و نداند که نداند، حیف است چنین جانوری زنده بماند:). )

دوستان عزیزم قاعدش اینه:

بله ما باید افکارمون رو عوض کنیم. بله ما نباید افکار محدود کننده داشته باشیم و به‌جاش باید افکار درست داشته باشیم. بله اگر افکار درست داشته باشیم قسمت خیلی زیادی از کار انجام می شود (به اندازه ای که ما باور داریم و نه کمتر و نه بیشتر) اما دقت کنین که همه‌ی کار انجام نمیشه. نمیشه نمیشه. هیچ وقت در هیچ زمانی از تاریخ برای هیچ کسی تنها با فکر کردن همه کار انجام نشده.

پس چجوری انجام میشه؟

آهااااااا… آفرین سوال خوبی پرسیدی. بیا برگردیم به همون مثال پلکان. فرض کن طبقه‌ی همکف یه ساختمون واستادی و بهت میگن برای اون کاری که داری باید بری طبقه‌ی اول. آسانسور هم خرابه. حالا تویی و یه پلکان فاصله تا طبقه‌ی اول. آیا تو اونجا وامیستی و فکر میکنی به انجام دادن کارت و از پله‌ها بالا نمیری؟ آیا میگی نه من انقد فکر میکنم که اون دم‌ودستگاه طبقه اول رو بیارن پایین و همینجا کارم رو انجام بدن؟ یا مثلا میگی که انقد فکر میکنم که بتونم پرواز کنم برم طبقه اول؟!!! یا مثلا یکی بیاد منو کول کنه ببره اونجا؟ :))))

یا نه اصلا فکر نمیکنی و چون مطمئنی که طبقه اول کارت رو انجام میدن (ایمان) آروم آروم و پله پله پلکان رو طی میکنی. هر پله‌ای که بالا میری یه نجوا میاد که بابا از کجا معلوم؟ ولش کن، حوصله داری انقد بالا بری؟ و تو میگی آره حوصله دارم مطمئنم که بالا رفتن از این پله ها مسیریه که منجر میشه به انجام شدن کار من. و میری و به طبقه اول میرسی و کارت هم انجام میشه.

یه مثال دیگه بزنیم از تراکتور قرمز قشنگ استاد.

مسئله چیه؟ درختای هرز پرادایس خیلی زیادن و نمیشه بدون ابزار مناسب و فقط با اره تمیزشون کرد. از طرفی برای جابجایی خیلی از وسایل نیاز به یه وسیله نقلیه قوی‌تر هست نسبت به ماشین های معمولی.

(خداروشکر واقعا. خداروشکر که یه همچین ملک بزرگی هست و یه همچین وسایل بزرگی رو باید این همه جابجا کرد که ماشین جواب نمیده و باید یه وسیله بزرگ تر تهیه بشه. یه لحظه مو به تنم سیخ شد.)

خب حالا استاد عباسمنش نشست تو خونش و پاشو انداخت روی اون پاش و گفت من فکر میکنم درختا خودشون از بین میرن؟ مثلا صاعقه میزنه درختا رو میسوزونه. آره دیگه خدا خودش گفته تر و خشکو با هم نمیسوزونه اگه این حرف واقعا درست باشه باید همین اتفاق بیافته (با لحن حق به جانب و صدای بم) یا اون وسایل سنگین بال در میارن خودشون از اینور میرن اونور؟

نخیر از این خبرا نیست. بله باید فکر کرد که چجوری میشه اون علفا رو از بین برد، بعد یه ایده میاد توی ذهن که خب باید یه دونه تراکتور بخریم. و میرن میخرن و میارنش توی بهشت.

حالا آیا اون تراکتور خودش هوش داره و میفهمه کدوم درختا رو باید بزنه؟ (البته که بعید نیست با این کارایی که ایلان ماسک داره میکنه همچین چیزی هم بزنه، اما در حال حاضر) نخیر. هوش نداره. خودت باید بری سوارش بشی و متر به متر پرادایس رو باهاش صاف کنی. (آخ که چه حالی میداد نگاه کردن به اون هیولای ماداگاسکار وقتی داشت زمین رو صاف میکرد.)

بعد تراکتور دوبار تو گِل گیر کرد. بیایم کنار بشینیم نگاهش کنیم با انرژیمون (مثل فیلمای شائولین) از گِل درش بیاریم؟

نخییییییییییییییییییر… به هر ایده ای که به ذهن میرسه عمل میکنیم.

مثلا چوب بذاریم زیر چرخ. جواب داد؟ دفعه اول آره.

دفعه بعدی چی؟ نه.

خب چیکار کنیم؟ بریم سراغ ایده بعدی. چیه؟ استفاده از تسمه و بستن چوب به چرخ. (حقیقتا من حتی یک درصد هم ایمان نداشتم به این ایده، گفتم که بدونین :) ) جواب داد؟ نه.

ایده بعدی… استفاده از زنجیر به جای تسمه و کمک گرفتن از یه ماشین قوی. جواب داد؟ نه.

ایده بعدی… زنگ زدن به نیروی کمکی حرفه‌ای. جواب داد؟ بله. مثل کَره درش آورد :)

دوستای قشنگم… هزاران مثال دیگه میشه بزنیم از اینکه «کار کردن روی باورها» فقط نشستن و فکر کردن نیست، بلکه عمل کردنه.

وقتی میایم ورودی های ذهنمون رو کنترل میکنیم. هر محتوایی رو نمیبینیم و نمیخونیم و راجع بهش حرف نمیزنیم. و بجاش افکار خوب و قدرتمند کننده میدیم به ذهنمون، این ذهن قدرتمند هم در عوضش بهمون ایده‌هایی رو میده که باید بهشون عمل کنیم تا نتیجه اون کنترل افکار رو ببینیم.

دقیقا مثل همون پلکان. میشینی فکر میکنی یه ایده میاد، عمل میکنی (از پله اول میری بالا) نتیجش رو میبینی. و ایده بعدی و عمل بعدی و نتیجه بعدی….

پس وقتی ما داریم به ایده‌ها «عمل» میکنیم، یعنی داریم رو باورهامون کار میکنیم. حتما که نباید کوه بکنیم برای کار کردن رو باورها. شما وقتی تشنه‌ای، بلند میشی، میری لیوان برمیداری، از یخچال آب برمیداری، میریزی تو لیوان، و آب رو میخوری داری رو باورهات کار میکنی. (وقتی انتظار نداری که به یه بشکه آب فکر کنی و به خواست خداوند سیراب شی:). )

منم البته نه اینکه هیچ نتیجه ای نگرفتم. چرا گرفتم. ولی فقط به اندازه ای که به همون ایده‌های کوچیکی که بهم رسید عمل کردم. نه بیشتر نتیجه گرفتم و نه کمتر.

خلاصه که اینجوری… شاد باشید.