روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 46

سلام

به اینجا هدایت شدم اما نمیدونم چی بگم ، استاد وار عمل کردم و قدم اول را برداشتم و به اینجا آمدم اما هنوز نظم مشخصی برای آنچه می خواهم بنویسم به ذهنم نیامده اما من لغت به لغت می نویسم تا به وضوح برسم ….

وقتی استاد با اینهمه عشق میگه که عاشق کامنت های بچه هاست ، وقتی میگه حتی اشتباهات خودتون را هم بنویسید ، وقتی میگه تکامل شما در نوشته هاتون مشخص میشه ….من دیگه نمی تونم ننویسم.

لابد خیلی ها مثل من فقط دوست دارند زمانی که موفق و شاد هستند به اینجا بیاند و کامنت بذارند اما من پس از سه بار پشت سر هم گوش کردن به این فایل ارزشمند و سه صفحه نکته برداری از حرفهای استاد فهمیدم که اینطور نیست که ما فقط برای به به و چه چه کامنت بگذاریم ، در واقع تجربیات تلخ و تضاد ها هستند که باعث قرار گرفتن در مسیر موفقیت میشیم و چه خوبه از مسیر تضادها تا موفقیت ها را بنویسیم …

خانم شایسته چه زیبا نوشتند که ما آرزوهامون را در پیله ای از باورهای غلط قرار دادیم ….

استاد چه زیبا گفت که برای خودتون وقت بگذارید و با برداشتن ترمزها ، سوراخ های ظرفتون را بگیرید و ظرفتون را بزرگ کنید ، چقدر این حرفها تفکر و تعمق میخواهند …درسته که ما آدم های خاصی هستیم که به اینجا اومدیم اما اکثر مون« وقت » برای کار کردن روی باورها مون نمی گذاریم ، وقت گذاشتن یعنی خالی کردن زمان و اختصاص ساعاتی برای سفر به درون ، وقت گذاشتن یعنی کار کردن روی باورها هم بشه جزیی لاینفک از برنامه های دیگر روزمره و شاید مهم ترین کار هر انسانی ومن از امروز وقت خالی مختص خودم و کار کردن روی خودم گذاشتم …

استاد چه زیبا گفت که وقت بگذار ، وقت بگذار ، وقت بگذار برای پیداکردن باورهایی که از گذشتگان بهت رسیده و باعث سخت شدن زندگیت شده ، وقت بگذار و به دنیای اطرافت نگاه کن و با تغییر باورها ت ، زندگیت را درست کن ….

من فهمیدم که اغلب اوقات در عجله و تو آشپز خونه و موقع خواب و خلاصه ضمن انجام دادن کارهای دیگر ، فایل ها را گوش میکردم اما از امروز وقت گذاشتم برای خودم … کار کردن روی باورها یعنی ارزش قائل شدن برای خودمون یعنی هیچکس مهم تر از خودم نیست … تا تمرکز و تعمق نباشه نتایج ماندگاری بوجود نمیاد …. بنظر من کسانی که حاضر نیستند زمانی را به کار کردن روی باورها و تمرینات اختصاص بدند ، هنوز بطور کامل باور نکردند که تمام اتفاقات زندگی شون توسط همین باورهاشون رقم میخوره برای همین هم مثل من در کنار بدو بدو های روزانه میخواهند خودشون را هم تغییر بدند ، که مبادا عذاب وجدان بگیرند که چرا از وقت فلان کار زدم و نشستم روی خودم کار کردم ….بنظرم صداقت بهترین خصلت هر انسانیه چون وقتی من دارم با صداقت حرف میزنم ، در مورد خودم به وضوح بیشتری ، میرسم و اشکال خودم را بهتر میفهمم …. من امروز متوجه شدم که خودم چقدر ضعیف عمل میکنم و هنوز میخوام به روش سابق زندگی کنم و تغییر هم بکنم …خب نمیشه دیگه … باید بپذیریم که تمام ناکامی ها ، ناامیدی ها ، نگرانی ها ، ترس ها و تمام مداری که در آن هستیم ، حاصل روش سابق زندگی ماست و اگر میخواهیم زندگی به مدارهای بالاتر و سیارات نزدیک به خورشید ، جایی که گرم تر و سبز تر و خرم تر است قرار بگیریم باید آگاهانه سبک زندگی خود را عوض کنیم ، باید آگاهانه با بالا بردن عزت نفسمان انسان دیگری بشویم ، باید خدا را بعنوان منبع فراوانی و لیاقت باور کنیم و تمام اینها مستلزم کار کردن آگاهانه و اختصاص دادن بخشی از زمان برای کار کردن روی باورها ست تا این ماشین خاموش را بتوانیم هل دهیم ، تا این ارّه ی کُند را تیز کنیم ….

امروز فهمیدم که چرا هر چی نتیجه از ثروت یک میگیرم آخرش هیچی پول برام نمی مونه ، فهمیدم که در بچگی مادرم همیشه بعد از کلی دوندگی و به این در و اون در زدن و حساب کردن روی آدم ها و منتظر جواب فلانی هایی که بهشون رو زده بودند ، موندن ، دست آخر با آه و ناامیدی هرچه تمام تر میگفت حالا «خدا کریمه» و من باورم شد و مثل سیمان به دیواره های مغزم چسبید که خدایی نیست که از همان اول بشه روش حساب کنی ، برای من خدا را در آخر قرار دادند ، یادم دادند که به آدم ها رو بزنم ، یادم دادند که همه جا دنبال آشنا بگردم ، یادم دادند که همه جا پارتی لازم دارم ، یادم دادند که اگر هیچ جا ، هیچکس را پیدا نکردم که کارم را راه بیندازه یاد خدا بیفتم و بگم خدا کریمه و در پایان کسی پیدا میشد که مبلغی به خانواده من قرض بدهد و آن شخص یک شب مهمان ما میشد و مادرم غذای خوب درست میکرد و سفره خوب پهن میکرد و آن شب پدرم میخندید و من تا آخر آن شب شاد بودم و دوست داشتم خنده های پدرم را ببینم و من فکر میکردم آن شخص همان کسی ست که خدای کریم فرستاده و به این ترتیب خدا در ذهن من کسی شد که کریم بودنش را در واپسین لحظات نشان میدهد و نمی گذارد ما از گرسنگی بمیریم ….آه خدای من چه ترمز بزرگی را امروز کشف کردم و به سرعت شروع به نوشتن کردم و چقدر این باور غلط در ذهنم واضح شد …. با کشف این ترمز جریانی از آگاهی ها به مغزم هجوم می آورند و من هر چند دقیقه یک بار علت کارهایی که در گذشته انجام دادم و اتفاقاتی که برام میفتاد و مسیرهایی که میرفتم و سرم به سنگ میخورد را میفهمم …. خیلی مهمه خیلی …. آخه چرا خدا را آخر قرار می دادند ، چرا از همون اول روی خدا حساب نمی کردند … چرا با ناامیدی صداش میکردند …. خدا را در هرجایی که قرارش بدی از همون نقطه خودش را نشونت میده …. خیلی حرف دارم حالا میفهمم که چرا استاد میگفت خیلی حرف دارم … استاد منم خیلی حرف دارم …. خیلی

راستی قدم اول را چه خوب برداشتم و چه خوب هدایت شدم که چی بگم …. دقیقا همین ها را میخواستم بگم