روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 16

سلام

خدا رو شکر میکنم که در مسیر هدایت الهی و باور های توحیدی الهی قرار گرفتم.

من خیلی مایل به نوشتن کامنت تو سایت نبودم.

ولی بهم به یکباره الهام شد که کامنت بزارم و حس کردم به درد میخوره. من دانشجوی فارغ التحصیل ارشدم و الانم روز های آخر سربازیمه. من همیشه آرزو داشتم که بتونم تحصیلاتمو در یک کشور خوب ادامه بدم. همیشه دلمم میخواست که بتونم مادرم رو هم با خودم ببرم.

اوایل من به باور های توحیدی آشنایی نداشتم و عملا برای رسیدن به خواسته هام به دست اساتیدم و شرایط نگاه می کردم. در واقع یه جوری برنامه هامو هندل کرده بودم که انگار اونا میخوان برنامه اپلای منو هندل کنند. در این حد که رفتم با اساتیدی کار کردم که میدونستم با یه استاد تو کانادا لینک ان و اساتیدم منو بعد تموم کردن پروژم به اون معرفی میکنند و خلاص… در این حد باور شرک آلود داشتم که شیطان کاملا با دلایل منطقی منو به شرک بیشتر معرفی می کرد و منم چون آشنایی نداشتم همین مسیر با قدرت پیش می رفتم. من خودم کلا آدم منطقی ام و تا یه چیزی بر مبنا اصول و ریاضیات بهم نگن باور نمیکنم ( استادم خودش میگه هر موقع میخوای یه باور عوض کنی تنها راه تغییر پیدا کردن دلایل منطقی و محکمه که من شدیدا با ایشون موافقم).

عملا اساتیدم شده بودن خدای من و من هر کاری که اونا تو پروژه میگفتن انجام میدادم.

خلاصه من با تمام وجودم کار میکردم و با بهترین نمره پروژه ارشدمو گرفتم و مقاله امم دادم و حالا نوبت این شده بود که اساتیدم برا رفتن من با استاد کانادا هماهنگ کنند. اینجا بود که دیدم نه تنها برا من کاری نمیکنن بلکه به من زور و تحکم ام میکنن. من خدا رو شکر کلا زور تو زندگیم نمی پذیرم و نگرش آزادی طلبی دارم. اگرم کاری میکردم چون میخواستم به خواستم که تحصیل تو کاناداس برسم چون اونا را عامل رسیدن من به خواسته هام میدونستم.

من خیلی اتفاقات و فشاری های روحی بدی بعد این داستان تحمل کردم و همش دنبال این بودم که این نامردا به من قول دادن ولی فقط دنبال مقاله بودن و همین.

همش دچار رنجش بودم و چ سختی های روحی و جسمی که نکشیدم. حالا شما فک کن باس سربازی ام میرفتم.

تو همین حین؛

خواهرم از فایل های استاد عرشیان فر بم نشون داد. من و مادرم؛ دوره لایف پلاس که خواهرم خریداری کرده بود تصمیم گرفتیم با هم یه سال کار کنیم. شما فک کن ما یه سال هر روز تمرین میکردیم روی تمام جنبه های زندگی خودمون. بعد یه سال واقعا همه چی خوب شده بود و من کلی حالم بهتر شده بود.

من خیلی دوس داشتم باور هامو تقویت کنم که توی اون دوره نبود. یه جورایی من ریاضی طور و با منطق دوس داشتم هر چیزی بفهمم که با استاد عباس منش دقیقا به این موضوع میرسیدم. من خیلی دوس داشتم به آرزوم که تحصیل توی ی کشور خوب و با امکانات عالی برسم. خودمم میدونستم هنوز پاشنه آشیل هایی دارم که حاصل فرکانس های خودم بود. تصمیم گرفتم تو یه شب ماه رمضون بیام سایت عباس منش ثبت نام کنم. جالبه که اینم هدایت شدم.

اومدم و با مادرم ثبت نام کردیم فقط سایتو. بعد دیدم ی بخشی داره به نشانه های امروز من. تقریبا یه چند هفته ای اونا رو دنبال می کردم که یه دفه دوره “شناخت قوانین زندگی” بم معرفی شد. همون موقع رفتم و به مادرم گفتم و اونم خوشش اومد. اتفاقا این دوره با پول سربازیم خریدم.

ما دو جلسه رفتیم تا حالا جلو. و خدا میدونه چقد نعمت برامون سرازیر شد. خود استاد میگه برا استارت تو این دوره تو 4 زمینه ثروت، ارتباط با خدا، روابط با دیگران و سلامتی به خودتون نمره بدین. بعد فقط جلسه اول و دوم کلی اتفاق باحال برامون افتاد. مادرم که به ی بیماری که از همون اولی که تصمیم به تغییر گرفتیم تقریبا میشه اسفند 1398 که من همیشه بش میگم یه تضاد عالی که من وتو رو ی عالمه رشد داد؛ خوب شد. خدا رو هزاران بار شکرت واقعا. خدا داره بش نعمت سلامتی کامل میده و دیگه از اون بیماری اثری نیست. خدایا عاشقتم. باریک الله بت.

منم یه موقعیت عالی دکترا تو هلند پیدا کردم و براش اپلای کردم. مصاحبه هاشو رفتم و حتی ب مرحله نهایی ام رسیدم که قرار بود بین منو و دو تا دانشجو دیگه انتخاب کنند. من از همه لحاظ خودمو آماده کرده بودم و حالا تو ببین من این همه خودمو آماده کرده بودم با خودم میگفتم پسر دیگه تموم شد… دیگه راحت شدیم…

ببین من اصن در حد استاد پروژه، نوع پروژه، کشور محل تحصیل، شرایط اقتصادی پروژه همه رو کد زده بودم. یعنی اصن میگفتم خدایا شکرت من با ی جلسه اینقد عالی کد زدم. به خودم و خدای خودم آفرین میگفتم. اصن تو پوست خودم نمی گنجیدم :) . خلاصه خودمو برای ی جشن عالی آماده کرده بودم. مادرم اصن گفته بودم بشین هلندی بخون که اونجا سختت نباشه :). دمش گرم اونم نشسته میخونه :)

دقیقا روزی که قرار بود جواب بیاد من جلسه دوم داشتم دقیق گوش میدادم و تو دفترچم مینوشتم. درس دوم دوره “شناخت قوانین زندگی” در مورد ترمز ها بود. استاد میگفت یه کد زدی مطمئنی همه جاش درسته عالی و ی دفه میبنی تو مرحله آخر که میخواد کد ران بشه یه دفه میترکه. در واقع تو این همه کد زدی و فرکانس فرستادی بعد یه کد ریز میاد میگه نشون نده نتیجه رو.

آقا همینم شد. دقیقا وقتی فایل جلسه دو تموم شد و من از رو لپ تاپم بلند شدم رفتم رو گوشی دیدم ایمیل اومده. برگام ریخت…

دیدم یه نفر دیگه انتخاب کردن…

یعنی انگار یه آب یخ ریختن روم.

تنها دلیلی که به ذهنم میومد مرتب این بود که من ایرانیم و اینا از خودشون گرفتن. باور کن دلیل های محکمم ذهنم میوورد واسم. بزار بگم که ببینی دلایلمم خیلی منطقی میورد شیطان ذهنم.

1) تو حین مصاحبه هام ازم چند بار پرسیدن که تا حالا سفر خارجی داشتی. منم که تا حالا از در خوننمون اون ور تر نرفته بودم :)

2) به عنوان یه بخش هایی از پروژه باید چند کشور میرفتم مث آمریکا. اونام پرسیدن که مشکلی نداره برا ویزا اینات؟

3) من از لحاظ علمی یه سر گردن از دو تا کاندید دیگه بالا تر بودم و دیده بودم ارائه هاشونو. اصن این قد فاصله میدیدم بین خودم و اونا که مطمئن شده بودم اینا منو انتخاب میکنن. مگه مغز خر خوردن یکی که ضعیف تر هندل کنن :)

اینجا بود که کشور و اینا و شرایطم که من تو ی کشور خوب نیستم همش میومد تو ذهنم. خیلی داغون بودم دو روز اول. از یه طرف میگفتم اینو من کد زدم همه چیزم که اوکی بوده. کاملا باورم داشتم که اینو برام خدا جور کرده و به فرکانس های من پاسخ داده. پ چرا نشد و کلم داغون میشد.

یاد حرف استاد که همون ترمز های خیلی کوچیکه ام بودم. روز دوم گشتم دنبال ترمز ها. گشتما ولی خوب چیزی پیدا نکردم. بابا من کد با کلی استدلال و منطق زده بودم از همه مهم تر این که اینو کلا از خدا خواسته بودم و حس یقین داشتم که خدا اینو برا منو جور کرده دیگه.

خیلی حالم گرفته بود و یادمه سر نمازم ظهرم دوس داشتم خدا رو ی کتک بزنم. این چه وضعشه آخه.

تو دنیای واقعی ام همینه وقتی کد میزنی. وقتی یه سه ماه وقت گذاشته باشی رو کد همه چیزشم هندل کرده باشی و مطمئن باشی که جواب میده. یه دفه ارور میده. میخوای لپ تاپ تو سرت خورد کنی :))

خلاصه من تا آخر نمازم میخواستم خدا رو ی کتک بزنم که بعد نمازم تو سجده بش گفتم ببین من که به تو اعتماد کردم واقعا، همه چیزم که به تو سپردم، تو ام که خیلی حال دادی و موقعیت دکترا و همه شرایطم ساختی. پ چرا این شد. یاد این حرف استاد افتادم که خدا گفته هدایت ما بر اون واجب شده. گفتم پس دمت گرم منو زود تر هدایت کن لطفا که ناجور حالم گرفتس.

به صورت دیفالت صاف اومدم تو بخش نشانه های استاد عباس منش. بله هدایت شدم :) به دوره “روز شمار تحول زندگی من” که درباره از بین بردن ترمز های ذهنی (احساس قربانی و مظلوم واقع شدن) و تقویت عزت نفس و دستیابی به موفقیت هاست. امروز روز دومه این دورس که من این کامنت به عنوان اولین کامنتم میزارم. و اصن حالم خیلی خوبه و هیچ نگرانی ندارم.

مطمیئنمم که با لطف خدا به بهترین پروژه دکترا تو هلند دوباره هدایت میشم با این تفاوت که حالا ترمز ها مم برداشتم. من وقتی این کامنت دوستمون که به همراه مادرش به عراق مهاجرت کرده دیدم منو تشویق کرد که کامنت بزارم. منم مطمئنم که به لطف خدا ترمز ها رو بر میدارم و تو این مسیر حرکت میکنم و باور های توحیدی عملی ام تقویت میکنم به زودی به خواسته ای که دارم به تمام و کمال دریافتش میکنم و خدا رو شکر میکنم. :)

خدا رو هزاران مرتبه شکر میکنم که دستان پر محبتش همیشه بر شانه های من هست و منو هدایت کرد و تا آخرین نفسم آرزو دارم که عاشقش باشم .

امید وارم که با کامنتم تونسته باشم حس خدایی رو در قلب هاتون به ضربان دربیارم و برای همگی دوستان و استاد آروزی بهترین موفقیت ها و رسیدن به خواسته هاشون به سادگی و به زیبایی و عزت مندانه دارم

به قول استاد در دنیا و آخرت شاد و سلامت و ثروت مند و سعادتمند همگی باشن.