آگاهی های «قدم اول | دوره 12 قدم» در یک نگاه - صفحه 32 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیزم و مریم بانوی خوبم و همه دوستان نازنینم در این سایت🌺🌺🌺🌺

روز 58 از تحول زندگی من…

خدارو هزاران بار سپاس بابت این مسیر زیبا بابت این سایت فوق العاده..

من به امید خدا قرار بود بعد از این دوره تحول زندگی، دوره دوازده قدم رو که خواهرم تهیه کرده و الان قدم دو هست رو شروع کنم… و این فایل رو که شنیدم اشتیاقم خیییلی بیشتر شد برای شروع دوره..

خداروشکر که از وقتی فایل های استاد رو گوش میدم و ذهنم رو تا حدودی کنترل میکنم، واقعا زندگیم خیلی بهتر شده و آرامش بیشتری دارم..و خدا می دونه با دوره دوازده قدم قراره چه اتفاقاتی رو تجربه کنم.😍🌄

واقعا وقتی که تغییر میکنیم آدمهای دورمون هم تغییر میکنن..

باور می‌کنی استاد امروز پسر 7 سال و نیمم دفترچه یادداشتش رو برداشته بود و می‌گفت می‌خوام خواسته هام رو توش بنویسم و اونایی که بهش میرسم رو خط بزنم😍 آخه اونم صبح تا شب صحبتای شما رو می‌شنوه😀 و عاشق سریال زندگی در بهشته مخصوصا جاهایی که حیوانات رو نشون میدید..💚

خدارو هزاران بار شکرررر

استاد عزیز در اوایل فایل به بحث تکامل اشاره میکنن با مثال های بسیار واضح که تغییرات در زندگی مثل نفس کشیدن و آب خوردنه و باید هر روز و همیشگی باشه..نه یه روز باشه و سه روز نباشه..

ما در هر لحظه با توجه کردن به اتفاقات مختلف داریم فرکانس هایی رو ارسال میکنیم و جهان هم از جنس همون فرکانس ها، اتفاقات زندگیمون رو رقم میزنه..شرایط، ایده ها و آدم هایی رو وارد زندگیمون می‌کنه که هم جنس با فرکانس های ارسالی ماست.

ما در هر لحظه داریم زندگی خودمون رو خلق میکنیم. بنابراین باید هر لحظه مراقب ورودی های ذهنمون باشیم..هر لحظه باید آگاهانه نگاه کنیم که داریم به چی توجه میکنیم و چه احساسی داریم. نه اینکه یه مدت روی خودمون کار کنیم یا یه دوره ای تهیه کنیم و بعد بگیم دیگه بسه…

دقیقا مثل یه فوتبالیست که اگه یه فصل هم محروم باشه و بازی نکنه ولی باید هر روز تمرین کنه و روی خودش کار کنه وگرنه فصل های بعدی نمیتونه بازی کنه..یا مثل باغچه خونمون که چند روزه تخم سبزی ریختم و مواظبشم و بهش آب میدم و اگه گیاه هرزی بیرون اومده باشه، جداش میکنم تا مانع رشد سبزیها نشه..و نمیتونم بیام چندین لیتر آب بهشون بدم و بگم برا دوهفته کافیه..چون مطمئنا سبزیا از بین میرن…

کار کردن روی ذهنم همینطوره..باید هر روز و هر لحظه باشه و مطمئنا اوایل سختتره و جلوتر که بریم راحت تر میشه..مثل زمینی که پر از علف های هرز بوده چندین سال..و اولش که بخوام شروع کنم به کار کمی سختمه و هر چی میرم جلو راحت تر میشه برام…

حتی خود استاد هم میگه من که دارم تدریس میکنم هم اگه مدتی روی خودم کار نکنم متوجه رشد علف های هرز توی ذهنم میشم که مثلاً اخلاقم تند میشه، ترس هام بیشتر میشه و هدایت کمتری رو دریافت میکنم..

افکار ما داره شرایط رو رقم میزنه… وقتی ما داریم هر لحظه افکارمون رو جهت دهی میکنیم به سمت مثبت، زندگی ما روی غلتکه..

ما باید همیشه و هر لحظه مواظب ورودی های ذهنمون باشیم..چطوری؟..

مثلاً توی راه رفت و برگشت از سرکار روی ذهنمون کار کنیم..

به جای اینکه بشینیم پای شبکه های اجتماعی و برنامه‌های تلویزیونی و وقتمون رو با افراد نامناسب پرکنیم، بشینیم روی باورهای خودمون کار کنیم..

و از زمانی که شروع میکنیم، متوجه تغییرات میشیم توی زندگی مون..

استاد شما گفتین که شاگردهایی رو دوست دارین که خودشون اشتیاق داشته باشن برای تغییر، برای آموزش و یادگیری..و با زور و اجبار نیومده باشن..

من خیلی خوشحالم از این بابت که کسی مشوق من نبوده توی این مسیر و خودم دوست داشتم…و تمام کمبودها، سختی ها و تضادهای زندگیم مانعی نبوده برام و من نخواستم توی اون شرایط بمونم و تسلیم بشم..

من خواستم زندگیمو تغییر بدم و هر روز مصمم تر از قبل توی این مسیر هستم..

وگرنه تسلیم شدن که راحته…هر روز غصه خوردن و شاکی شدن از خدا و گریه و ناله سر دادن که راحته… و همه میتونن این کارو انجام بدن..

خدارو شکر میکنم بابت وجود شما و همه دوستان عزیزم که چقدر از کامنت های سراسر عشقشون انرژی میگیرم..

خدارو میکنم که مدت خیلی زیادیه تلویزیون نمی‌بینم و واقعا دیگه برام مسخره هست که بخوام وقت باارزشم رو پای سریال ها و اخبار و برنامه های نامناسب بگذرونم.. واقعا خداروشکر میکنم که چندین ساله یه سریال رو هم دنبال نکردم دیگه..

خداروشکر میکنم که خیلی وقته با افراد نامناسب رابطه ای ندارم و در محیط هایی که جو منفی داره قرار نمیگیرم. یا اگه هم قرار بگیرم آگاهانه ذهنم رو به سمت مسائل خوب هدایت میکنم..

چقدر این چکاب فرکانسی که میگین خوبه استاد..

کاش من پارسال یه چکاب از خودم نوشته بودم..چون الان که داره یادم میاد، سال گذشته که پسرم کلاس اول بود چقدر اوضاع روحیم بد بود و متقابلاً پسرم هم اصلا حرف گوش نمی‌داد و تکالیفش رو نمی‌نوشت و خلاصه خیلی رو اعصابم بود طوری که من دچار کهیر شده بودم. دونه هایی که یهویی میومدن و یهویی میرفتن و خیلی خارش داشتن و من همون موقع هم میدونستم که دلیلش چیه و به خاطر مسائل روحی روانیه..و خداروشکر میکنم امسال چقدر اوضاع خوبه. با اینکه آموزش ها مجازی هست و مطمئنا برای همه خیلی سخت تر شده ولی من نسبت به سال قبل خیلی بهترم. و پسرم هم خییلی بهتر شده. خییلی زیاد.. طوری که اصلا قابل مقایسه نیست..

و واقعا فقط میتونم خداروشکر کنم.

استاد عزیزم ممنون و سپاسگزارم از شما و از خدای خوبم که منو به سمت شما هدایت کرد..

با آرزوی سعادت، سلامتی و خوشبختی برای شما..💖💖💖💖